Παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και πλήθους κόσμου (1.500 άτομα) τιμήθηκε για την προσφορά της, η πρώην υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου.

Την εκδήλωση εκ μέρους των οργανωτών άνοιξε ο πρ. Γενικός Γραμματέας Δια Βίου  Μάθησης του Υπουργείου Παιδείας, καθηγητής Κ. Τσαμαδιάς.

Χαιρέτισε ο δήμαρχος Λαμιαίων κ. Σταυρογιάννης, ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Κ. Μπακογιάννης και ο Βουλευτής Λαμίας και πρώην υπουργός Χρ. Σταϊκούρας.

Για την προσωπικότητα της υπουργού μίλησαν:

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α’ Αθηνών κ. Ν. Κακλαμάνης, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Β’ Αθηνών κ. Κ. Χατζηδάκης και ο επισκέπτης καθηγητής Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, πρ. υπουργός και τ. Βουλευτής Ροδόπης, Δρ. Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Στο τέλος της εκδήλωσης, η Μ. Γιαννάκου βραβεύτηκε για τη προσφορά της, αφού τοποθετήθηκε ευχαριστώντας και επιβεβαιώνοντας τη σημασία της ενότητας και της συνεργασίας για την προοπτική της παράταξης και της πατρίδας.

Η Μαριέττα Γιαννάκου στην τοποθέτηση της τόνισε μεταξύ άλλων ότι ο διάδοχος της Ευριπίδης Στυλιανίδης συνέχισε και ολοκλήρωσε με επιτυχία το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα.

Θερμής  υποδοχής από τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί έτυχε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

 Κείμενο ομιλίας Ευριπίδη Στυλιανίδη προς τιμήν της Μαριέττας Γιαννάκου σε εκδήλωση πολιτών στη Λαμία

 “Κυρίες και Κύριοι,

Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρόσκληση και να τους συγχαρώ για την πρωτοβουλία, διότι είναι πολύ σημαντικό σε μια εποχή ολιστικής αμφισβήτησης για τους πολιτικούς, να αναγνωρίζονται και να τιμώνται αξίες που ξεχωρίζουν για την ποιότητα, το ήθος και την προσφορά τους, όπως η Μαριέττα Γιαννάκου.

Η κοινωνία μας και κυρίως η νέα γενιά βαρέθηκε τη μελαγχολία των καναλιών και την ισοπεδωτική κριτική έναντι της πολιτικής και συλλήβδην όλων των πολιτικών.

Αναζητά θετικά πρότυπα και αναμφισβήτητα τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου πολιτικού προτύπου συμπυκνώνει η προσωπικότητα της Μ. Γιαννάκου.

Θα σταθώ σε τρία έντονα τέτοια χαρακτηριστικά. Πρώτον, στο ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό της στίγμα. Δεύτερον, στην ισχυρή ευρωπαϊκή της ταυτότητα και τρίτον, στην πολιτική της αποτελεσματικότητα, που συνδυάστηκε με μεγάλη και ανιδιοτελή προσφορά στον ευαίσθητο χώρο προετοιμασίας του μέλλοντος, στο χώρο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Το ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό της στίγμα το γνώρισα από τα φοιτητικά μου χρόνια ως επικεφαλής της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ του ΔΠΘ και αργότερα ως Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ. Η Μαριέττα είχε ένα στέρεο λόγο, ριζοσπαστικό και συνάμα φιλελεύθερο. Προέκρινε πάντα τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, επισημαίνοντας όμως ότι κάθε ιδιωτικό συμφέρον δεν ενοχοποιείται αρκεί να διέρχεται μέσα από το δημόσιο, το κοινωνικό και το εθνικό συμφέρον και να σέβεται τους κανόνες που θέτει μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία. Πίστεψε απ’ τα νεανικά της χρόνια και εργάστηκε για την παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δείχνοντας με τις πράξεις της προς όλους εμάς, τους νεώτερους, ότι σημασία στην πολιτική δεν έχει μόνο ο στόχος αλλά και ο τρόπος.

Ταύτισε την αγάπη προς την παράταξη και τους ανθρώπους της, με την αγάπη προς την πατρίδα. Απέδειξε δε, ότι όταν αγαπάς και τα δύο, τότε οι επιλογές των ανθρώπων γύρω σου δε γίνονται με σύμβουλο την ανασφάλεια του πολιτικού που θέλει να περιβάλλεται από “κολλητούς”, αλλά με κριτήριο την αξιοσύνη και το ήθος.

Την πίστη της στην ευρωπαϊκή ταυτότητα την υπηρέτησε με τον πιο δυναμικό τρόπο όχι μόνο ως επικεφαλής των Ευρωβουλευτών μας, αλλά και ως εκπρόσωπος του ελληνικού Κοινοβουλίου στη Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης, δηλαδή για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το 2001. Είχα τη μοναδική ευκαιρία να είμαι τότε ως νέος βουλευτής, αναπληρωτής της και έτσι να ζήσω από κοντά τη συστηματική προσπάθεια να διαμορφώσουμε τις κατάλληλες συνθήκες, κόντρα στους ευρωσκεπτικιστές για την πολιτική ένωση της Ευρώπης. Όπως την είχαν οραματιστεί παλιότερα οι πατέρες της (Jean Monnet, Adenauer, Καραμανλής κ.α.) και όχι όπως την κατάντησαν σήμερα οι γραφειοκράτες διαχειριστές των Βρυξελλών.

Την περίοδο εκείνη προσωπικά διδάχθηκα από την επιμονή της στις διαπραγματεύσεις, τον τεκμηριωμένο και ορθολογικό της λόγο, το ρεαλιστικό χαρακτήρα της προτάσεών της για την Ευρώπη του μέλλοντος. Όλα αυτά ενίσχυσαν όχι μόνο το όνομά της στους ευρωπαϊκούς κύκλους, αλλά και το κύρος μια σοβαρής Ελλάδας που ξέρει διεθνώς να πρωταγωνιστεί θετικά, κάνοντας περήφανο το λαό της.

Η πιο δύσκολη στιγμή όμως για μένα κυρίες και κύριοι στην πολιτική μου σταδιοδρομία,  ήταν το 2007 όταν κλήθηκα ως ο νεώτερος στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή να διαδεχθώ τη Μαριέττα στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Για να μπορέσω να την παρακολουθήσω στο μεγάλο έργο που άφηνε πίσω της, έπρεπε να ξεπεράσω κατά πολύ τον εαυτό μου, γιατί αναπόφευκτα στη συνείδηση του κόσμου συγκρινόμουν με μια από τις προσωπικότητες της παράταξής μου που προσδιόρισε και τη δική μου διαδρομή.

Σεβάστηκα απόλυτα το μεγάλο έργο που βρήκα μπροστά μου σε όλους τους τομείς και έκανα τιτάνιες προσπάθειες μαζί με τους κοινούς μας συνεργάτες να το ολοκληρώσω. Τονίζω το “κοινούς μας συνεργάτες” διότι αυτό που είναι αυτονόητο στα σοβαρά κράτη, στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου σύνηθες. Αλλάζει όχι η κυβέρνηση, αλλά ο Υπουργός και αλλάζουν όλα. Στη δική μας περίπτωση δεν έγινε αυτό. Το 85% των συνεργατών παρέμεινε το ίδιο.

Οι προηγηθείσες μεταρρυθμίσεις συνεχίστηκαν, ολοκληρώθηκαν και με κόστος πολύ, εφαρμόστηκαν. Το ίδιο έγινε κατά βάση και με τους προηγούμενους σχεδιασμούς ανά τομέα, που συμπληρώθηκαν, προσαρμόστηκαν και εφαρμόστηκαν με απόλυτη επιτυχία στέλνοντας ένα ισχυρότατο μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς εκείνες τις δυνάμεις που πολέμησαν αδυσώπητα τη Μαριέττα, οδηγώντας της στη μεγάλη προσωπική της περιπέτεια.

Το μήνυμα ήταν σαφές: Όταν υπάρχει στην παράταξη συνέχεια, αλληλοσεβασμός και αλληλεγγύη, τα αποτελέσματα είναι αξιοθαύμαστα για τον τόπο, όχι γιατί έτσι τα αξιολογεί το μιντιακό σύστημα, αλλά γιατί έτσι τα αξιολογούν οι παραλήπτες τους, οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι νέοι, εντέλει δηλαδή ο ίδιος ο λαός.

Αναφέρω ορισμένα ενδεικτικά επιτεύγματα της κοινής μας προσπάθειας που σημάδεψαν θετικά την περίοδο 2004-2009, όπως:

• Η εφαρμογή του διετούς νηπιαγωγείου
• Η ολοκλήρωση 1000 νέων σχολικών υποδομών σε όλη τη χώρα
• Η προετοιμασία της ψηφιακής τάξης και του σχολείου του μέλλοντος σε συνεργασία με τη Microsoft
• Η βελτίωση της εκπαιδευτικής καθημερινότητας (βιβλία, κάλυψη λειτουργικών κενών)
• Η επέκταση του ολοήμερου
• Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
• Η εισαγωγή της βάσης για το Έξυπνο Αειφόρο Σχολείο που στηρίχθηκε σε μια πλατφόρμα καινοτομίας υπό τον τίτλο “Έλληνας πολίτης της Ευρώπης – Έλληνας πολίτης του κόσμου”, με άξονες:
• Ανθρωποκεντρική εκπαίδευση (ΑμΕΑ, Σχολική Διαρροή, Μειονοτική Εκπαίδευση)
• Περιβαλλοντική εκπαίδευση (48 ΚΕΠ)
• Ψηφιακή Σύγκλιση (Laptop per child)
• Πολυγλωσσία, γλωσσομάθεια, ελληνοφωνία
• Σύνδεση της παιδείας με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό

Στην Ανώτατη Εκπαίδευση έγιναν καθοριστικές παρεμβάσεις για:

• Την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ
• Την αποτελεσματική και διαχρονική διαχείριση μέσα από 4ετείς αναπτυξιακούς προγραμματισμούς
• Την αξιοκρατική εξέλιξη των διδασκόντων
• Την αξιολόγηση των ΑΕΙ
• Τη δημοκρατία στην ανάδειξη διοικήσεων
• Ψηφίστηκαν νόμοι για την έρευνα και την τεχνολογία
• Τα προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών που ενισχύουν την εξωστρέφεια των ελληνικών ιδρυμάτων και ενισχύουν τις διεθνείς συνεργασίες
• Αναβαθμίστηκαν τα ΤΕΙ με την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων
• Δημιουργήθηκε το Διεθνές Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη

Για πρώτη φορά δόθηκε έμφαση στη μη τυπική και την άτυπη εκπαίδευση και στη Δια Βίου Μάθηση με μια εντυπωσιακή δουλειά που έγινε από πολύτιμους συνεργάτες όπως ο Ντίνος Τσαμαδιάς.

 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, Σχολές Γονέων, Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων, Κέντρα Δια Βίου Μάθησης σε όλη την Ελλάδα έδωσαν ίσες ευκαιρίες και δημιούργησαν ένα σύγχρονο τοπίο για πρώτη φορά, αντίστοιχο των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών.

 Η περίοδος αυτή επανέφερε την εκπαίδευση της χώρας σε ευρωπαϊκές ράγες και ξαναγέννησε την ελπίδα για μια καινούρια Ελλάδα. Δυστυχώς όμως στη συνέχεια ανεκόπη βιαίως από τα λάθη και την αδιαφορία των επόμενων καθώς και τη μεγάλη κρίση μετά το 2010, που γύρισε την πατρίδα μας πολλά χρόνια πίσω.

Αυτό όμως δε μειώνει επουδενί την κοινή προσπάθεια όλων μας στο δρόμο που πρώτη μας έδειξε η Μαριέττα Γιαννάκου. Σ’ αυτή λοιπόν οφείλουμε να πιστώσουμε τα πραγματικά εύσημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Σ’ αυτήν και στην παράταξη της ΝΔ κατά την κυβερνητική περίοδο του Κώστα Καραμανλή κι όχι να αφήνουμε να τα οικειοποιούνται κάποιοι που μεταγενέστερα δεν κατάφεραν να διασφαλίσουν ούτε καν την εύρυθμη λειτουργία της εκπαιδευτικής καθημερινότητας.

 Ολοκληρώνοντας αυτή μου την παρέμβαση, θα ήθελα να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα.

 Η εποχή στην οποία ζούμε χαρακτηρίζεται:

• από τη μελαγχολία που σκορπίζει γύρω της η δικτατορία των μετριοτήτων που κυριαρχεί,
• από την αβεβαιότητα που γεννούν οι γρήγορες και απρόβλεπτες αλλαγές στο εθνικό και κυρίως στο διεθνές περιβάλλον,
• αλλά και από την ανασφάλεια και το φόβο που γεννά η έλλειψη εμπιστοσύνης του λαού προς την πολιτική, λόγω της απουσίας μιας στιβαρής, ηθικής και κυρίως εθνικά υπεύθυνης ηγεσίας.

 Σ’ αυτή την εποχή συνειδητοποιούμε ίσως καλύτερα ότι προσωπικότητες σαν αυτή της Μαριέττας Γιαννάκου, όχι μόνο θα μπορούσαν αλλά δικαιωματικά θα εκαλούντο να διαδραματίσουν το ρόλο μιας νέας, φωτισμένης ηγεσίας, που τόσο πολύ χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα.

Ευχαριστώ θερμά τη Μ. Γιαννάκου για όσα έκανε και συνεχίζει να κάνει για την πατρίδα…”