Είναι ο ιδρυτής του Θρακικού Θεάτρου Σκιών και η ψυχή του «Μικρού Διακόσμου», μιας πολιτιστικής αστικής εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, η οποία έχει την έδρα της στην περιοχή της παραλίας Ιμέρου, στη θέση Ελαιώνας, του Δήμου Μαρώνειας. Ταυτοχρόνως είναι ο συνεχιστής του καραγκιόζη παγκοσμίως! Πρόκειται για τον σκηνοθέτη-καραγκιοζοπαίχτη, Γιάννη Βουλτσίδη. Σε συνέντευξη του που παραχώρησε στο komotinipress μας μιλά για όλους και για όλα! Χειμαρρώδης μιλά με τον δικό του μοναδικό τρόπο για την πολιτική κατάσταση, τον πολιτισμό, τα φεστιβάλ, τον καραγκιόζη και φυσικά για το φεστιβάλ του Μικρού Διακόσμου. Ένα φεστιβάλ ουσίας με χαρακτήρα βαθύ και λαϊκό όπως ο καραγκιόζης, το αρχαίο δράμα ακόμα και ο Σαίξπηρ!

Η κουβέντα μας ξεκινά με τις εμπειρίες του από το Πήλιο, όπου πηγαίνει κάθε καλοκαίρι και παίζει καραγκιόζη. Μου αναφέρει πως «ο Καραγκιόζης δεν είναι baby parking»!

-Γενικά παρκάρουμε πράγματα στην εποχή μας…όχι μόνο τα παιδιά.

Συμφωνώ πάνω σ’αυτό. Δεν παρκάρουμε μόνο τα παιδιά αλλά και τους γέρους. Κάθε γκέτο είναι ένα παρκάρισμα. Κάθε άνθρωπος που δεν έχει δουλειά είναι ένα γκέτο, το οποίο το έχουν δημιουργήσει αυτοί που έχουν λεφτά. Ο πλούτος γεννάει τη φτώχεια. Όχι τώρα, ανέκαθεν. Κι αυτή την απλή οικονομική αλήθεια, υπάρχουν τόσα τρεχαντήρια σήμερα, διαβασμένα πανεπιστήμια, την οποία θέλουν να την καλύψουν. Για παράδειγμα στην Ελλάδα 600 δις έχουν βγάλει τα λαμόγια έξω στις τράπεζες της Ευρώπης. Που τα βρήκανε αυτά; Κλεμμένα είναι όλα αυτά και ξέρουμε ποιοι είναι. Τους τα παίρνεις και ξεχρεώνεις! Όχι ότι θα τα δώσεις όλα στους τοκογλύφους, κάποια από αυτά και θα δεις τι σου χρωστάνε κι αυτοί. Γιατί αυτοί χρωστάνε πάρα πολλά στην Ελλάδα. Τη ρημάξανε πολλές φορές οι Γερμανοί την Ελλάδα, πήρανε το χρυσό της, τα δάνεια και δε μιλάει κανένας! Βρίσκουν αυτό το πτώμα την Μέρκελ και κανένας δεν της βάζει κανένα δυναμητάκι! Μωρή απόγονος του τρίτου, πέμπτου, όγδου ή του σημερινού δέκατου ένατου ράιχ, εσύ δεν χρωστάς κυρία μου; Δεν έχουμε πολιτικούς! Γιατί οι πολιτικοί μας δεν βαράνε το τραπέζι σ’ αυτούς τους ξεγάνωτους της Ευρώπης; Γιατί κατάντησαν κι αυτοί συντεχνία! Δεν έχουν την αγωνία του Έλληνα, αλλά του ιδιώτη.

-Ο Καραγκιόζης έχει λόγο στις μέρες μας;

Ο Καραγκιόζης είναι ο ποιητής. Ο Καραγκιόζης παιζόταν μόνο από δερβίσηδες τον 15^ο αιώνα και στον 21^ο αιώνα που είμαστε τώρα, ουσιαστικά όταν παίζεται σωστός καραγκιόζης μόνο από δερβίση παίζεται αλλιώς είσαι ένας θλιβερός δραχμοεισπράκτορας και τίποτα άλλο. Ακούω πολλούς να λένε αγαπάω τον λαό! Eγώ παραδέχομαι τον Κακογιάννη γιατί έβγαλε από την τέχνη του πολλά λεφτά αλλά έκανε ένα θέατρο και το άφησε στο λαό. Ο Θεοδωράκης τι έκανε; Δεν έκανε τίποτα! Δεν μετράνε τελικά τα λόγια αλλά οι πράξεις! Ο Κακογιάννης δε βγήκε να πει ούτε είμαι αριστερός ούτε δεξιός. Με συγκλόνισε μ’αυτήν την πράξη του. Δεν τον εκτιμώ τόσο σαν σκηνοθέτη αλλά σαν άνθρωπο για την απλότητά του. Μας είπε «ορίστε» με το θέατρο που έφτιαξε, μας ξευτέλισε! Σαν καλλιτέχνης είμαι εγωιστής, δε θέλω να είναι ανώτερος από μενα!

-Κι ο Γιάννης Βουλτσίδης όμως έκανε ένα θέατρο, τον Μικρό Διάκοσμο…

Το έκανε παίζοντας καραγκιόζη. Όπως ήμουν στο Πήλιο τώρα το καλοκαίρι για 15 ημέρες και ίδρωνα την φανέλα, μαζεύοντας εισιτήριο το εισιτήριο, με αφίσες και μεγάφωνα το πρωί και με το άγχος αν θα έρθει κόσμος. Μόνο μ’ αυτόν τον αγώνα της ζωντανής, μαχόμενης τέχνης. Κι όμως μ’ αυτόν τον αγώνα, με το εισιτήριο των 5 ευρώ που κόβει ο κοσμάκης κι έρχεται και απολαμβάνει τον καραγκιόζη, εγώ μπόρεσα και έχτισα ένα θέατρο. Το θέατρο θα το δώσω στο Δήμο Μαρώνειας δε θα το πουλήσω όταν δε θα μπορώ να παίζω καραγκιόζη. Είναι ένας χώρος τέχνης, ο οποίος κληροδοτείται στον λαό. Δε θα έχω σωστή έμπνευση εάν δεν πράττω έτσι. Ο Θεοδωράκης που το παίζει και σπουδαίος δεν το ψηλιάστηκε. Το χρήμα όμως… Όταν βλέπεις χρήμα το σεντούκι είναι γεμάτο πτώματα…

-Παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, ο πολιτισμός αποτελεί τονωτική ένεση;

Στον μικρό διάκοσμο διοργανώνουμε κάθε καλοκαίρι ένα φεστιβάλ. Και είναι φεστιβάλ γιατί έχει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Όλα είναι παραγωγές. Δεν είναι αρπαχτές! Να περνάει «Εκείνος κι Εκείνος», οι «Συμπέθεροι απ’ τα Τίρανα» κλπ. Ένα φεστιβάλ πρέπει να έχει έναν χαρακτήρα. Ακόμη και των Φιλίππων φέρνει καλλιτέχνες που διαφημίζουν τράπεζες! Φέρνει την Πρωτοψάλτη, τους Νταλάρες! Καταφέρνω λοιπόν για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά να κάνω ένα φεστιβάλ ώστε να ανοίξω τα μάτια σε κάποιους και να μάθουν τη δουλειά τους! Εγώ δεν πληρώνομαι γι’ αυτό , ακόμη κι ο κόσμος που έρχεται και συνδράμει δεν πληρώνει. Η μόνη υποστήριξη που έχουμε είναι γύρω στα τρία χιλιάρικα για να μπορέσουμε να βγάλουμε τις αφίσες και τα προγράμματα. Οι μισές εκδηλώσεις είναι δωρεάν κι αυτές που έχουν ένα μικρό εισιτήριο των 5 ευρώ είναι για να πάρει ο καλλιτέχνης ένα μικρό «πουρμπουάρ» όχι να πληρωθεί! Καταφέρνουμε όμως να κάνουμε πράξη το ότι όλα τελικά δε γίνονται μόνο με τα λεφτά αλλά γίνονται και με την ψυχή. Αυτό τι σημαίνει ; Ότι αν δεν υπάρχουν λεφτά κι εμείς θα περιμένουμε σαν τους «μοιραίους» του Καβάφη; Όχι! Ίσα-ίσα! Διοργανώνουμε παραγωγές κι όχι μεταφορές! Εμείς δεν μεταφέρουμε αλλά παράγουμε. Δεν είμαστε μεταπράτες! Αυτοί είναι θλιβεροί μεταπράτες.

-Πως κρίνετε τα φεστιβάλ της περιφέρειας;

Βλέπουμε την τηλεόραση το χειμώνα και μετά τη φέρνουνε στο φεστιβάλ! Τα φεστιβάλ Φιλίππων και του Άρδα τα βλέπω σαν μια μεγάλη τηλεόραση! Λείπει ο χαρακτήρας! Προσπαθούν αλλά λείπει η ψυχή στο φινάλε. Κάνανε κανένα θέατρο, χτίσανε κανένα θέατρο δικό τους όλοι αυτοί οι Γκόνηδες; Τόσα λεφτά βγάζουνε! Τα βαζω με τον Θοδωρή Γκόνη γιατί τόσα χρόνια ένας Βουλτσίδης υπάρχει σκηνοθέτης-καραγκιοζοπαίχτης κι ένας απ’ αυτούς όλους, ποτέ δεν τον φώναξε να κάνει μια σκηνοθεσία. Κλείνω μισόν αιώνα ζωής! Πρόσφατα ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Ελλάδας, ο Γιώργος Χρονάς, προσωπικός φίλος του Χατζηδάκι και του Τσαρούχη, δήλωσε στην ΕΤ1 ότι στη Βόρεια Ελλάδα ξέρω μια εξέχουσα προσωπικότητα που είναι ο Βουλτσίδης Γιάννης, ο υπέροχος σκηνοθέτης, καραγκιοζοπαίχτης. Πληροφορώ τον φίλο μου τον Χρονά ότι εδώ ούτε καλημέρα δε μου λένε όλοι αυτοί!

-Γιατί πιστεύετε οι τοπικοί φορείς γυρνούν κατά κάποιον τρόπο την πλάτη στους ντόπιους καλλιτέχνες και επιδιώκουν μετακλήσεις παραγωγών με μεγάλα τηλεοπτικά ονόματα ;

Αγαπώ τους ξένους κι επειδή πιστεύω ότι ο ξένος είναι θεός, χαίρομαι τους ξένους και είμαι φιλόξενος. Όταν όμως κάποιος δεν είναι ταξιδεμένος… Μπορεί όπως έλεγε ο Πεσόα «να μην ταξίδεψες καθόλου αλλά να ήσουν μια ζωή μέσα σε μια βιβλιοθήκη και να ταξίδεψες δέκα φορές τον κόσμο». Κι ο άλλος που ταξίδεψε να μην ταξίδεψε στην ουσία γιατί δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί και να δει τίποτα. Η έννοια του ταξιδιού είναι πολύ περίεργη. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν ταξίδεψαν ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον τρόπο , άντε να πήγαν μέχρι το Παρίσι σαν νεόπλουτοι να αλλάξουν την γκαρνταρόμπα τους και να φορέσουν σαν πίθηκοι κανένα επώνυμο μπας και γίνουν επώνυμοι, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα κόμπλεξ του επαρχιωτισμού! Το κόμπλεξ του επαρχιωτισμού το ανέλυσε πολύ καλά ο Μολιέρος στον «Αρχοντοχωριάτη». Επειδή έχουν τον πλούτο και δεν έχουν την κουλτούρα, το συμπληρώνουν αυτό με ξιπασιά σαν μάσκα και γίνονται ταρτούφοι! Μέσα από φανφάρες και παλιπαιδισμό καταφέρνουν να δημιουργήσουν θόρυβο ότι κάποιοι είναι τελικά και ξιπάζονται πάντοτε από τα ένδοξα Παρίσια κι όχι από αυτό που έχουν δίπλα τους. Σε πληροφορώ ότι εμένα τα περισσότερα δημοτικά της πόλης δεν με βάζουν σαν επικίνδυνο να παίξω καραγκιόζη στα σχολειά. Να μπορέσω να συντηρήσω το θέατρο. Παρόλο που θεωρούμαι ανανεωτής του θεάτρου σκιών παγκοσμίως πλεον , που αυτή τη στιγμή έχουν εκδώσει στην Τουρκία δυο βιβλία μου και κυκλοφορούν. Είναι αυτοί οι ξιπασμένοι, ξεφτιλισμένοι δάσκαλοι που έχουν να αγοράσουν βιβλίο, αν αγόρασαν ποτέ, πέρα από εκείνα που χορηγεί τζάμπα ο οργανισμός διδακτικών εκδόσεων! Άνθρωποι που δεν μπαίνουν σε βιβλιοπωλείο είναι οι περισσότεροι. Φαντάσου τώρα, παρκαρισμένα μυαλά. Τι έρωτα να δημιουργήσουν στα παιδιά να είναι ανήσυχα, επαναστατικά. Κι όταν έχεις έναν κόσμο και τον μεγαλώνεις έτσι , μετά όταν σου πετάει πέτρες αναρωτιέσαι γιατί μου πετάει πέτρες! Μα εσύ τον έκανες αγρίμι! Έλεγε ένας φιλόσοφος, ο Σπινόζα, τον 16^ο αιώνα ότι κατηγορούν οι πλουτοκράτες, η αστική τάξη ότι ο όχλος παραφέρεται. Μα όταν ο όχλος δεν έχει ζέστη, δεν έχει δουλειά, τον κοροϊδεύεις , σε βλέπει εσένα να κλέβεις επίσημα, ένας πρόεδρος δημοκρατίας να παίρνει 365 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και να είναι πρώτος πολίτης της χώρας για μενα τελευταίος είναι όταν δέχεται σ’αυτήν την κρίση να παίρνει αυτά τα λεφτά. Όταν βλέπει όλα αυτά ένα παιδί που δεν είχε το μπαγκράουντ της κουλτούρας να περάσει από κόσκινο όλα αυτά και να έχει μια λελογισμένη συμπεριφορά τότε θα φερθεί σαν αγρίμι. Εσύ τον έκανες χούλιγκαν και τώρα τον κατηγορείς για χουλιγκανισμό! Υποκρισία μεγάλη!

-Όλα αυτά είναι και θέματα του καραγκιόζη; Εμπνέει η εποχή;

Πλεον έχω βρει έναν τρόπο και μιλάω! Αφού δε μου δίνουν χώρους να σκηνοθετήσω! Θα πάω στο καφενείο και θα βγω με τον τζουρά και θα αρχίσω να τραγουδάω, θα βγω με τον καραγκιόζη και θα αρχίσω να παίζω και μια χαρά. Μη σου πω ότι είναι και καλύτερα από το να σε αποδέχονται. Ίσως η μοίρα μας είναι να μην μας αποδέχονται για να κρατιόμαστε, όπως έλεγε ο Κάφκα «θέλουν να σε πετροβολήσουν γι’ αυτά που λες αλλά και γι ‘αυτά που λες πάλι δεν σε πετροβολάνε». Είναι τενεκέδες, αυτογοητευμένοι, αυτοικανοποιημένοι και μαλάκες! Όχι ότι δεν εκτιμώ την μαλακία σαν νεοέλληνας κι εγώ έχω τραβήξει αρκετές! Μιλάω έτσι γιατί φοβόμαστε αυτή τη σοβαροφάνεια. Αν διαβάσεις ελληνιστικά χρόνια, παλατιανή ανθολογία, πόσο ελεύθερα μιλούν οι άνθρωποι για τα μικρά και τα μεγάλα χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς τον φόβο για το πως φαίνομαι, τι θα πει ο άλλος. Πες αυτό που έχεις! Όμως πάντα θα βρουν να πουν! Ξέρεις για ποιον δε λένε; Γι’ αυτόν που είναι γενικής αποδοχής, είναι ήδη νεκρός εξάλλου.

-Ζούμε σε εποχές που ο κόσμος θέλει ανθρώπους να μιμηθεί…

Μιλάω πάντα με προσωπικότητες όπως η Μαντόνα, η Νταϊάνα κτλ παραπέμπω σε πλούσιες γυναίκες, όπως αυτή η κακομοίρα που αυτοκτόνησε πρόσφατα όλα αυτά τα κακομοίρικα παιδιά που στην ουσία είναι προϊόντα μιας τεράστιας βιομηχανίας προβολής που εκμεταλλεύονται μετά ακόμη και τον θάνατό τους και τον πουλάνε σε συσκευασίες! Ο κόσμος θέλει ανθρώπους να μιμηθεί γι’ αυτό υπάρχουν και τα είδωλα. Αλλά είναι τα ψεύτικα είδωλα. Τα σωστά πρότυπα υπάρχουν αλλά είναι avant-garde πάντοτε. Ποτέ δεν ήταν η ποίηση πρώτο θέμα. Ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα πρώτο θέμα δεν ήταν οι ποιητές. Ο Αισχύλος αναγκάστηκε να εξοριστεί και τον Ευριπίδη τον κυνηγήσανε στην Μακεδονία. Ποτέ η ποίηση δεν ήταν εύπεπτο υλικό ακόμα και στην αρχαία Αθήνα.

-Ποια η φιλοσοφία του φετινού προγράμματος του Μικρού Διακόσμου;

Υπάρχει ακριβώς φιλοσοφία στο πρόγραμμά μας… Με τον κάθε καλλιτέχνη που φιλοξενούμε κάνουμε μια κουβέντα ώστε να μας πει τι έχει να παρουσιάσει, να του πούμε κι εμείς τι σκέψεις έχουμε και μέσα απ’ αυτό το «νταλαβέρισμα» που είναι ουσιαστικό, γίνεται και η παραγωγή της κάθε εκδήλωσης. Έχουμε ειδικές παραγγελίες! Είναι ένα κρυφό σχολειό! Συνδυάζουμε απόλαυση και σκέψη. Μια γκόμενα όσο ωραία και να είναι , αν είναι χωρίς μυαλό μετά τη χρήση θα τη βαρεθείς γρήγορα ενώ εάν έχει μυαλό θα την κρατήσεις και θα σε κρατήσει. Έτσι είναι σ’ όλα τα πράγματα. Εμείς υπερηφανεύομαστε ότι ο μικρός διάκοσμος είναι μια γκόμενα με χαρακτήρα, ας το πούμε κι έτσι, ή ένας γκόμενος με χαρακτήρα, ό,τι προτιμάει ο καθένας! Να σκεφτείς ότι αυτές οι παραγωγές εάν δεν υπήρχε ψυχή δε θα γινόντουσαν. Όλος αυτός ο κόσμος δε δουλεύει για να τα οικονομήσει. Το φεστιβάλ μ’ αυτόν τον πλούτο εκδηλώσεων γίνεται από το τίποτα για τέταρτη χρονιά.

Ένα τέτοιο φεστιβάλ πρέπει να υποστηρίζεται γιατί η δουλειά της περιφέρειας, των δήμων είναι να διακρίνουν. Η φιλοσοφία αρχίζει από τη διάκριση, όπου δεν υπάρχει διάκριση δεν υπάρχει φιλοσοφία κι όπου δεν υπάρχει φιλοσοφία δεν υπάρχει ζωή αλλά φλυαρία κι ένα πράγμα χωρίς περιεχόμενο. Θα πρέπει όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τον Παπακοσμά που είναι στα πολιτιστικά της περιφέρειας, ο Ιωαννάκης με τον Πασλίδη στον Δήμο Μαρώνειας, θα πρέπει να δουν πλεον με κριτήρια τι αξίζει και τι δεν αξίζει. Η φιλοσοφία απαντάει στο ερώτημα πως αξίζει να ζω. Όμως σε κάθε τι πρέπει να λέμε τι αξίζει να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε. Εάν δεν υπάρχει αυτό τα πράγματα είναι ύποπτα και διαπλεκόμενα. Η έλλειψη αξιοκρατίας διώχνει τη νεολαία μας σήμερα στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της δύσης. Εάν υπήρχε αξιοκρατία θα έμεναν τα ελληνόπουλα εδώ πέρα και δε θα ήταν μόνο οι φορητοί και οι κολλητοί στις διαπρεπείς θέσεις.

-Πως κρίνεται το πρώτο φεστιβάλ Μαρώνειας – Σαπών του Δήμου;

Θα πρέπει να περάσουμε στη λογική του παραγωγού κι όχι του μεταπράτη. Ένα φεστιβάλ που θα σέβεται τον εαυτό του. Πρέπει να δούμε τί έχουμε δίπλα μας, όπως είναι το αρχαίο θέατρο. Εάν δεν κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το αρχαίο θέατρο θα είναι πάλι μια πέτρα τοποθετημένη στο άπειρον. Όλα θα κριθούν αλλά εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να μπει η μικρο-κοινωνία στο παιχνίδι και να γνωρίσει τι είναι το αρχαίο θέατρο. Δηλαδή να γίνουν μικρές παραγωγές που θα προετοιμάζονται όλη τη χρονιά σαν ένα μικρό φεστιβάλ αρχαίου θεάτρου από σχολεία και το οποίο να κορυφώνεται στο φεστιβάλ αρχαίου θεάτρου της Μαρώνειας. Το παιδί θα είναι αυτό που αύριο και σε δεκαπέντε χρόνια θα είναι μπροστά, θα αγαπάει αυτό το μέρος και δε θα το θεωρεί μόνο μέρος για κατσίκια και αφόδευση! Αυτό το παιδί που θα παίξει 7-8 χρονών τον Κρέοντα και την Αντιγόνη σ’ εκείνον τον χώρο θα χτίσει ψηφίδα-ψηφίδα, γιατί τα καλά δημιουργούνται αργά. Δηλαδή πότε προλάβανε και έκαναν φεστιβάλ; Θα δοκιμαστούν. Αλλά εάν έχουν μυαλό και εάν είναι ειλικρινείς, έχουν χαρακτήρα και δε φοβούνται τους άξιους ανθρώπους να τους συμβουλευτούν ή να τους χρησιμοποιήσουν και να πάρουν ό,τι καλύτερο απ’ αυτούς. Δυστυχώς όμως το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι αυτή είναι η παιδική χαρά του ανίκανου. Γι’ αυτό όλοι οι ανίκανοι συνασπίζονται γύρω από κόμματα συνήθως και από δημοκρατία καταντήσαμε κομματοκρατία! Κι αυτό μας έχει δημιουργήσει αυτό το λούκι σήμερα. Το πρότυπο δίνεται από πάνω πάντοτε. Η Μαρώνεια έχει το φυσικό περιβάλλον, έχει έναν καλλιτέχνη Δήμαρχο που γνωρίζει το θέμα αλλά θα δοκιμαστούν και πρέπει να προσέξουν αυτό που είπα και προηγουμένως. Το παιδί που θα παίξει τον Κρέοντα στο αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας, αυτό θα σηκώσει την νέα Ελλάδα. Εάν δεν έχετε τρόπο να γοητεύσετε τους δίπλα σας θα είστε κάτι , το οποίο είναι εκδηλώσεις καλοκαιριού, Φιλίππων και κουραφέξαλα!

Το πρόγραμμα του Μικρού Διακόσμου

3&4 Αυγούστου : «Γιορτές καρπών και πνεύματος» σε συνεργασία με το Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας, τον Δήμο Μαρώνειας και την Περιφέρεια. Ντόπιοι παραγωγοί εκθέτουν τα προϊόντα τους και ντόπιοι καλλιτέχνες τις δημιουργίες τους. Μουσικές-εργαστήρια κεραμικής-μασάλια.

«Με τις γιορτές θέλω να ορίσουμε τι σημαίνει ελληνικό πανηγύρι. Εμείς δε σερβίρουμε κοκά κόλα, αυτή πουλάει στην μπάρμπι! Πάντα διαλέγουμε τοπικά προϊόντα. Δεν σερβίρουμε προϊόντα πολυεθνικών αλλά το τσιπουράκι του γείτονα, κοιτάζοντας τι έχει ο τόπος μας και ο γείτονάς μας και δεν τρέχω να αγοράσω από ανθρώπους που δεν με σέβονται» .

6 Αυγούστου: Βραδιά Ποίησης με σύναξη περισσότερων από 15 ποιητών της Θράκης

21:00 – 22:00 Προβολή του ντοκιμαντέρ «Γιώργος Χρονάς, Επικούρειος μαθητής εκ Περάματος», σε σκηνοθεσία Γ. Βουλτσίδη, φωτογραφία Γ. Κάση. Μοντάζ Ν. Δούρτση.

22:00-22:15 (Ν)ίμβρος: Χιόνι και πέτρα. Ραψωδία Γ.Βουλτσίδη

22:00 – 24:00 Ποιητές απ ‘όλη την Θράκη διαβάζουν ποιήματά τους.

Είσοδος: Ελεύθερη

9 Αυγούστου : Κλασσική μουσική

21:30 με τους: Τάσο Λύρατζη, κλασική κιθάρα, Δ. Λεοντζάκου, βιολοντσέλο,

Χ. Ναλμπάντη, ξυλόφωνα, σε έργα Γρανάδος, Αλμπένιθ και συνθέσεις του Τ. Λύρατζη.

Είσοδος: 5 €

10 Αυγούστου: Μουσικές της Καππαδοκίας

21:30 Άγνωστες μουσικές της Καππαδοκίας με τους θρυλικούς Λαλητάδες και τις γυναίκες των Ασκητών.

Συμμετέχει η Ραχήλ

Είσοδος: 5 €

 «Υπάρχει ένα φοβερό χωριό με λίγους κατοίκους που λέγεται Ασκητές. Αυτοί οι άνθρωποι είναι Καππαδόκες , τραγουδούν κάτι μυστήρια τραγούδια και τουρκόφωνα πολλές φορές επειδή έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στην ποίησή τους και στη γλώσσα. Θα έρθουν να τραγουδήσουν στον χώρο σε σύμπραξη με τους Λαλητάδες και θα δούμε ένα μουσικό σύμπαν άγνωστο αλλά πολύ πλούσιο , το οποίο εάν ήταν ένας σκηνοθέτης θα επηρεαζόταν για ένα χορικό ίσως στην αρχαία τραγωδία, εάν ήταν ένας μουσικολόγος θα έκανε μια ιδιαίτερη μελέτη, εάν ήταν ένας σύγχρονος αισθαντικός ακροατής θα απολάμβανε ένα μουσικό γεγονός. Καθένας έχει να πάρει πράγματα από τέτοια γεγονότα όχι εκδηλώσεις»

11 Αυγούστου : Ερωτόκριτος και μπαϊντούσκα..!

21:00 Ο Θεοδόσης Αμπατζάνης με το ούτι του και τη φωνή του σε τραγούδια του Ψηλορείτη

και της Ροδόπης, τον συνοδεύει ο Γιώργος Λυμπερίδης με την κιθάρα του.

Είσοδος: 5 €

12 Αυγούστου :Θέατρο Σκιών

21:00 Βραδιά Θεάτρου Σκιών, με τον Γιάννη Βουλτσίδη και τη Γεωργία Γιαννοπούλου με ζωντανή μουσική τζουρά– σαντούρι, για όλη την οικογένεια, τη μισή ή καθόλου.

Είσοδος: 5 €

17 Αυγούστου: Αρχαίο Δράμα

19:00 Θέμα: Αρχαία τραγωδία. Ο Γιώργος Χρονάς και ο Γιάννης Βουλτσίδης

σε ένα δρώμενο – διάλογο για την αρχαία ελληνική τραγωδία.

22:00 Συναυλία του Simos Paga , ηλεκτρονικής μουσικής εμπνευσμένη από αρχαία χορικά. Ένας μουσικός από την Καβάλα που πηγαίνει και στη Νέα Υόρκη και κάνει συνθέσεις.

Είσοδος: 5 €

Κουβέντα για το αρχαίο δράμα ώστε να ξεκινήσει ένας διάλογος για το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας

«Ο Χρονάς μαζί με τον Τσαρούχη είχαν ετοιμάσει τις «Τρωαδίτισες» του Ευριπίδη πριν από 25 χρόνια που άφησε σχολή για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το ανέβασμα του αρχαίου δράματος. Κι επειδή έχουμε το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας και θα πρέπει να το προστατέψουμε από το βαθύ κράτος από ανθρώπους που δηλώνουν σκηνοθέτες ή δηλώνουν οργανωτές ή είναι εκπρόσωποι του βαθύ κράτους, κολλητοί πρώην περιφερειαρχών φορητών ή άνθρωποι άσχετοι με το θεατρικό επάγγελμα!

Τα θέατρα δεν είναι εκθέματα, πρέπει να δίνονται στον λαό. Πρέπει να προστατεύονται και να επισκευάζονται και να λειτουργούν γιατί είναι εκκλησίες. Όταν ένα θέατρο το κάνεις έκθεμα πρέπει να αναθεωρήσει η επίσημη αρχαιολογική σχολή. Ότι πλεον διαγράφουμε τον χώρο έκθεμα και το ξανακάνουμε βιωματικό χώρο. Δηλαδή κάνουμε δράσεις με σεβασμό και προφυλάσσουμε όλα αυτά τα μνημεία. Πλεον να φύγουμε από τη λογική της βιτρίνας, του εκθέματος και της στατικότητας. Πιστεύω ότι θα το αντιληφθεί η ντόπια αρχαιολογία είναι πολύ σημαντικό γιατί αυτοί έχουν τα κλειδιά. Η ντόπια κοινωνία πρέπει να περιφρουρήσει τον χαρακτήρα των φεστιβάλ. Να υπάρχει χαρακτήρας στα φεστιβάλ και να μην είναι μια κουρελού περιφερόμενων αρπακτικών. Αυτά θα πρέπει να προσεχτούν για να έχουμε πολλούς μικρούς διακοσμούς».

 «Μια κουβέντα ώστε να αρχίσει ένας διάλογος στην περιοχή μας για το αρχαίο δράμα για να μην καταντήσει το αρχαίο θέατρο Μαρώνειας θέατρο Βαρώνειας από το βάρος! Γιατί διάφοροι επικαλούνται ρόλους σκηνοθέτη και ανεβάζουν διάφορα και Βάκχες και ιστορίες, αν τους ψάξεις όμως θα βρεις από πίσω βαθύ κράτος ή αγοραίους οργανοπαίχτες άντε το πολύ για τα πανηγύρια, χωρίς να τα υποτιμώ. Κάθε τι θέλει το προγύμνασμα. Ιδίως η αρχαία τραγωδία είναι μεγάλο βάσανο. Δε μπορεί όπως έλεγε κι ο Κουν από τη μια να είσαι στην τηλεόραση κι από την άλλη να είσαι και στην Επίδαυρο! Βγαίνει μια «οργανώτρια», η Καίτη Κάλτσου, υπάλληλος της περιφέρειας και μιλάει για τον Ηράκλειτο!

Στην Ελλάδα πλεον φοβόμαστε να μιλήσουμε , μην μας παρεξηγήσουν και στο τέλος καταπίνουμε καταπίνουμε και ψοφάμε στομαχικοί από το άγχος! Ελευθερία ρε γαμώτο γιατί υπάρχει θάνατος!»

19 Αυγούστου : Μουσικές των Ελλήνων

21:00 Από τον Ορφέα και τον Ρωμανό τον Μελωδό στον Μάρκο Βαμβακάρη και … Ο Θανάσης Σαλαμάνης με τους πολυπληθείς φίλους του σε μια συναυλία οδοιπορικό στην ελληνική μουσική.

Συμμετέχουν οι Λαλητάδες, ο Μαργαρίτης Σγουρής με την παρέα του, η Δέσποινα Αργυριάδου στο κανονάκι, Νεκταρία Μανανά στο ούτι. Συμμετέχει η Ραχήλ.

Είσοδος: 5 €

« Ο Θανάσης Σαλάμανης έχει τη Βυζαντινή Χορωδία της Θράκης και θεωρείται πατέρας πολλών μουσικών θρακιωτών. Οργανώνει ένα μουσικό οδοιπορικό ταξίδι στην μουσική των Ελλήνων από τα χρόνια του Ομήρου, περνά στα βυζαντινά χρόνια με τον Ρωμανό τον Μελωδό κι έρχεται μέχρι τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Οργανώνει μια δουλειά με σεβασμό κι έχει μαζί του μια πλειάδα είκοσι μουσικών συνεργατών».

«Ο τεκές είναι δερβίσικος»

«Ο κόσμος που έρχεται δεν είναι τενεκέδες. Το επιλέγει για να έρθει. Δεν μαζεύουμε θόρυβο ούτε πελάτες! Άνοιξα έναν τεκέ δερβίσικο μόνο για ανθρώπους που αισθάνονται. Τους άλλους δεν τους θέλω, ούτε τους ίδιους ούτε τα λεφτά τους. Δεν περιμένω ανθρώπους να έρθουν να με καταναλώσουν ή να καταναλώσουν τον χώρο. Δεν είμαστε μαγαζί! Εάν δω κάποιον να μη σέβεται τον καλλιτέχνη , του λέω απλά «ο τεκές είναι δερβίσικος παρακαλώ πελάτη μου πέρασε έξω!» . Κι έχω διώξει αρκετούς!».

Συνέντευξη: Μπάμπης Καλπάνης