Πριν από 20 χρόνια, πριν την εξαγορά της Mini από τη BMW και τη παρουσίαση του i3, το γερμανικό εργοστάσιο παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης του 1993 ένα πολύ ιδιαίτερο πρωτότυπο, το Ζ13. Με τον κινητήρα τοποθετημένο στο πίσω μέρος, τη κεντρική θέση οδήγησης, τη τριθέσια διάταξη αλά McLaren F1 και τα 830 κιλά του βάρους του, να συντελούσαν τα συστατικά ενός φανταστικού μικρού σπορ αυτοκινήτου με εξαιρετικά συμπαγές διαστάσεις.

Οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές της BMW ανέπτυξαν ένα αυτοκίνητο που συνδύαζε την πρακτικότητα, την καινοτομία, την ασφάλεια, την οικονομία και το πιο σημαντικό έμοιαζε να ήταν διασκεδαστικό. Σχεδιαστικά δε μπορείς να το χαρακτηρίσεις και πολύ ελκυστικό καθώς, το απότομα κοφτό πίσω μέρος, η μεγάλη μούρη και οι ακροβολισμένοι σε κάθε γωνία μεγάλους τροχούς με πολύ κοντούς προβόλους δημιουργούσαν ένα περίεργο αισθητικά αποτέλεσμα. Όμως με μήκος 3.400 χλστ αμφισβητούσε όλα τα μικρά αυτοκίνητα σημεία αναφοράς της εποχής εκείνης

Το υπερμέγεθες παρμπρίζ προσέθετε βάρος ψηλά, αλλά η πανοραμική ηλιοροφή παρείχε μια ελαφριά και αέρινη αίσθηση. Άξιο αναφοράς ήταν κλίση της οροφής που κατέληγε σε μια ενσωματωμένη οροφή στο τέλος της. Στα πλαϊνά του σώματος υπήρχαν καθαρές γραμμές και χαρακτηριζόταν μόνο από τις πλευρικές εισαγωγές που έστελναν αέρα προς τον κινητήρα.

Το πίσω μέρος μπορεί να μην ήταν από τα ισχυρότερα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου όντας πολύ πλατύ και τετράγωνο αλλά έκανε το αυτοκίνητο να μοιάζει απίστευτα σταθερό και δυνατό, άσχετα αν εκεί πίσω φώλιαζε ένας 1.200άρης κινητήρας βενζίνης απόδοσης 82 ίππων, δανεισμένος από τη μοτοσικλέτα K1100.

Το μεγαλύτερο ατού του Z13, όμως, ήταν η τέλεια εργονομία και η απόλυτη κεντρική θέση οδήγησης. Οι υπόλοιποι δύο επιβάτες κάθονταν άνετα ένθεν και ένθεν του οδηγού και επωφελούνταν από τον γενναιόδωρο χώρο για τα πόδια. Αυτή η διάταξη των καθισμάτων προσέφερε επίσης πλεονεκτήματα, αν το αυτοκίνητο εμπλακεί σε μια πλευρική πρόσκρουση, ενώ καθιστά ευκολότερη την πρόσβαση ή απομάκρυνση από αυτό μέσω είτε της αριστερής είτε της δεξιάς πόρτας ανάλογα με την κίνηση. Η τριγωνική διάταξη των καθισμάτων παραπέμπει ταυτόχρονα στη σχεδιαστική έμπενυση του Gordon Murray και την αξέχαστη McLaren F1.

Το Z13 ήταν εξοπλισμένο στα γνωστά πολυτελή πρότυπα της BMW και διέθετε δορυφορικό σύστημα πλοήγησης, τηλέφωνο, hi-end ηχοσύστημα ακόμα και φαξ για τους πολυάσχολους επιχειρηματίες που δεν ήθελαν να χάνουν χρόνο μέσα στη κίνηση .

Το Z13 ήταν ένα πλήρως λειτουργικό πρωτότυπο και είχε σχεδιαστεί και εξελιχθεί για να περάσει στη παραγωγή. Όμως, το 1994 η BMW αγόρασε την Rover που περιλάμβανε και τη μάρκα της Mini. Αυτό έθεσε προτεραιότητα στην αναγέννηση του κλασικού βρετανικού εικονικού αυτοκινήτου και παραγκώνισε το Z13.

Παρά την αδιαμφισβήτητη επιτυχία του νέου Mini, προσωπικά θα ήθελα πολύ να είχα δει το συγκεκριμένο μοντέλο να πατάει τους δρόμους, καθώς οι καινοτομίες που εμφανίστηκαν στο Z13 θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στη συντηρητική κατηγορία των συμπαγών hatchback, και ποιος ξέρει πως θα ήταν τα σημερινά αυτοκίνητα πόλης.
AutoBlog.gr