Την προηγούμενη εβδομάδα καταδίκασαν με κοινή δήλωσή τους, ο μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή, ο μουφτής Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου και ο τοποτηρητής μουφτείας Διδυμοτείχου Μεχμέτ Σερίφ Δαμάδογλου, τις «εγκληματικές και βάρβαρες, ανείπωτης βαναυσότητας και βίας πράξεις» της «τρομοκρατικής Οργάνωσης “Ισλαμικό Κράτος”»τονίζοντας ότι οι ενέργειες αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τη μουσουλμανική πίστη.

Χαρακτηρίζουν, δε, την οργάνωση «τρομοκρατική» και καλούν τη Διεθνή Κοινότητα να προβεί σε έρευνα για τον καθορισμό των ευθυνών όσων τη στηρίζουν αλλά και για την εξακρίβωση της προέλευσης των πόρων της.

Τέλος, απευθύνουν έκκληση στους μουσουλμάνους της Ελλάδας να προσφέρουν την αγάπη και τη συνδρομή τους στα θύματα των διωγμών από το Ιράκ και τη Συρία που έχουν βρει καταφύγιο στη χώρα μας.

Η παραπάνω δήλωση εναρμονίζεται με τις αντίστοιχες «δηλώσεις νομιμοφροσύνης και νομιμότητας» που είδαμε στα υπόλοιπα Βαλκάνια (Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, ΠΓΔΜ) πίσω από τις οποίες βρίσκεται η δυτική/αμερικανική διπλωματία, η οποία και θεωρεί προφανώς, ότι με διακηρύξεις αρχών μπορεί να αντιμετωπισθεί το φαινόμενο της υποκινούμενης ισλαμικής τρομοκρατίας τύπου ΙΚΙΛ/ISIL.

Δεν είδαμε όμως ανάλογες περιεχομένου δηλώσεις από την «τουρκόφρονη θρησκευτική ηγεσία» των «ψευτομουφτήδων» οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται από το Ελληνικό κράτος, ενώ διαπράττουν το έγκλημα της «αντιποίησης θρησκευτικής αρχής» όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 175 του Ποινικού Κώδικα.

Την ίδια καταδίκη θα περιμέναμε και από τους εκπροσώπους και «λειτουργούς» της Αδελφότητας Γκιουλέν οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας και έχουν καταγγελθεί αρκετές φορές για τον εμπρηστικό και αντεθνικό τους λόγο.

Έχοντας κατά νου την χαρακτηριστική περίπτωση απείθειας από κύκλους «τουρκοφρόνων» ως προς την άρνηση εφαρμογής του νόμου για τους ιμάμηδες – ιεροδιδασκάλους θα περιμέναμε μία αντίστοιχη δήλωση ενάντια στο ΙΚΙΛ/ISIL από όλους εκείνους που παρουσιάζονται ως ηγέτες της θρησκευτικής μειονότητας στην περιοχή της Θράκης (Άτυπη Συμβουλευτική Επιτροπή “Τούρκων” Δυτικής Θράκης, μουσουλμάνοι βουλευτές, μουσουλμάνοι δημάρχους, Σύλλογος Τούρκων Επιστημόνων Δυτικής Θράκης, Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, καθώς και τούρκοι πολιτικοί της κυβέρνησης Ερντογάν) οι οποίοι έχουν εκδηλώσει την άρνησή τους και ασκούν πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου να μην εφαρμοστεί (ούτε μερικώς) νόμος του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Σε αυτό το σκηνικό που φαίνεται να έχουν στήσει ανθελληνικοί κύκλοι πρέπει να προσθέσουμε και το δυναμικό 100 περίπου ποικιλονύμων «συλλόγων» (πολιτιστικών, κοινωνικών, ανθρωπιστικών, επιστημονικών, καλλιτεχνικών κοκ) μέλη των οποίων μονίμως καταγγέλλουν την «καταπίεση» που υφίστανται από την Ελληνική Πολιτεία.

Εάν προσθέσουμε στο «πολιτικό φολκλόρ» της περιοχής και τις γραφικές φιγούρες των τούρκων αξιωματούχων που υποδύονται τους διπλωμάτες και εν τέλει εξελίσσονται σε «κονφερανσιέ» στα τζαμιά κάθε Παρασκευή παραβιάζοντας κάθε εγνωσμένη διπλωματική πρακτική τότε συμπληρώνεται ο κατάλογος με όλους εκείνους που οφείλουν “εργω και λόγω” να διαχωρίσουν τη θέση τους από το “βίαιο Ισλάμ”.

Σε προηγούμενο σημείωμά μας είχαμε επισημάνει την αναγκαιότητα που προκύπτει για την ίδια τη μειονότητα να αναζητήσει και να αναδείξει μία νέα ηγεσία που θα την εκπροσωπήσει στο νέο μεταβαλλόμενο εθνικό και διεθνές περιβάλλον και που θα είναι σε θέση να συζητά και να διαμορφώνει πολιτικές με γνώμονα τα διεθνή και ευρωπαικά κεκτημένα.

Ήρθε η ώρα , λοιπόν, της ευθύνης για όλους όσοι εμπλέκονται στη νευραλγική περιοχή της Θράκης με οποιαδήποτε ιδιότητα προκειμένου να «ξεκαθαρισθεί» για το ποια τελικά είναι η (επιθυμητή) ηγεσία της θρησκευτικής μειονότητας στη Θράκη.

Και η ώρα έχει φθάσει και για τους πολιτικούς της περιοχής που χρόνια τώρα ανέχονται τις παραπάνω πρακτικές για δικούς τους ψηφοθηρικούς και όχι μόνον λόγους.