Αντιμέτωπος με την ψυχοπαθητική και αθεράπευτα «κολλημένη» πτέρυγα της ευρύτερης Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, κατηγορούμενος διότι έκανε το αυτονόητο: Συνάντησε έναν εκλεγμένο στην πατρίδα του ξένο ηγέτη, ο οποίος, ασχέτως ποιο κράτος εκπροσωπεί, τον τίμησε αναγνωρίζοντάς του σημαίνοντα ρόλο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ζητώντας να συναντηθεί μαζί του.

Πρόκειται για τον πρόεδρο του Ισραήλ, Σιμόν Πέρεζ, ο οποίος, αν μη τι άλλο, κατέβαλλε σε διάφορες περιστάσεις ειλικρινείς προσπάθειες συνεννόησης με τους Παλαιστίνιους και ο ρόλος του αναγνωρίζεται ακόμα και από τους ίδιους… Παρόλα αυτά, κάποιοι «βασιλικότεροι του βασιλέως», αρνούνται να δουν τόσο το εθνικό συμφέρον όσο και τις πραγματικότητες της διεθνούς πολιτικής, καθώς επίσης και το αυτονόητο ότι όλοι – και πρώτα απ’ όλους οι Παλαιστίνιοι πράττοντας σοφά – εξυπηρετούν αυτό που θεωρούν εθνικό τους συμφέρον.

Στην Ελλάδα βέβαια, έχουμε κάποιους τους οποίου μέχρι και ο… Δον Κιχώτης θα τους χαρακτήριζε ως «ελαφρούς» (στον εγκέφαλο, ντροπή σας Ισραηλινοί που δεν ρωτήσατε τον Μπέκη και τον Κουράκη ποιον θα εκλέξετε, ασχέτως αν και οι δυο θα ήταν προ πολλού κρατούμενοι εάν όσα κάνουν και όσα λένε τα έκαναν στα καθεστώτα που θαυμάζουν… για τέτοια φρούτα μιλάμε) και καταγγέλλουν τον Αλέξη Τσίπρα που αν μη τι άλλο προσπάθησε με τη συνάντηση αυτή να ανοίξει το δρόμο για να κάνει αυτό που διακηρύσσει: Να παίξει θετικό μεσολαβητικό ρόλο κάποια στιγμή για τη διευθέτηση του Παλαιστινιακού προβλήματος, έχοντας κατανοήσει ότι η Ελλάδα διαθέτει ως χώρα μοναδικά χαρακτηριστικά για να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Και για να το πράξει αυτό, προϋπόθεση είναι να έχει επαφή και να είναι αποδεκτός συνομιλητής από όλες τις πλευρές.

Το παραληρηματικό κείμενο που ακολουθεί (ακολουθεί άλλο από κάτω, πιο γνωστού και μη εξαιρετέου…) ανήκει στον πρόεδρο της ΕΛΜΕ Ημαθίας, Νίκο Μπέκη, το οποίο μας κάνει να αναρωτιόμαστε εάν όσα λέει τα διδάσκει και στα σχολεία και ΕΑΝ η απάντηση είναι «ναι», ποιος ακριβώς του έδωσε την άδεια να γεμίζει με τα δικά του στερεότυπα τους εγκεφάλους μικρών μαθητών. Έλεος με τους παράφρονες:

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ κ. ΤΣΙΠΡΑ!

Δεν πρόκειται για ολίσθημα, αλλά για συνειδητή πολιτική επιλογή, απότοκο δεξιόστροφης στρατηγικής, δείγμα προσαρμογής και υπόκλισης στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς κύκλους και, φοβόμαστε, πρώτη δήλωση-απόδειξη «υπεύθυνης» αστικής διαχείρισης της μέλλουσας εξουσίας.

Μιλάμε βεβαίως (με περίσσια οργή) για την πρόσφατη επίσημη συνάντηση του κ. Τσίπρα, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρο του Ισραήλ, Σίμον Πέρεζ. Την συνάντηση δηλαδή και τις συνομιλίες του εκπροσώπου ενός, έστω, ημικινηματικού αριστερού κόμματος, με τον εκπρόσωπο ενός κράτους-τρομοκράτη, ενός κράτους που βασανίζει, τρομοκρατεί, φυλακίζει, δολοφονεί χιλιάδες ανθρώπους, μέσα και έξω απ’ τα σύνορά του, εδώ και εξήντα χρόνια τώρα, με την κάλυψη και βοήθεια του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Δολοφονεί αδιάκριτα νέους, γέρους, γυναίκες, παιδιά, κυρίως Παλαιστίνιους, αλλά και Αμερικανούς, Τούρκους, Ευρωπαίους ακτιβιστές που επιχειρούν, άοπλα και ειρηνικά, να βοηθήσουν, όπως μπορούν, τα κυρίως θύματά του, τους Παλαιστίνιους.

Δεν είναι δυνατόν να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τον χαρακτήρα της συνάντησης (εθιμοτυπικός ή όχι, πρόχειρος ή προετοιμασμένος κ.τ.λ.) προκειμένου να βρει ελαφρυντικά και δικαιολογίες. Δεν υπάρχουν! Όλοι γνωρίζουν ποιος είναι και τι εκπροσωπεί ο Σίμον Πέρεζ. Όλοι, όσοι αισθάνονται, μπορούν να «μυρίσουν» και να «δουν» πάνω του το αίμα χιλιάδων αθώων, βασανισμένων, βομβαρδισμένων, ξεσπιτωμένων, δολοφονημένων Παλαιστινίων ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.

Ο κ. Τσίπρας δεν είδε και δε μύρισε τίποτα; Τόσο αναίσθητος πια; Ντροπή και αίσχος! Ντροπή και αίσχος γι’ αυτόν, το κόμμα του, τις συνιστώσες του και, προσωπικά, για μια σειρά αγωνιστές (κομμουνιστές, τροσκιστές, αριστερούς και ανένταχτους), που εκπροσωπεί επισήμως.

Εσείς τουλάχιστον, σύντροφοι, (να μην σας κατονομάσω ακόμα) έχετε να πείτε κάτι επ’ αυτού; Ή νομίζετε πως δεν σας άγγιξε, και σας, το αιματοβαμμένο χέρι του Σίμον Πέρεζ κατά τη χειραψία με τον εκπροσώπου σας κ. Τσίπρα;

Μπέκης Νίκος http://anexartitosima.wordpress.com

Και για να μη νομίζεται ότι αυτά έρχονται από «γραφικούς ανεξάρτητους μεμονωμένους» δείτε τα έγραψε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο σεσημασμένος «αγωνιστής» Τάσος Κουράκης και δείτε το αποκαλεί ο ανεκδιήγητος αυτός τύπος ως υπεύθυνη διπλωματία:

Θεσσαλονίκη 13-8-2012

Η συνάντηση με τον Πέρες: Μια «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική

Καθώς καθυστερεί, εξαιτίας των διακοπών η σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου θα μπορούσα να θέσω το θέμα της συνάντησης του Προέδρου του Κόμματος με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, και επειδή μια βδομάδα μετά δεν έχει υπάρξει ανακοίνωση για τα ζητήματα που τέθηκαν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισα να κοινοποιήσω τις σκέψεις μου καθώς η συνέχιση της σιωπής μου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως συναίνεση στην καθόλου «εθιμοτυπική συνάντηση» του προέδρου μας με τον Σιμόν Πέρες, (αφού μάλιστα συνοδεύτηκε και με το Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων κατά την τριήμερη επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας).

Σύντροφοι η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική. Ήταν σε απάντηση της επίσκεψης του Παπούλια που είχε συναντηθεί πέρυσι στο Ισραήλ με τον Πέρες, τον Νεντανιάχου και τον Λίμπερμαν

-Ήταν για επιβεβαίωση και συνέχιση της αμυντικής- στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας και Ισραήλ (απέναντι σε ποιους λαούς άραγε;).

-Ήταν για την άφεση αμαρτιών της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στον «Στόλο της Ελευθερίας» με τους εννιά νεκρούς και την πειρατεία και στα ελληνικά πλοία στα διεθνή ύδατα το 2010 και το 2011.

-Ήταν μέσα στο πλαίσιο της συνεργασίας για τον ορυκτό πλούτο, τον τουρισμό, τη γεωργία που άρχισε επί κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζεται και σήμερα με την τρικομματική κυβέρνηση.

Όχι λοιπόν, δεν με αφορά αυτού του είδους η «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική. Δεν με αφορά η εξόρυξη κοιτασμάτων ανοιχτά της Γάζας όταν με τα κιάλια θα ατενίζουμε αμέριμνοι τους βομβαρδισμούς των αμάχων και των 1453 νεκρών. Δεν με αφορά ένας τουρισμός δίπλα στο τείχος του αίσχους που κυκλώνει τους Παλαιστίνιους και τους αποκόπτει από τις ρίζες τους.

Δεν με αφορά η συνεργασία στην γεωργία όταν οργώνονται τα χωράφια της Γάζας με τις μπουλντόζες των κατακτητών και στις ρόδες τους ξεψυχάει η Ρέιτσελ Κόρι.

Και για να μην θεωρηθεί ότι μιλάω συναισθηματικά (πράγμα που καθόλου δεν το αποκηρύσσω, αντιθέτως μάλιστα) θα ρωτήσω ευθέως: Σε ποια βάση έγινε η συνάντηση και πόσο αυτή ήταν σύμφωνη με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την περιφερειακή-μεσανατολική εξωτερική μας πολιτική; Ποια ζητήματα θέσαμε εμείς που προωθούν μια πολυδιάστατη πολιτική προς όφελος των λαών της περιοχής και της ειρήνης δίχως χώρες υπό κατοχή και στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσο η συνάντηση αυτή μας τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο της ειρήνης απέναντι σε κάθε κατοχική δύναμη;

Θα περιμένω μια απάντηση και ελπίζω να είναι πειστική.

Τάσος Κουράκης

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: www.defence-point.gr