Εκείνη την Τρίτη 13 Ιουνίου όπως πάντα αφού ολοκλήρωσα την εκπομπή μου «Αθέατα Δημοσιογραφικά», 8-10 το πρωΐ, πήγα στο γραφείο των δημοσιογράφων για να ξεκινήσω το «κλείσιμο» των θεμάτων της επόμενης μέρας! Γνωστό σε όσους είναι παραγωγοί ραδιοφώνου, παλεύουν για την επόμενη μέρα…Ειδικά για εμάς στην περιφέρεια πιο δύσκολο, μια και όλα τα κάνουμε μόνοι μας: Ρεπορτάζ, επιμέλεια εκπομπής, τηλέφωνα, σύνταξη ειδήσεων, εκφωνήσεις κ.α. (σ.σ. και τώρα με την αυτοδιαχείριση και ο καθαρισμός των χώρων).

Και μάλιστα υπήρχε τέτοια …ρέντα που κατάφερα και έκλεισα κάποια θέματα για δύο μέρες…

Αυτά τα θέματα δεν παρουσιάσθηκαν ποτέ…Τα πρόλαβε το φασιστικό μαύρο της τότε τριπλής συγκυβέρνησης…Τα πρόλαβαν τα δάκρυα, για το ξαφνικό, το άδικο, το παράνομο, το περίεργο «κλείσιμο» της ΕΡΤ…που ότι και να προσθέσεις είναι λίγο…

Φυσικά και όλες οι …μεθοδεύσεις που ακολούθησαν, η μη ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, η θολή στάση του ΣτΕ και η τελική του απόφαση την Παρασκευή πριν τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές για να εδραιωθεί το μαύρο…ως μάθημα και για τους επόμενους που θα ακολουθούσαν, αποδεικνύουν την ραγδαία υποβάθμιση της ποιότητας της Δημοκρατίας σε τέτοιο σημείο που να «σκυλεύεται» το Ελληνικό Σύνταγμα…και όχι μόνο για το θέμα της ΕΡΤ…

Πέρασε ένας χρόνος βασανιστικά…Στιγμή δεν σταμάτησε να εκπέμπει η ΕΡΑ Κομοτηνής! Με πρωτόγονα μέσα, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς διαδίκτυο, χωρίς θέρμανση…Κι όμως κατάφεραν οι τεχνικοί το θαύμα τους…οι δημοσιογράφοι συνέχισαν την ενημέρωση με περισσότερη μαχητικότητα και απελευθερωμένη γλώσσα, ως πραγματικό δημόσιο ραδιόφωνο, που έτσι κι αλλιώς εμείς εδώ στην περιφέρεια είχαμε αυτή την ελευθερία.

Ο κόσμος μας στήριξε από την αρχή, πλαισιώνοντας τις εκδηλώσεις μας, με τηλέφωνα, ρωτώντας ακόμα εκεί είσθε; Κάποιοι αλληλέγγυοι μας τηλεφωνούν και στο σπίτι…

Δεν ξέρω αν είναι πολύ μεγάλο αυτό που θα πω, αλλά έτσι το αισθάνομαι:

Είμαι περήφανη, παρά τα δάκρυα, παρά τα προβλήματα υγείας που παρουσιάσθηκαν, παρά τις αντοχές που συχνά πια λυγίζουν… Είμαι περήφανη γιατί δίνω τον αγώνα μου…Γιατί δεν μιλάω απλά για επετείους και για την αγωνιστικότητα κάποιων από μακριά. Στο μικρό Πολυτεχνείο της ζωής μου ήμουν παρούσα και δεν υπέγραψα δήλωση μετάνοιας. Πιστεύω ότι η ΕΡΤ είναι το σύγχρονο Πολυτεχνείο που παλεύει και πάλι για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!!! Παλεύει να αφυπνίσει και να ξεφοβίσει και πάλι τον Ελληνικό Λαό!!! Ίσως να ταρακουνήσει και κάποιους από τις καφετέριες και ειδικά την νεολαία που θα έπρεπε να πρωτοστατεί στους αγώνες, μια και δεν τους επιτρέπουν να έχουν μέλλον…

Το θέμα είναι να μην ξεπουληθεί και να μην «κλείσει» η Ελλάδα…

…Αρκεί να υπάρχει η Ελλάδα και οι Έλληνες, που κάποιοι λόγω του ότι η Χώρα είναι…οικόπεδο γωνία, έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν όπως όπως τους ιθαγενείς, χωρίς να τους δώσουν καν καθρεφτάκια…