Με αφορμή το από 21 Φεβρουαρίου 2022 άρθρο της Komotini Press, νιώθω την ανάγκη να απευθύνω προς ορισμένους, έκκληση και νουθεσία για ψυχραιμία και υπευθυνότητα.

Καταθέτω την έντονη δυσφορία και πικρία μου για το γεγονός ότι κάποιοι-ευτυχώς ελάχιστοι ακόμα-στο όνομα της δήθεν δημοσιογραφίας ή ενημέρωσης επιμένουν να ενεργούν στη Θράκη με εξαιρετικά προβληματικό, για να μην πω, επικίνδυνο τρόπο. Άραγε εκφράζουν άλλες «φωνές»; Νιώθουν ότι αντλούν δύναμη από κάποιους φαντασμένους «τοπάρχες»;

Γιατί προσβάλλουν, διεγείρουν και προκαλούν σε βάρος προσώπων, θεσμών, ελευθεριών και δικαιωμάτων διαταράσσοντας έτσι την τόσο αναγκαία κοινωνική γαλήνη και συνύπαρξη των διάφορων πολιτισμικών στοιχείων στην ευαίσθητη περιοχή μας;

Σε πρόσφατη ανάρτηση «δημοσιογραφικού» περιεχομένου, ένας αυτόκλητος «προστάτης»  της εθνικοφροσύνης στη Θράκη, προέβαλε κάποιες εξ αποστάσεως διατυπώσεις μου (σε συζήτηση σχετικά με ένα Σωματείο που βρίσκεται στο επίκεντρο των νομικών εξελίξεων σε Ευρώπη και Ελλάδα), είτε ως «εξυπηρετούσες συμφέροντα άλλης χώρας» είτε ως τυχοδιωκτικές και ψηφοθηρικές.

Λέω λοιπόν ξεκάθαρα, πως επιτέλους μια Δημοκρατία χωράει όλους τους πολίτες που σέβονται τους νόμους και επιθυμούν την πρόοδο όλων μέσα σε αυτήν. Μια δημοκρατική κοινωνία, αγκαλιάζει όλες τις φωνές, καταβολές και επιθυμίες νομοταγών και φιλήσυχων πολιτών.

Φυσικά και θέλουμε, ως μέλη μιας Μειονότητας, να ζούμε σε περιβάλλον πλήρους απόλαυσης δικαιωμάτων και ασφάλειας. Ως ψυχίατρος, τονίζω ιδιαίτερα την ανάγκη της ψυχολογικής ηρεμίας ως ατομικό και κοινωνικό αγαθό και αυτό προϋποθέτει την ψύχραιμη παράθεση επιχειρημάτων και αιτημάτων.

 Δεν είναι δυνατόν όταν μιλώ για «δυσκολότερα πράγματα που μπορεί να έρθουν λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων» και ότι «πρέπει να είμαστε ενωμένοι» απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, αυτό να μεταφράζεται σε «ρόλο υποστήριξης εχθρικών προς την Ελλάδα-Θράκη συμφερόντων»! Ξεχάσαμε ότι η Μειονότητα αντιμετωπίστηκε πολλές φορές με δυσπιστία όταν οξύνονταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις; Είναι ψέματα ή αλήθεια; Δεν είναι δυνατόν να «ξαφνιάζονται» ή «απειλούνται» κάποιοι όταν κάποιος μειονοτικός  απλώς γνωρίζει και λέει ότι η λεγόμενη Τουρκική Ένωση Ξάνθης, δικαιώθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά όχι στην Ελλάδα. Όταν αναφέρουν το γεγονός αυτό τόσοι Χριστιανοί συμπολίτες μας γιατί δεν αντιδρούν κάποιοι; Γιατί δεν «τρελαίνονται»;

Δεν είμαι νομικός και αναφέρθηκα στο γεγονός αυτό ως έχει.

Και όταν αναφέρομαι σε «κοινό παρονομαστή της Μειονότητας για αυτό το Σωματείο», προφανώς κάποιοι «βουτηγμένοι στο καζάνι της διχόνοιας και μισαλλοδοξίας» ξεχνούν ότι υπάρχει και ο ΑΡΙΘΜΗΤΗΣ, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι όχι η Μειονότητα αλλά η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ του συνόλου της τοπικής κοινωνίας. Που συμπεριλαμβάνει φυσικά και την ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ. Έτσι το κλάσμα θα  βγαίνει πάντα ισχυρό, όταν δηλαδή η συνύπαρξη είναι συμμετοχική και ευημερούσα!

Και όλα αυτά, όπως πάντα τονίζω, σε κλίμα ηρεμίας και ηπιότητας σε όποια θέματα μας απασχολούν.

Ως απλός πολίτης, παρακαλώ πολύ κάποιους να σταματήσουν να φλερτάρουν με νομικές συνέπειες των διατυπώσεων και ενδεχόμενων σκοπιμοτήτων τους.

Ως πολιτικός, νουθετώ κάποιους να μη σκορπούν βέλη επικίνδυνα για την ηρεμία στον τόπο μας.

Και ως ψυχίατρος, παρακαλώ και παρακινώ κάποιους, πριν ασχοληθούν με άλλους, ας ασχοληθούν με δικά τους θέματα. Με δικά τους και όχι με τα «θέματα» κάποιων αυτόκλητων ηγεμονίσκων που φαντάζονται για τον εαυτό τους ρόλους τοπικών αφεντάδων.

Τέτοιους ρόλους ούτε τους χωράει, ούτε τους χρειάζεται η ΓΑΛΗΝΗ και η ΕΥΗΜΕΡΙΑ στον τόπος μας.

Μπουρχάν Μπαράν

Βουλευτής Ν. Ξάνθης

Κίνημα Αλλαγής