Χωρίς φεστιβαλικούς σταθμούς και με γρήγορο ρυθμό, το «American Hustle» οδεύει προς την επιτυχία και μάλιστα χωρίς πολύ κόπο. Τα όσκαρ αγαπούν τις μεταμορφώσεις και στη νέα ταινία του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ δεν έχεις από πού να αρχίσεις.

Η δεκαετία του ’70 αποθεώνεται στιλιστικά με φουλάρια, παγιέτες, περούκες και γυαλιά και το μαγνητικό καστ (Κρίστιαν Μπέιλ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Έιμι Άνταμς, Τζέρεμι Ρένερ και Τζένιφερ Λόρενς- η πλειοψηφία κατευθείαν από προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη) μοιάζει να απολαμβάνει το βεστιάριο. Μαζί και η κάμερα που στο δεύτερο τρέιλερ της ταινίας απολαμβάνει τα «ζουμ» επάνω στα τυλιγμένα σε ρόλεϊ μαλλιά του Μπράντλεϊ Κούπερ, στη «μπυροκοιλιά» του Κρίστιαν Μπέιλ, και το διογκωμένο κεφάλι της Λόρενς που προδίδει πολλά κιλά λακ κάτω από την περίτεχνη κόμμωσή της.

Προθέστε -κι ας μην τους έχουμε δει ακόμα- Λούις Σι Κέι και Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε αυτήν τη συναρπαστική αληθινή ιστορία ενός διάσημου οικονομικού απατεώνα (τον υποδύεται ο Μπέιλ) και της ερωμένης και συνεργού του (Άνταμς). Οι δυο τους αναγκάζονται να συνεργαστούν με έναν ομοσπονδιακό πράκτορα (Κούπερ) στο νεοσύστατο τότε «Abscam», όπως ήταν η κωδική ονομασία της ειδικής επιχείρησης του FBI για έρευνες σχετικά με τη διαφθορά δημοσίων προσώπων και πολιτικών και τη διαπλοκή τους με οικονομικά συμφέροντα.

Ατιμίες, απιστίες και απατεωνιές, λαμόγια, λωποδύτες και διαπλοκή εξουσιών πρωταγωνιστούν σε αυτήν την εναλλακτική αμερικανική Ιστορία που αναδεικνύει το παρασκήνιο της δράσης του FBI, με τον Έρικ Σίνγκερ του όχι εντυπωσιακού «International» του Τομ Τίκβερ να συνυπογράφει το σενάριο με το σκηνοθέτη.

Τι να περιμένουμε από την ταινία; Όχι απλώς ένα ταξίδι πίσω στα seventies, υπόσχεται ένας ρεπόρτερ που είχε την εμπειρία ενός δοκιμαστικού screening και τη μεταφέρει στο AICN:

«Oι αναλογίες με το Boogie Nights ξεπερνούν το επίπεδο της αναπαράστασης της εποχής και του soundtrack. H ιστορία αρχίζει με μια ελαφρότητα, σε κάνει να αισθανθείς τη γοητεία της απάτης, αλλά όσο προχωρούν τα πράγματα, η ένταση ανεβαίνει και το σκοτάδι γίνεται τόσο πυκτό και παχύ που το κόβεις με το μαχαίρι» λέει χαρακτηριστικά στην περιγραφή του για να καταλήξει: «Είναι μια σχεδόν τέλεια ιστορία με σπουδαίες ερμηνείες και ταυτόχρονα περισσότερες ξεκαρδιστικές στιγμές απ’ ό,τι θα φανταζόμουν, που δε θα ξαφνιαστώ αν σκίσει στα όσκαρ. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το αριστούργημα του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ!» Υπερβολές; Θα μάθουμε τα Χριστούγεννα.

Πηγή : e-go.gr