Γράφει η φιλόλογος Μαρία Τσαγγάρη

Η αυτοπεποίθηση και η μάθηση είναι δυο έννοιες βαρύνουσας σημασίας όπου κατά την εκπαιδευτική διαδικασία αλληλοεπιδρούν και τα αποτελέσματα που προκύπτουν είναι θετικά ή αρνητικά ανάλογα με την περίπτωση. Οι μαθητές όλων των ηλικιών κι όλων των δυνατοτήτων έχουν την ανάγκη της επιβράβευσης των προσπαθειών τους. Μεγαλύτερη όμως ανάγκη έχουν οι μαθητές με κάποιες μαθησιακές αδυναμίες ή με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η επιβράβευση κατά τη μαθησιακή διαδικασία είναι το κίνητρο του μαθητή έτσι ώστε την επόμενη φορά να επιδείξει ενδιαφέρον για το αντικείμενο διδασκαλίας.

Η μάθηση είναι μια διαδικασία προς τη προσωπική ανέλιξη και πρόοδο του ατόμου. Ο Gagne (εκπαιδευτικός ψυχολόγος) όρισε τη μάθηση ως μια διαδικασία που υποβοηθά τους οργανισμούς να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και µε ένα μόνιμο τρόπο, έτσι ώστε η ίδια η τροποποίηση ή αλλαγή να µη χρειαστεί να συμβεί κατ΄ επανάληψη σε κάθε νέα περίπτωση. Ωστόσο, η αλλαγή ή τροποποίηση αυτή γίνεται αντιληπτή από το ίδιο το πρόσωπο που μαθαίνει, αφού από τη στιγμή που θα έχει ολοκληρωθεί η μάθηση, θα είναι σε θέση να εκτελεί ορισμένες πράξεις που δεν θα μπορούσε να κάνει προηγουμένως. Αυτομάτως λοιπόν, η αποκτηθείσα γνώση για οποιοδήποτε αντικείμενο αναπτερώνει το ηθικό του μαθητή. Η μάθηση δεν είναι αγγαρεία είναι ένας δρόμος προς νέες περιπέτειες και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Σταδιακά η κατανόηση ενός αντικειμένου γίνεται συμμετοχή και η συμμετοχή πράξη που συμβάλει στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του ατόμου σ’ ένα περιβάλλον όπως το σχολείο και η τάξη.

Η μάθηση είναι τροφή για το μυαλό εντούτοις σε κάθε άνθρωπο λειτουργεί διαφορετικά, γιατί βασίζεται σε πολλούς και διάφορους παράγοντες (δάσκαλος, μαθητής, αντικείμενο διδασκαλίας, κίνητρο, περιβάλλον κ.ά.) αλλά σίγουρα λειτουργεί και αποφέρει αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση. Σημαντικό βέβαια, είναι να γνωρίζει κανείς πως η μάθηση ενός αντικειμένου δεν σημαίνει απαραίτητα και τη γνώση του. Η κατάκτηση της γνώσης και η επίτευξη ενός στόχου δεν ξεφυτρώνουν από το πουθενά ούτε από τη μία μέρα στην άλλη. Προκύπτουν πρώτα απ’ όλα από τη προσωπική θέληση και προσπάθεια και εν συνεχεία από τη μεθοδολογία η οποία αυτή καθ’ αυτή αναζωπυρώνει κάθε φορά και το ενδιαφέρον του μαθητή για το αντικείμενο διδασκαλίας. Κάθε παιδί, κάθε μαθητής, έχει περιθώρια βελτίωσης φτάνει να το θελήσει και να πιστέψει στις δικές του δυνατότητες.

Τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν είναι δύσκολο. Στις μέρες μας η μαθησιακή διαδικασία έχει πολλές απαιτήσεις και από τον διδάσκων και από τον διδασκόμενο γι’ αυτό το αποτέλεσμα είναι προσπάθεια και των δυο.