Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Καθώς προσπαθούμε να σταθούμε απέναντι στην αόρατη απειλή του Covid19 και να συνδράμουμε στην θωράκιση του συστήματος υγείας και των λειτουργών του που αντιμετωπίζουν τον όγκο των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό και υλικά για να παλέψει με την επιδημία, η Προεδρία της Κυβέρνησης ενέκρινε δαπάνη 11 εκατομμυρίων ευρώ, «για υπηρεσίες επικοινωνίας και ενημέρωσης των πολιτών που απαιτούνται για την υλοποίηση εκστρατείας στο πλαίσιο της προστασίας της δημόσιας υγείας και των μέτρων για την αποτροπή της διασποράς του κορωνοϊού COVID- 19».

Να επισημανθεί ότι στο σύνολό τους τα μέσα ενημέρωσης όλης της Επικράτειας , αλλά και του Πλανήτη Γη, στα πλαίσια της αποστολής τους και του έργου που επιτελούν , το πράττουν ήδη χωρίς επιπλέον επιδότηση.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τίθεται εκ νέου το ζήτημα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, το εύρος των ορίων της δημοσιογραφικής κάλυψης και ποιες επιπτώσεις έχει στην κοινωνία που καλείται να υπηρετήσει ο σύγχρονος δημοσιογράφος για να φθάσουμε στο τελικό ερώτημα που εστιάζεται στο ρόλο των δημοσιογράφων και των Μέσων Ενημέρωσης σε κρίσιμες καταστάσεις, χωρίς να παραβλέπουμε και το σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον που επικρατεί στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μέσα ενημέρωσης συνιστούν ένα κρίσιμο βήμα ενημέρωσης και όχι απλώς πληροφόρησης, γι’ αυτό και η επιρροή τους, όπως και η αντίστοιχη ευθύνη για τον τρόπο που καλύπτουν παρόμοιες καταστάσεις, μπορεί να είναι σημαντικές.

Η εμπειρία του υπογράφοντος τόσο κατά το παρελθόν όσο και η διαχείριση κρισίμων καταστάσεων τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε πανελλαδική κλίμακα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ασκούντες το δημοσιογραφικό λειτούργημα αλλά και οι διαχειριστές/υπεύθυνοι μέσων ενημέρωσης ή/και μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν συμμετέχουν μόνον στην “περιγραφή” αλλά και στην “σχηματοποίηση” φαινομένων μέσα από τις διαδικασίες ενημέρωσης, πληροφόρησης, διάχυσης πληροφοριών αλλά και ψευδών ειδήσεων.

Η περίοδος που διανύουμε έχει τα δικά της πρωτόγνωρα -για πολλούς συναδέλφους- χαρακτηριστικά και έχει την ιδιαιτερότητα της δυσκολίας σε πρόσβαση εξειδικευμένων πληροφοριών που έχουν ως προαπαιτούμενο την επιστημονική γνώση αλλά και την μετάδοση μηνυμάτων που πρέπει να αποσκοπούν στην διατήρηση ενός ευσταθούς πλαισίου εθνικής ασφάλειας.

Ο δημοσιογραφικός κόσμος και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης πρέπει να έχουν την πλήρη στήριξη και ενημέρωση από τους καθ’ύλη αρμόδιους κρατικούς και δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι με τη σειρά τους μπορούν να ωφεληθούν απο την αμφίδρομη σχέση κοινωνίας-μέσων ενημέρωσης.

Αποτελεί μοναδική πρωτοτυπία η στα καθ’ημάς απουσία ενός ενιαίου συντονιστικού οργάνου ενημέρωσης και πληροφόρησης με τους αρμοδίους να αντιμετωπίζουν τους δημοσιογράφους ως συνεργάτες ή ως εχθρούς αλλά και τους ίδιους δημοσιογράφους σε αρκετές περιπτώσεις να μην έχουμε αντιληφθεί τις ιδιαιτερότητες αυτής της “πανδημικής ενημέρωσης”

Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, αξιοποιώντας την εμπειρία μας και από άλλες παρόμοιες καταστάσεις ότι το κοινό χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ, όχι απλά για πληροφόρηση αλλά για: α) άμεση και χρηστική ενημέρωση, β) ως αμφίδρομο αγωγό πληροφόρησης προς και από τις υπεύθυνες αρχές, γ) για υποστήριξη κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Ο Κρατικός Μηχανισμός δε, δεν θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει τα ΜΜΕ ως απλά κανάλια πληροφόρησης για την προβολή διαφημιστικών μηνυμάτων, αλλά ως ενεργούς δρώντες διάχυσης αμφίδρομης υπεύθυνης ενημέρωσης και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την κάλυψη γεγονότων σε τοπικό επίπεδο.

Στο βίντεο που ακολουθεί δύο δημοσιογράφοι συζητούμε για την ενημέρωση στα χρόνια της πανδημίας του κορωνοϊού προσπαθώντας να διεισδύσουμε και στο δυσδιάκριτο παρασκήνιο, εξωτερικεύοντας σκέψεις και θέσεις που βασίζονται σε πληροφορίες και την παρατήρηση των γεγονότων.

Η πανδημία και η κοινωνική αποστασιοποίηση που επιβάλλει, επαναφέρει στο προσκήνιο και τον ρόλο της δημοσιογραφίας στην εποχής της τεχνητής νοημοσύνης…