Η 12η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την Ινομυαλγία, με απώτερο σκοπό την αφύπνιση των Επαγγελματιών Υγείας ‒ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση αυτής της αόρατης αλλά ωστόσο υπαρκτής διαταραχής‒, αλλά και την ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς τόσο εξαιτίας του ίδιου του συνδρόμου, όσο και λόγω της μη κατανόησής του από τον περίγυρο, καθώς και από τους ίδιους τους ιατρούς μερικές φορές.
Να πούμε ότι ως Ινομυαλγία αναφέρεται μία μορφή ρευματισμού, και πιο συγκεκριμένα εξωαρθρικού ρευματισμού δεδομένου ότι αφορά πόνο στους μύες και όχι στις αρθρώσεις. Ειδικότερα, ο πάσχων υποφέρει από διάχυτο μυοσκελετικό πόνο, αφού οι μύες, οι τένοντες και οι ινώδεις ιστοί παρουσιάζουν άλγος, ο οποίος συνυπάρχει με κόπωση και διαταραχές ύπνου. Επίσης, μπορεί να εμφανισθεί δυσκαμψία, πρήξιμο, μυρμήγκιασμα, αίσθημα ηλεκτρισμού, κάψιμο και αδυναμία.
Αλλά και κάποια επιπλέον προβλήματα που ενδέχεται να υπάρχουν είναι:
– ευαισθησία στο κρύο ή στη ζέστη,
– σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου,
– διαταραχές των γνωσιακών λειτουργιών (μνήμη, λόγος, διανοητική διαύγεια),
– σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (ΣΧΚ),
– κεφαλαλγία,
– επώδυνα σύνδρομα μυοπεριτοναϊκού πόνου.
Επειδή, λοιπόν, η Ινομυαλγία δεν είναι μία ορατή πάθηση, συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς, με αποτέλεσμα εκείνος αρκετά συχνά να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και σκεπτικισμό, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θεωρείται μέχρι και τεμπέλης και υπερβολικός, κάτι που προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό και σωματικό πόνο σε αυτόν που ήδη βιώνει.
Πανελλήνιος Σύλλογος Ατόμων με Ινομυαλγία “ΑΡΕΝΑ”
Το παρακάτω άρθρο, από το spanios.gr παραθέτει κάποιες πρακτικές συμβουλές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, τουλάχιστον ως έναν βαθμό, τον περίγυρο να στηρίξει ακόμα καλύτερα το άτομο που αγαπάει μέσα σε αυτή την περιπέτεια.
Ως Χρόνιος Πόνος ορίζεται αυτός που έχει διάρκεια μεγαλύτερη από 3 μήνες, ο οποίος μπορεί να είναι μέρος των εκδηλώσεων μιας ασθένειας ή να είναι η κύρια (ή και η αποκλειστική) εκδήλωσή της.
Τα κύρια συμπτώματα της Ινομυαλγίας είναι χρόνιος, διάχυτος, βαθύς και επίμονος πόνος στους μύες και στους τένοντες, ιδιαίτερα όταν ασκείται πίεση σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος οι οποίες ονομάζονται «ευαίσθητα σημεία», έντονη πρωινή δυσκαμψία και πρήξιμο, κόπωση και αδυναμία, ενώ μπορεί να συνυπάρχουν και νευρολογικά συμπτώματα, όπως μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και αίσθημα ηλεκτρισμού.
Επειδή, όμως, πρόκειται για μία διαταραχή που δεν είναι ορατή, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πάντοτε αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς, έχει διαπιστωθεί ότι, αρκετά συχνά, ο πάσχων αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και σκεπτικισμό, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θεωρείται τεμπέλης και υπερβολικός, ακόμα και από κάποιους Επαγγελματίες Υγείας, κάτι που προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό και σωματικό πόνο σε αυτόν που ήδη βιώνει.
Γι’ αυτό, όσο περισσότερα γνωρίζετε γύρω από αυτές τις δύο καταστάσεις, τόσο οι πιθανότητες να κάνετε άτοπες και λανθασμένες παρατηρήσεις, όπως «Όλα είναι στο μυαλό σου», ελαχιστοποιούνται, ενώ θα είστε σε πολύ καλύτερη θέση να βοηθήσετε τον άνθρωπο που αγαπάτε.
Ένα άτομο που πάσχει από μία ασθένεια που προκαλεί χρόνιο πόνο αρκετά συχνά, βαθιά μέσα του, νιώθει ακόμα περισσότερο την ανάγκη να είναι ιδιαίτερα δραστήριο, γι’ αυτό και πολλές φορές, δίχως δεύτερη σκέψη, θα δεχτεί να συμμετάσχει σε μία δραστηριότητα με φίλους. Ωστόσο, τη στιγμή που αποδέχεται την πρόταση δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρο για το πώς θα είναι αργότερα, κι άρα για το αν τελικά θα καταφέρει να πραγματοποιήσει τα σχέδια που είχατε.
Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιες φορές που οι ασθενείς, επιθυμώντας να αποφύγουν την απογοήτευση που θα προκαλέσει μία πιθανή ακύρωση αλλά και τις ενοχές που θα αισθανθούν αργότερα λόγω αυτής, καταλήγουν να πιέζουν τον εαυτό τους και να κάνουν υπερβάσεις, κάτι που όμως το «πληρώνουν» αργότερα, αφού οι πόνοι την επόμενη ημέρα είναι ακόμα μεγαλύτεροι, ενώ η δυνατότητά τους να είναι λειτουργικοί ακόμα πιο περιορισμένη.
Εσείς, ωστόσο, δεν θα πρέπει να σταματήσετε να τους προτείνετε να κάνετε πράγματα μαζί, γιατί, ακόμα κι αν δεν θα το καταφέρουν πάντοτε, και μόνο το ότι τους εκφράζετε την επιθυμία να περάσετε λίγο χρόνο μαζί τους είναι μία μεγάλη ικανοποίηση και χαρά για εκείνους.
Εάν νοιάζεστε για κάποιον με Ινομυαλγία ή που υποφέρει από Χρόνιο Πόνο, δεν θα πρέπει να λυπάστε, επειδή η σχέση σας πιθανότατα να έχει αλλάξει ή πρόκειται να αλλάξει. Διαφορετικά, όσο θα συνειδητοποιείτε το μέγεθος του δικού του πόνου, τόσο και οι δικές σας τύψεις κι ενοχές θα μεγαλώνουν.
Γι’ αυτό, να προσπαθείτε, όσο είναι δυνατόν, να νιώθετε τυχεροί για τη σχέση που έχετε και για όσα μοιράζεστε, ακόμα κι αν τα νέα δεδομένα έχουν αλλάξει τη ζωή σας, και θα δείτε πως, σιγά-σιγά, η σχέση σας θα βρει νέες ισορροπίες, νέες δυνατότητες, ενώ με τον καιρό θα βελτιωθεί.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό και εκτιμάται ιδιαιτέρως η οποιαδήποτε προσφορά βοήθειας, όπως και η διεκπεραίωση εκ μέρους σας εργασιών που προκαλούν έντονο πόνο και σωματική κούραση στο άτομο. Μη διστάζετε, λοιπόν, να την προσφέρετε, ακόμα κι αν ο άλλος δεν θα νιώθει πάντα άνετα να τη δεχτεί.
Ποιος δεν θέλει να τον καταλαβαίνουν; Ένα άτομο με Ινομυαλγία ή με Χρόνιο Πόνο συχνά νιώθει απομονωμένο και παρεξηγημένο λόγω της κατάστασής του. Γι’ αυτό, να θυμάστε πως δεν είναι πάντα και τόσο απαραίτητο το να του δώσετε συμβουλές, όσο το να είστε απλά δίπλα του, έτοιμοι να ακούσετε όσα μπορεί να θέλει να εκφράσει και να μοιραστεί μαζί σας. Άλλωστε, μην ξεχνάτε πως όλοι μας χαιρόμαστε όταν οι άλλοι ενδιαφέρονται να μάθουν πώς είμαστε και τι σκεφτόμαστε.
Το να «καταστροφολογεί» κανείς για την ασθένεια κάποιου έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο αυξάνει τον πόνο του ασθενή, αλλά και τις ίδιες τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει.
Συνεπώς, κρατάτε μια ισορροπημένη θέση και στάση σε ό,τι αφορά στην κατάστασή του, αναλογιζόμενοι όχι μόνο πόσα πράγματα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει, αλλά και πόσα ΜΠΟΡΕΙ.
Άλλωστε, οι ασθενείς δεν είναι ανίκανοι! Γι’ αυτό και να αναγνωρίζετε και τη δύναμη που προφανώς κρύβουν μέσα τους, ώστε να καταφέρνουν να συνυπάρχουν με ένα Χρόνιο Πόνο.
Οι διαμάχες, η πίεση και η κριτική έχει αποδειχθεί ότι εντείνουν τον πόνο. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως δεν θα πρέπει να διαχειρίζεστε τα σοβαρά ζητήματα που θα απασχολούν ανά στιγμές τη σχέση σας. Σημαίνει, ωστόσο, ότι θα πρέπει να σέβεστε την κατάσταση του άλλου, ώστε να συζητάτε πάντα με έναν ήρεμο τρόπο τις όποιες διαφορές μπορεί να έχετε μαζί του (κάτι που θα πρέπει να κάνουμε ούτως ή άλλως με όλους τους ανθρώπους, ασθενείς ή μη!).
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σύντροφοι των ασθενών με Ινομυαλγία ή που υποφέρουν από Χρόνιο Πόνο τείνουν να κλείνονται στον εαυτό τους, να παραμελούν την υγεία τους, να αποκαρδιώνονται, να αγχώνονται και να νιώθουν μόνοι. Το είκοσι πέντε τοις εκατό εξ αυτών θα μπορούσε να διαγνωστεί με κατάθλιψη.
Αν και είναι πολύ λογικό να νιώθει κανείς παρόμοια συναισθήματα, εντούτοις δεν θα πρέπει να αμελείτε να φροντίζετε και τον εαυτό σας. Διατηρείστε ό,τι δραστηριότητες είχατε μέχρι πρότινος και κρατήστε δίπλα σας τους φίλους σας.
Σύμφωνα με έρευνα του Ψυχολόγου John Gottman, τα ζευγάρια που διατηρούν τη θετικότητά τους στη σχέση τους έχουν ελάχιστες πιθανότητες να χωρίσουν. Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο και να θέλει πολλή προσπάθεια, όμως αξίζει τον «κόπο». Κάτι που ισχύει για όλες τις σχέσεις, ούτως ή άλλως!
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, για την συλλογή στατιστικών στοιχείων και την διασφάλιση της καλύτερης εμπειρίας σας.
Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookies. Tι είναι τα Cookies;