Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

… Τα μηνύματα στον τηλεφωνητή μπερδεμένα, φωνές γνωστές από τις πολιτισμένες χώρες που βομβάρδιζαν την Σερβία μας προειδοποιούσαν να αποφύγουμε το κτίριο της Κρατικής Ραδιοτηλεόρασης διότι ήταν ένας από τους επόμενους στόχους.

Όσο μπορούσαμε προειδοποιήσαμε τους συναδέλφους, οι ξένοι ανταποκριτές φτιάξαμε έναν “ανθρώπινο κλοιό προστασίας” , αλλά όταν άρχισαν να χτυπούν οι σειρήνες φύγαμε…

Γνωρίζαμε ότι το αναπόφευκτο καραδοκούσε…

Εκείνα τα ξημερώματα χάσαμε 16 φίλους και συναδέλφους για πάντα…Άλλοι 16 ζουν ακόμη με τις μνήμες εκείνης της βραδιάς που τραυματίσθηκαν σοβαρά.. Τα σώματα δύο συναδέλφων δεν βρέθηκαν ποτέ..

Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο…

ΓΙΑΤΙ;