Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Στο Komotinipress έχουμε αναφερθεί με ιδιαίτερη έμφαση στην τοπική εκδοχή του αναδυομένου πολιτικού ισλάμ και έχουμε προβληματισθεί για το φαινόμενο του μεταισλαμισμού που εμφανίζεται στα Βαλκάνια ενώ είδαμε με ιδιαίτερη ανησυχία τις δραστηριότητες του Αχμέτ Μετέ στην Ξάνθη αλλά και την ποινή που του επιβλήθηκε για τις φαντασιώσεις του να επιβάλει μοντέλο Αττίλα στην Θράκη.

Σε αναρτήσεις τους την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε δύο εξέχουσες προσωπικότητες της τοπικής πολιτικής σκηνής , τον Βουλευτή ΚΙΝΑΛ κ. Ιλχάν Αχμέτ και τον Δήμαρχο Ιάσμου κ. Οντέρ Μουμίν , να μας ενημερώνουν για την συμμετοχή τους σε θρησκευτική τελετή Χατήμ (ολική ανάγνωση Κορανίου) στον οικισμό Πελεκητής παρουσία βεβαίως του Ιμπραήμ Σερήφ. Να επισημανθεί ότι στη μεταγενέστερη ανάρτηση του κ. Ιλχάν Αχμέτ απουσιάζει η φυσιογνωμία του Ιμπραήμ Σερήφ.

Για να μην μπερδευόμαστε, ο Ιμπραήμ Σερήφ είναι ένας εγγράμματος ιδιώτης που υποδύεται τον θρησκευτικό λειτουργό των ομοδόξων κι ομοφρόνων του κι ως ενεργούμενο όργανο της Τουρκίας αναπτύσσει ρόλο υπονομευτικό στο εσωτερικό της μειονότητας ενώ εκπέμπει και λάθος μηνύματα για τον χαρακτήρα του Ισλάμ στην Ελλάδα και την Θράκη.

Σε αντίθεση με τον εκδηλωτικό Αχμέτ Μετέ, ο Ιμπραήμ Σερήφ είναι πιο επιφυλακτικός,  και φροντίζει με έμμεσο τρόπο να μιλάει για τον “τουρκικό χαρακτήρα της μειονότητας της Δυτικής Θράκης”…

Ο Ιμπραήμ Σερήφ αν και διαπράττει κατ’εξακολούθηση το ποινικώς κολάσιμο αδίκημα της αντιποίησης μιας θρησκευτικής αρχής τυγχάνει της ανοχής (στην καλύτερη περίπτωση) του τοπικού πολιτικού δυναμικού ενώ η Ελληνική Πολιτεία κατά καιρούς προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη θεση τους.

Δεν είναι της παρούσης να αναπτύξουμε την συζήτηση για τα “μουφτειακά” της Θράκης αλλά καλό είναι να επισημάνουμε για την οικονομία του σημειώματος, ότι τον Ν.2345/1920 αντικατέστησε ο Ν. 1920/1991 και άλλαξε τον τρόπο ανάδειξης των Μουφτήδων, αντικαθιστώντας τον ουδέποτε εφαρμοσθέντα Ν. 2345/1920. Οι αξιώσεις και οι ενέργειες της Τουρκίας δεν βρίσκουν έρεισμα ούτε στο εσωτερικό ούτε στο διεθνές δίκαιο, αντιθέτως ερμηνεύονται ως καθαρή πράξη επέμβασης στα εσωτερικά της Ελλάδας. Είναι εμφανές πως το όλο ζήτημα που προέκυψε στο πλαίσιο του μειονοτικού είναι καθαρά πολιτικό, και κατ’ επέκταση εθνικό.

Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθούν και οι Αποφάσεις 2100/2019 και 2101/2019 ΣτΕ (Πρόεδρος : κα. Aικ. Σακελλαροπούλου, Εισηγητής : κ. Δ. Μακρής, Θέμα:Όριο ηλικίας Μουφτήδων κατά την παρ. 3 του άρθρου 48 του ν. 4559/2018) σύμφωνα με τις οποίες “οι Μουφτήδες είναι θρησκευτικοί λειτουργοί, δημόσιοι υπάλληλοι που διορίζονται από το Ελληνικό κράτος.”.

Ο,τιδήποτε άλλο αντίκειται στην Ελληνική Έννομη Τάξη και αντιμετωπίζεται αναλόγως καθώς τα μειονοτικά ζητήματα πρέπει να προσλαμβάνονται πρωτίστως ως εθνικά θέματα, οπότε και οι πολιτικές που υιοθετούνται θα πρέπει να είναι υπερκομματικές και ν’ ακολουθούν την δική τους ξεχωριστή εθνική γραμμή χωρίς να επηρεάζονται από την εναλλαγή κυβερνήσεων ή διπλωματικούς τακτικισμούς.

Οι “εκλεγμένοι/ αιρετοί μουφτήδες” και οι συνεργοί τους εντάσσονται στην λογική των παρακρατικών οργανώσεων που λειτουργούν ως παράλληλες δομές ενάντια στο θεσμό της Μουφτείας που επέλεξε η Ελληνική Πολιτεία και συνιστούν σαφή επιβουλή της εσωτερικής έννομης τάξης και ασφάλειας και πράξη εχθρική και απαράδεκτη.

Για περισσότερα βλέπε Θράκη: Παράλληλες Δομές και Μαύρο Χρήμα ή πώς στήνεται το παρακράτος

Ιδιαιτέρως κατατοπιστικό είναι και το παρακάτω γράφημα (πηγή: ΜΙΤ – Η Φωλιά του Τουρκικού Παρακράτους)

Να μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τις διαρροές του wikileaks ο Ιλχάν Αχμέτ φαίνεται να πληροφορεί Αμερικανούς διπλωμάτες ότι η “Η Τουρκία μισθοδοτεί στη Θράκη γνωστούς ιμάμηδες και ηγέτες της μειονότητας με 4 έως 5 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο…Στη μειονότητα υπάρχουν και Πομάκοι και Ρωμά, αλλά η Τουρκία βάζει σε όλους την ετικέτα του Τούρκου”

Οι Ιλχάν Αχμέτ και Οντέρ Μουμίν εκτός της πολιτικής τους ιδιότητας είναι και δικηγόροι με νομική επάρκεια και βαθυτάτη γνώση της Ελληνικής Νομολογίας, και σίγουρα έχουν υπόψη τους τα ανωτέρω. Είναι κατανοητός ο πολιτικός χρόνος, οι φιλοδοξίες και οι κομματικοί ανταγωνισμοί ακόμη και οι ενδομειονοτικές διενέξεις, αλλά η πολιτική και η ιστορική ευθύνη και των ενεργών πολιτικών στην περιοχή μας είναι μία διάσταση που πρέπει να εξετασθεί ιδιαιτέρως και χωρίς αγκυλώσεις.

Το ερώτημα βεβαίως παραμένει: Ποιον ενοχλεί ο θεσμός του Τοποτηρητή Μουφτή Κομοτηνής;