Είναι από καιρό γνωστό ότι στις επικείμενες δημοτικές εκλογές της 18^ης Μαΐου το ψηφοδέλτιο του «Σπάρτακου» θα κοσμήσει με την παρουσία του και ο Αθανάσιος Σαλαμάνης, μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες που έχει σήμερα να επιδείξει η πόλη μας (σε όλα τα επίπεδα).

Γνωστός για το σπάνιο ήθος του αφ’ ενός και για την τεράστια αξία του αφ’ ετέρου (καθώς αποτελεί έναν από τους πιο χαρισματικούς και καταρτισμένους σύγχρονους ιεροψάλτες της χώρας μας), ο Αθανάσιος Σαλαμάνης διαπρέπει εδώ και πολλά χρόνια στο αναλόγιο του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κομοτηνής (ως Άρχων Πρωτοψάλτης της Μητρόπολής μας), αλλά και στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής, της οποίας είναι διευθυντής, ενώ από τα χέρια του έχουν βέβαια περάσει πολλές γενιές ψαλτάδων και γενικότερα μαθητών της εκκλησιαστικής μουσικής μας παράδοσης.

Η ενεργή συμμετοχή του Αθ. Σαλαμάνη αποτελεί άλλη μία απόδειξη ότι το μήνυμα που κομίζει ο «Σπάρτακος», βρίσκει ανταπόκριση σε σημαντικά πρόσωπα του τόπου μας που κινούνται έξω από την πεπατημένη και ενστερνίζονται την ιδέα για δυναμική πλέον επέλαση των πολιτών στα δημοτικά μας δρώμενα, έξω από τα φίλτρα και τις μάντρες των κομμάτων.

Ο λόγος όμως στον ίδιο. Να με ποιες λέξεις ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει για την παρουσία του στον «Σπάρτακο», σε μία…εκ βαθέων ανακοίνωσή του προς την τοπική κοινωνία…

      Φίλοι μου, Χριστός Ανέστη!

     Δεν βρίσκομαι στον «Σπάρτακο», γιατί νομίζω πως μπορώ να αλλάξω τον κόσμο…

     Θέλω να ειπώ όμως – και χωρίς να θέλω να παραστήσω τον δάσκαλο – ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, αρκεί εμείς να σπείρουμε σωστά, χωρίς όμως να θέλουμε να είμαστε και οι θεριστάδες που αμέσως θα δρέψουμε μόνοι μας και για τον εαυτό μας τους καρπούς του κόπου μας. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, σπορά τη σπορά, και με πολλή υπομονή.

     Δεν βρίσκομαι επίσης εδώ, για να σας αναπτύξω και εγώ με τη σειρά μου το πρόγραμμα του Σπάρτακου για τον Δήμο μας (δεν νομίζω εξ άλλου ότι είμαι ο αρμόδιος ή ότι μπορώ να υποκαταστήσω τον φυσικό ηγέτη του Σπάρτακου και τους άξιους πρωτεργάτες του εγχειρήματος). Θέλω όμως να σας διαβεβαιώσω ότι στον Σπάρτακο έχουμε όραμα αλλά και επιπλέον έχουμε συνολική πρόταση και διαμορφωμένο, ρεαλιστικό, και υλοποιήσιμο πρόγραμμα για τον Δήμο της Κομοτηνής.

     Υπάρχουν σπουδαίοι νέοι άνθρωποι στην προσπάθειά μας, που έχουν ήδη δουλέψει και συνεχίζουν να δουλεύουν σκληρά για να προσεγγίσουν σωστά τα προβλήματα και τις ανάγκες του Δήμου και των Δημοτών, ώστε να υπάρξει μια σωστή άποψη-τοποθέτηση και τελικά μια κατά το δυνατό ικανή πρόταση. Εκφράζω τη χαρά μου, γιατί είχα την ευκαιρία να τους ιδώ από κοντά να δουλεύουν και να νιώσω την αγωνία τους για τον τόπο και το πάθος τους για δουλειά και προσφορά.

     Ακόμα δεν βρίσκομαι εδώ σήμερα, γιατί ξαφνικά αποφάσισα να πολιτευθώ, για να αποκτήσω αξιώματα, θέσεις, οφίκια, δύναμη ή οτιδήποτε άλλο, γιατί θεωρώ ότι ο Θεός και η ζωή μού τα χάρισαν ως τώρα όλα αυτά σε βαθμό μεγαλύτερο από ό,τι θα προσδοκούσα. Πολύ δε περισσότερο δεν επέλεξα αυτό το δρόμο για να αποκτήσω χρήματα – και μπορούν αυτοί που με γνωρίζουν καλά, να διαβεβαιώσουν ότι σ’ όλη τη ζωή μου το χρήμα το περιφρόνησα (και ίσως γι’ αυτό μάλλον με εκδικείται).

     Δεν βρίσκομαι εδώ επίσης σήμερα, για να πείσω τους συνδημότες μου να με ψηφίσουν, επειδή δήθεν κάποιος είμαι, αλλά θέλω να τους παρακαλέσω να προσπαθήσουν να καταλάβουν ότι τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Και είναι επί τέλους καιρός να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε διαφορετικά.

     Βρίσκομαι όμως εδώ σήμερα, επειδή πιστεύω ότι ο Σπάρτακος είναι τολμηρό εγχείρημα, ένα φωτισμένο όραμα, μια δυναμική παρέμβαση, μια ικανή πρόταση, ένα καινούργιο πολιτικό-κοινωνικό φαινόμενο (με μικρό, αλλά γόνιμο και ελπιδοφόρο παρελθόν), που περιλαμβάνει μέσα στους κόλπους του πολλούς αξιόλογους και ικανούς ανθρώπους (όχι απλά συμπολίτες), στους οποίους αξίζει και πρέπει να ανατεθεί το δύσκολο πραγματικά έργο της Ανάστασης της τοπικής κοινωνίαςμας.

     Βρίσκομαι εδώ σήμερα, επειδή πιστεύω ότι ο Σπάρτακος είναι η άλλη άποψη για την κοινωνία μας, είναι η ευκαιρία να αποδείξουμε ότι θέλουμε πραγματικά μια καινούρια αρχή, είναι η αληθινή ρήξη με τον παλιό εαυτό μας. Είναι η επανάσταση που όλοι μας, άλλος λίγο άλλος πολύ, θα θέλαμε να κάνουμε κάποτε στη ζωή μας,

     Ακριβώς γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ σήμερα. Γιατί πιστεύω ότι ένας δήμος δεν είναι μόνο ένα νομικό πρόσωπο στην υπηρεσία των δημοτών – ατόμων, αλλά είναι μια κοινωνία προσώπων, την οποία πρέπει να υπηρετούμε όλοι ως πρόσωπα.

     Στην απόπειρά μου αυτή, φίλοι μου, εγώ δεν βλέπω πουθενά αντιπάλους και εχθρούς και δεν θέλω κανέναν να πολεμήσω. Βλέπω γύρω μου συναθλητές έτοιμους για ένα ευγενικό αγώνα, και δεν βλέπω ποιος και γιατί να θέλει να με πολεμήσει τη στιγμή που όλοι οι υποψήφιοι όλων των παρατάξεων, διακηρύσσουν ότι αγωνίζονται για να προκριθούν στην υπηρεσία του Δήμου και των Δημοτών.

     Θέλω ακόμα να δηλώσω, όπως λέει και ο Μακρυγιάννης, για όσο ακόμα χρόνο ζωής θα μου δώσει ο Θεός, «ότι σ’ αυτείνη την πατρίδα θέλω να ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού», και να συμπληρώσω και εγώ ότι «σαυτείνη» την πατρίδα θέλω να ζήσω, για να χαίρομαι και να καμαρώνω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, να ζούν και να προκόβουν σ’ αυτή.

     Θέλω να εργασθώ μαζί με όλους τους συντοπίτες μου, για το όραμα αυτό… να εργασθώ δηλαδή όσο μου επιτρέπουν οι μικρές δυνάμεις μου για να αναστήσουμε την κοινωνία και τον τόπο μας, για να μπορούν τουλάχιστον τα παιδιά μας να ζήσουν με αξιοπρέπεια, σε μια καλύτερη κοινωνία, σε έναν καλύτερο τόπο… αυτόν τον τόπο…   τον τόπο μας.

     Το φώς της Ανάστασης ας φωτίζει το δρόμο μας και όλη τη ζωή μας.

Καλόν αγώνα, συμπατριώτες…