Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Με προχειρότητα «εγκαινιάσθηκε» το ημιτελές κι εν πολλοίς προχειροκατασκευασμένο  τμήμα των έξι εναπομεινάντων χιλιομέτρων του κάθετου άξονα Ροδόπης, απόντων των εκπροσώπων φορέων και επαγγελματικών ενώσεων και παρόντων των «απολύτως» απαραιτήτων παρισταμένων, προεξάρχοντος του αρμοδίου υπουργού.

Με αρκετές κακοτεχνίες, ελλιπή σηματοδότηση, ανύπαρκτους χώρους  στάθμευσης και χωρίς ουσιαστικά ΛΕΑ ο κάθετος άξονας της Ροδόπης προστίθεται σε έναν ακόμη έργο της νεοελληνικής πατέντας που τελικά αναβαπτίζεται στις κολυμβήθρες των δημοσίων σχέσεων , της μακέτας και των δελτίων τύπου.

Η κοσμογονία της κοινωνίας των δικτύων δεν έχει ακόμη εδραιωθεί στη συνείδησή μας και η «εξωστρεφής εσωστρέφεια» εξακολουθεί να αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος της βαρύτητας που σέρνει χρόνια τη (νέο)ελληνική κοινωνία  σε λογικές οπισθοδρόμησης.

Αυτό , ίσως, αποτελεί το άλλοθι για τα όσα κάποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν αλλά και πρακτική όλων, όσοι φροντίζουν να αποσιωπάται η «ιστορική αλήθεια».

Κάποιοι, λοιπόν, συνέλαβαν τη γεωπολιτική και γεωοικονομική δυναμική της εποχής μας, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εκπόνηση μελετών και  την χάραξη δρόμων και διαδρομών, προχώρησαν στην υλοποίηση του έργου και στη συνέχεια εξαφανίσθηκαν ή τους εξαφάνισαν ο καιρός  και οι πολιτικές αλλαγές.

Σήμερα, παραμένουν κάποια ερωτήματα αναπάντητα όπως τα έχουν θέσει και ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης και προσφάτως ο Ιλχάν Αχμέτ , κάποιοι εξακολουθούν να μας βυθίζουν στην βαλκανική μας μιζέρια  κι εμείς οι υπόλοιποι προσπαθούμε να βρούμε το φως στην άκρη του τούνελ…