«Για πέμπτη συνεχή χρονικά η Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση της τάξης του 6,9 τοις εκατό το 2011 και προβλέπεται συρρίκνωση 6,7 τοις εκατό για το 2012», γράφει το αμερικανικό περιοδικό Forbes.

 «Οι κρατικές δαπάνες δεν μειώνονται. Τι είναι αυτό που δημιουργεί τη συρρίκνωση στην Ελλάδα;

Οφείλεται σε ένα μέρος στη γενική οικονομική αβεβαιότητα και στην αύξηση του φορολογικού συντελεστή στον ήδη υπερφορτωμένο ιδιωτικό τομέα, λέει η δημοσίευση σύμφωνα με το defencenet.gr.

Σχεδόν 6.000 εταιρείες έχουν ήδη μεταφερθεί από την Ελλάδα προς τη γειτονική Βουλγαρία.

Μήπως πρέπει η κυβέρνηση να μειώσει το κόστος- όπως υποσχέθηκε- το οποίο οφείλεται στην αύξηση των φόρων, μέσα σε ένα χαοτικό κλίμα και φόβου για δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας στην Ελλάδα;

Η απώλεια των 6.000 επιχειρήσεων είναι ένα μεγάλο πλήγμα για την οικονομία της Ελλάδας. Αλλά γιατί επέλεξαν οι  ελληνικές επιχειρήσεις τη Βουλγαρία;

Πρώτον, επειδή η Βουλγαρία είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης  με όλα τα πλεονεκτήματα του ελεύθερου εμπορίου και το βουλγαρικό νόμισμα είναι

συνδεδεμένο με ασφάλεια με το ευρώ,μέσω ενός νομισματικού συμβουλίου.

Δεύτερον,  επειδή η Βουλγαρία έχει ένα σταθερό φορολογικό συντελεστή: 10 τοις εκατό φόρο εισοδήματος και 10 τοις εκατό εταιρικό φόρο.

Με 20 τοις εκατό ο ΦΠΑ είναι αρκετά υψηλός αλλά στην Ελλάδα παραμένει στο 23 τοις εκατό.

Πριν από λίγο καιρό είχε προταθεί να ακολουθήσει η Αθήνα το βουλγαρικό παράδειγμα. Να εισαγάγει ένα σύστημα ενιαίου φόρου. Το δικαιούται εδώ και τώρα.

Όταν η Σόφια το εφάρμοσε, τα φορολογικά της έσοδα αυξήθηκαν κατά 5,4 τοις εκατό στη διάρκεια του πρώτου έτους.

Και αυτό είναι κάτι περισσότερο από την αύξηση των εσόδων που εισπράττει η ελληνική κυβέρνηση με όλες τις προηγούμενες αυξήσεις στο φόρο στο πλαίσιο  των «περιοριστικών» προσπαθειών της.

Έτσι, μέρος των 6 χιλιάδων ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν καταφύγει στη Βουλγαρία, μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα, ισχυρίζεται ο συντάκτης του «Forbes».

Στη συνέχεια η Αθήνα πρέπει να μειώσει σημαντικά τις δαπάνες της κυβέρνησης και να υποστηρίξει την επίτευξη των φορολογικών εσόδων.

Αυτή η στρατηγική ονομάζεται «οικονομία της ανάπτυξης» και είχε χρησιμοποιηθεί από τον Ρόναλντ Ρέηγκαν και τη Μάργκαρετ Θάτσερ, τη δεκαετία του ’80 του 20ου αιώνα.

Κοινώς αυτό που μας λέει το περιοδικό είναι ότι θα σωθούμε μόνο με μείωση φόρων. Αλλιώς “χαιρετάμε την Ελλάδα που ξέραμε” παραφράζοντας τον Καβάφη. Μήπως όμως αυτό ζητούν οι δανειστές μας, και όχι να είμαστε ικανοί να τους ξεπληρώσουμε; Ο ορυκτός πλούτος είναι πιο σημαντικός από το λογιστικό “αεροχρήμα”.