Γράφει ο Στρατής Χαραλάμπους

  Τον Απρίλιο του 1914 , παραμονές του Μεγάλου Πολέμου , ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Κάιζερ Γουλιέλμος Β’ έφτασε με την ακολουθία του για διακοπές στην Κέρκυρα . Σύσσωμη τότε η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία της Χώρας , δηλαδή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και γαμπρός του γερμανού αυτοκράτορα  και ο πρωθυπουργός Βενιζέλος μετέβηκαν στο νησί .

 Με την τότε  Τουρκία , που κυβερνιόταν από την τριανδρία του κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος» , η χώρα μας είχε φθάσει στα πρόθυρα του πολέμου  , αφενός λόγω του διωγμού των Ελλήνων της δυτικής Μικράς Ασίας και της Θράκης (πάνω από 500χλ εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους)  και αφετέρου λόγω της μη αναγνώρισης de jure  της ελληνικής κυριαρχίας  στα νησιά του Β. Α . Αιγαίου , που είχε απελευθερώσει  η χώρα μας το φθινόπωρο του 1912 .

   O Κάιζερ   θέλοντας να ικανοποιήσει την Τουρκία, που σκόπευε να την εντάξει στη συμμαχία των κεντρικών δυνάμεων για τον πόλεμο που θα άρχιζε μετά από 2-3 μήνες, πρόσφερε την διαμεσολάβηση του ώστε να λυθεί διπλωματικά το πρόβλημα. Δηλαδή την  αναγνώριση της  επικυριαρχίας  του Σουλτάνου στα νησιά  που μαζί με άλλες δυσμενείς  προβλέψεις , θα ακύρωνε στην ουσία την  προσπάθεια  και τις θυσίες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων  για να τα απελευθερώσουν [1].

   Ερχόμενοι μετά από ένα αιώνα και πλέον στη σημερινό γίγνεσθαι , όπου και πάλι η χώρα μας ευθέως με λόγια και πράξεις απειλείται από την Τουρκία του Ερντογάν,  ακούγοντας τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού εξωτερικών  , του οποίου η χώρα ασκεί το τρέχον εξάμηνο την προεδρία της Ε. Ε.  και προσπαθεί να επιλύσει την κρίση που δημιούργησε η τουρκική επιθετικότητα στη Μεσόγειο και όχι μόνο , κατά το πρόσφατο ταξίδι του σε Αθήνα και ‘Άγκυρα  μου ήλθε στο μυαλό η παραπάνω πρόταση του Κάιζερ[2] .

  Εύλογα προκύπτει το ερώτημα  « γιατί θα πρέπει πάντα η Ελλάδα ,  σε όλη την πορεία της σύγχρονής  ιστορίας της , να θυσιάζει τα παιδιά της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα για τα συμφέροντα των άλλων,  κρατών και συνασπισμών;»

 Γιατί θα πρέπει η Ελλάδα και η Κύπρος , να δώσουν  διέξοδο και λύση στα εσωτερικά και εξωτερικά αδιέξοδα,  που οδήγησε τη γειτονική χώρα η αρχομανία , η μεγαλομανία και  η «ονειροπόληση»  του Οθωμανικού παρελθόντος , της  ισλαμικής- φασιστικής  εξουσίας,  που κυβερνά  τη χώρα σχεδόν δυο δεκαετίες . Η οποία δεν σέβεται  το διεθνές δίκαιο  αλλά το επικαλείται όταν τη συμφέρει ,  δεν σέβεται τις συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα της  αλλά τις επικαλείται όταν την ευνοούν , δεν σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ακόμη και των δικών της πολιτών αλλά τα απαιτεί για τους ομόθρησκους της που ζούνε σε άλλες χώρες .

Αντίθετα η ίδια αυτή εξουσία για «άγρα ψήφων»  υποδαυλίζει   «το θρησκευτικό  μίσος » κατά των «μη μουσουλμάνων-gâvur»  και προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους τούρκους πολίτες από τα πολλά προβλήματα,  μετατρέποντας παγκόσμια πολιτιστικά μνημεία σε τζαμιά,  ενώ  ο σημερινός θρησκευτικός ηγέτης  της Τουρκίας  « κραδαίνοντας το σπαθί» , σαν  σύγχρονος «σεϊχουισλάμης-şeyhüıslam[3]»  προσπαθεί να «εκφοβίσει» τους γείτονες [4].

  Ήταν επόμενο ότι  θα  φθάναμε στη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας και της Μονής του Παντοκράτορα , αφού δεν αντιδράσαμε διπλωματικά το 2011 , όταν η Αγία Σοφία της Νίκαιας της Βιθυνίας από τον Ερντογάν σαν πρωθυπουργό από μουσείο μετατράπηκε σε τζαμί  αλλά και  το 2013 πάλι από τον ίδιο η Αγία Σοφία της Τραπεζούντας .

 

 Ποια είναι όμως τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε την Τουρκία , η εκμετάλλευση του κενού στην ευρύτερη  περιοχή από την απομονωτική πολιτική των   ΗΠΑ  και η  στρατικοποίηση της τουρκικής  εξωτερικής πολιτικής από το νέο-οθωμανικό δίδυμο Ερντογάν –Μπαχτσελί ;

   -Κατά το τρέχον έτος μετά από συνεχόμενες επιχειρήσεις στο Β. Ιράκ κατά των Κούρδων αυτονομιστών  σχεδόν πέτυχε την εκδίωξη τους από τις ορεινές βάσεις . Στη συνέχεια με το πρόσχημα της καταπολέμησης των «κούρδων τρομοκρατών»  προχώρησε μέσα στο  έδαφος του αυτόνομου Β. Ιράκ ,  με την ανοχή της κυβέρνησης του Μπαρζανί  και έφθασε 25 χλμ από την πρωτεύουσα  Erbil , ίδρυσε 24 φυλάκια-βάσεις με σαφή πλέον στόχο τη δημιουργία διαδρόμου που οδηγεί στη Μοσούλη αλλά και  ταυτόχρονα διαχωρίζει τους Κούρδους της περιοχής από τους Κούρδους της Β. Α  Συρίας . Υπάρχει αντίδραση από Ιράκ, Ιράν, Σαουδική Αραβία και Η. Α. Ε και φυσικά από τη Γαλλία .

  – Η  Τουρκία πέτυχε  να απομακρύνει τους Κούρδους της Συρίας από τα σύνορα της και να κατέχει μια ζώνη βάθους 30-35 χλ από το ανατολικό σύνορο της δικής της επαρχίας του Hatay μέχρι 120 χλ ανατολικά του Ευφράτη, με την στήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή της Ρωσίας  . Παράλληλα προσπαθεί να αλλοιώσει πληθυσμιακά την περιοχή και να την «τουρκοποιήσει»[5] διώχνοντας τους Κούρδους και εγκαθιστώντας Τουρκμένους  και εξτρεμιστές άραβες σουνίτες.

 

  Όμως η   εισβολή στη Συρία : Την έφερε σε αντιπαράθεση  με τη Ρωσία και το Ιράν κυρίως στην περιοχή του Ιντλίπ , όπου έχουν συσσωρευτεί δυνάμεις και μέσα εκατέρωθεν και αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσουν συγκρούσεις . Επιτάχυνε  τις  προσπάθειες των κουρδικών κομμάτων της Συρίας να ενωθούν  και οδήγησε τις ΗΠΑ να στηρίξουν  τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ μιας  αμερικανικής εταιρείας πετρελαίου με τις συριακές κουρδικές δυνάμεις (SDG) , που ελέγχουν το 90% των κοιτασμάτων πετρελαίου στην ανατολική Συρία.

  Η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με την πρόσφατη επίσκεψη του αμερικάνου διαμεσολαβητή για τη Συρία στην Άγκυρα και στη Δαμασκό , όπου έγινε προσπάθεια προώθησης της ιδέας της  Συνομοσπονδίας ή Ομοσπονδίας στη μεταπολεμική  Συρία ,  αποτελούν ενδείξεις για της προθέσεις των ΗΠΑ σχετικά με την δημιουργία κουρδικής  «αυτόνομης  οντότητας» στη Β. Α. Συρία .

Η άλλη υπερδύναμη η Ρωσία , προκειμένου να ομαλοποιήσει της σχέσεις του καθεστώτος του Άσαντ με τους Κούρδους , προσκάλεσε στις 31 Αυγούστου τονν επικεφαλής της ενωτικής προσπάθειας των Κούρδων της Συρίας και προετοιμάζει , παρά την τουρκική αντίδραση , πλαίσιο συμφωνίας βασικός άξονας του οποίου είναι η εδαφική ακεραιότητα της χώρας προκειμένου να λάβουν μέρος στις συνομιλίες στη Γενεύη.

 – Στη Λιβύη , μετά από του Οθωμανικούς πανηγυρισμούς για την απόκρουση της επίθεσης των  δυνάμεων του στρατηγού Χαφτάρ για κατάληψη της Τρίπολης  , μία εξέλιξη που την επιζητούσαν και οι δύο υπερδυνάμεις ώστε να βρεθεί πολιτική λύση στη μακροχρόνια εμφύλια διαμάχη , η Τουρκία έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο της .Στο πλαίσιο της αμυντικής συμφωνίας έστειλε δυνάμεις και μέσα με την οικονομική στήριξη του Κατάρ  , τις προώθησε μέχρι την ανατολική Λιβύη στα πρόθυρα της γραμμής Σύρτη –Τζούφρα,  με σαφή σκοπό τις πετρελαιοπηγές της περιοχής ,που ελέγχονται από τον Χαφτάρ και εδώ και επτά μήνες δεν λειτουργούν . Δυστυχώς για τον Ερντογάν «υπερέβη τα εσκαμμένα» και η απάντηση δόθηκε με τη «γλώσσα της δύναμης»  την οποία μόνο καταλαβαίνει  και στις 5 Ιουλίου, ακριβώς μετά την επίσκεψη του τούρκου ΥΠΑΜ στη Λιβύη βομβαρδίστηκε η  αεροπορική βάση Vatiyye , όπου στάθμευαν εκτοξευτές HAWK  , μη επανδρωμένα Α/Φ και ραντάρ ηλεκτρονικού πολέμου και θα μεταφέρονταν και Α/Φ ενόψει της επίθεσης  κατά των  δυνάμεων του Χαφτάρ .

 Παράλληλα κινητοποιήθηκε η Αίγυπτος και δημιουργήθηκε μια αντί-τουρκική συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία , τα ΗΑΕ και τη Γαλλία και σε συνδυασμό με τις διπλωματικές διεργασίες με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Ρωσίας, στις 21 Αυγούστου οι δύο πολιτικοί άνδρες της Χώρας , ο πρωθυπουργός Σάρατζ της προσωρινής κυβέρνησης και ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της χώρας Σαλίχ που είναι στο Τομπρούκ , ανακοίνωσαν τη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός [6].

Μέχρι τώρα η Τουρκία σιωπά στο θέμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών στη Λιβύη , προσπάθησε χρησιμοποιώντας των ΥΠΕΣ της Λιβύης  που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και υποκινώντας τις διαδηλώσεις στη Τρίπολη να ανατρέψει τον  Σάρατζ . Ο τελευταίος αντέδρασε δυναμικά , απέλυσε τον ΥΠΕΣ , τον ΥΠΑΜ και τον Α/ΓΕΕΘΑ και φαίνεται να ελέγχει την κατάσταση. Κλήθηκε να επισκεφθεί το Παρίσι και έκανε αποδεκτή την πρόσκληση , ένδειξη ότι  προσπαθεί να απεμπλακεί από την «τυχοδιωκτική πολιτική» της Τουρκίας . Είναι φανερό ότι αν προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία και δεν «σαμποταριστεί» από την Τουρκία και τους Μουσουλμάνους αδελφούς ,τους οποίους ελέγχει και στηρίζει  , όλες οι συμφωνίες που υπεγράφησαν μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης ( ΑΟΖ , αμυντική συνεργασίας , ανοικοδόμησης της χώρας , αναδιοργάνωσης των ΕΔ (με ευθύνη του Κατάρ) κλπ) θα επανεξεταστούν από τη νέα κυβέρνηση.

 Όλες οι παραπάνω πολεμικές επιχειρήσεις και μόνιμες  σταθμεύσεις τουρκικών δυνάμεων σε Κατάρ, Υεμένη και Σομαλία εκτίναξαν στα ύψη τις αμυντικές  δαπάνες (ΤΕΔ και Αμυντική βιομηχανία) φθάνοντας στο 25% του προϋπολογισμού. Το προβλεπόμενο έλλειμμα του 2020 ύψους 138 δις τουρκικές λίρες  καλύφθηκε ήδη το επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου .

Ο τούρκος πρόεδρος προσπάθησε με την ανακοίνωση για το κοίτασμα  φυσικού αερίου στη Μαύρη θάλασσα[7] να βελτιώσει την κατάσταση χωρίς αποτέλεσμα . Αρνητική επίδραση  στους ψηφοφόρους  του κόμματος του έχουν και  οι παλινωδίες σχετικά με τη «Συμφωνία για τη βία κατά των γυναικών και την προστασία της οικογένειας» , την οποία πιέζεται ο Ερντογάν από τα ισλαμικά τάγματα να αναθεωρήσει. 

Σαν τυπικός «δικτάτορας» με δημοκρατικό μανδύα ο Ερντογάν , βλέποντας την πτώση της πρόθεσης ψήφου για τη «Δημοκρατική Συμμαχία» , αφενός με νομικές αλχημείες προσπαθεί να εμποδίσει την άνοδο των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και αφετέρου δημιουργεί μηχανισμούς[8] και δυνάμεις ελεγχόμενες για μη παράδοση της εξουσίας ή τη δημιουργία αναταραχής και την  εφαρμογή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης  σε όλη τη χώρα . Παράλληλα επιζητεί ένα πόλεμο , μια εξωτερική επιτυχία ,  όπως έκανε και στο δημοψήφισμα του 2017 και στις εκλογές του 2018 .

  Επειδή όπως προαναφέρθηκε σε όλα τα ανοικτά μέτωπα υπάρχει αδιέξοδο,  στράφηκε με πρωτοφανή επιθετικότητα και «γλώσσα αγοραίου παλικαρά-Kabadayı) προς την Ελλάδα και την Κύπρο και στις περιοχές της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ   με το νοικιασμένο ερευνητικό σκάφος συνοδευόμενο από τμήμα του τουρκικού στόλου (επιφανείας και υποβρυχίων)  πραγματοποιεί έρευνες στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης , Ρόδου , Καστελόριζου και Κύπρου .

Η συμφωνία της οριοθέτησης της ΑΟΖ  με την Αίγυπτο  παρά τα προβλήματά της , στη συνέχεια της παρόμοιας με την Ιταλία και η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο πέλαγος στα 12ν.μ.,  σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα και τη  στενή παρακολούθηση  των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων όλων των τουρκικών κινήσεων έχει ανατρέψει τους υπολογισμούς της Τουρκίας . Επίσης η σταθερή στήριξη εκ μέρους της Γαλλίας  με την αποστολή ναυτικών μονάδων στην περιοχή , δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της καλής σχέσης με τη χώρα μας , φυσικά με το αζημίωτο αφού σχεδιάζεται η προμήθεια γαλλικών αμυντικών συστημάτων, αλλά κυρίως οφείλεται στην γαλλική εξωτερική πολιτική που δεν θέλει την τουρκική επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο, Β. Αφρική και Μέση Ανατολή .

   Ο Ερντογάν  υπολόγιζε και συνεχίζει να αναμένει την υποχώρηση της  ελληνικής  πλευράς  και τη πιθανή επίτευξη συμφωνίας στις «μυστικές συνομιλίες» μεταξύ των  εκπροσώπων των δύο πλευρών .

Δυστυχώς μέχρι τώρα όλοι οι σύμμαχοι μας  ( Ε.Ε. , ΝΑΤΟ , ΗΠΑ κλπ) αρκούνται στις φραστικές καταδίκες της επιθετικής συμπεριφοράς της Άγκυρας και στις παραινέσεις για διάλογο , σαν άλλοι « Κάιζερ» . Η  λήψη μέτρων αναβάλλεται,  στο επίπεδο της Ε.Ε. λόγω του βέτο αρκετών χωρών με προεξάρχουσα τη Γερμανία , αλλά και από τις ΗΠΑ λόγω της προσωπικής σχέσης Τράμπ-Ερντογάν .

Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι θα πρέπει να μας οδηγήσει σε «διάλογο με τους όρους του»  μέχρι τις αμερικάνικες εκλογές, διότι αν ηττηθεί ο Τράμπ  ,  η κατάσταση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας θα διαφοροποιηθεί , όχι βέβαια δραματικά .

Προς τούτο θα χρησιμοποιήσει πιθανόν και άλλα μέσα(άνοιγμα ροών προσφύγων και μεταναστών , ανάρτηση της τουρκικής σημαίας σε ελληνικές βραχονησίδες , πρόκληση αναταραχής στη Δ. Θράκη, απειλές για ανάπτυξη στη Δ. Μικρά Ασία των S-400) ,και  τη δημιουργία  επεισοδίων( στην έρευνα και διάσωση , παράνομο ψάρεμα κλπ)  που δύνανται να εξελιχθούν σε θερμό επεισόδιο [9].

 

Στο διπλωματικό τομέα παραπαίει μεταξύ της ετοιμότητας για διάλογο και της σκληρής γραμμής ,  με μόνιμη επωδό τον αποκλεισμό της Κύπρου από τις συζητήσεις .Για τούτο θα πρέπει να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο και διπλωματικά να εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια βελτίωσης των σχέσεων της Τουρκίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.  

 Θα πρέπει να πιστέψουν βαθιά , Ελλάδα και Κύπρος ότι δεν υπάρχει άλλο έδαφος για υποχώρηση και μετακίνηση  των «κόκκινων γραμμών» , πίσω υπάρχει μόνο «γκρεμός»,  στον οποίον αν  να πέσει το Έθνος,  θα ακολουθήσουν δυσάρεστα αποτελέσματα. Το χειρότερο δε θα δώσουν το δικαίωμα στον τούρκο πρόεδρο να οργανώσει άλλη μια φιέστα υποδοχής του τουρκικού στόλου στο ναύσταθμο του  Gölcük  και να κερδίσει τις πρόωρες εκλογές που άμεσα θα προκηρύξει . Οι «σειρήνες» της διαλλακτικότητας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ,  στο όνομα μιας κάποιας μελλοντικής και αβέβαιης εισροής εσόδων από τα πιθανά κοιτάσματα , υπονομεύουν αυτή  καθ’ αυτή την  υπόσταση του Έθνους και της Χώρας και θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία των μελλοντικών γενεών ,  που θα συνηθίσουν  να υποχωρούν μπροστά στην επιθετικότητα  και την απειλή χρήσης βίας από ένα κακό γείτονα .

 

  Η μέχρι τώρα εξέλιξη της κατάστασης απέδειξε για μία ακόμη φορά , το υψηλό ηθικό  και την επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων , αλλά και την ανάγκη της άμεσης ενίσχυσης των  , παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Επακόλουθο δε των επιχειρήσεων και των συνεχιζόμενων ασκήσεων του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας  στην Ανατολική Μεσόγειο( με ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ –ΗΑΕ και Αίγυπτο)  και με τη  μελλοντική προοπτική της εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων υπάρχουν , είναι η ανάγκη  του ανασχεδιασμού της ειρηνικής στάθμευσης των μονάδων τους και της  εξασφάλισης  συνεχούς  υποστήριξης αυτών  , σε ένα τόσο μεγάλο πεδίο από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κύπρο .

 

 

   Στρατής  Χαραλάμπους ,     Αντγος (ΠΒ) ε.α, Μυτιλήνη    04 Σεπ 2020

 

 

[1] Στρατή Χαραλάμπους , Η Διπλωματική Περιπέτεια των νησιών του Β. Α. Αιγαίου 1912-1923, εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» Μυτιλήνης 7 και 14 Νοε 1917 .

[2] Όπως τότε  που  στην  Οθωμανική αυτοκρατορία των Νεότουρκων είχε εισχωρήσει η Γερμανία οικονομικά , στρατιωτικά και εμπορικά έτσι και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας με τις γερμανικές εξαγωγές να καλύπτουν το 10% του συνόλου των εισαγωγών της Τουρκίας ενώ αντίστροφα μόνο το 1,5% . Το 2018 το εμπορικό άνοιγμα υπέρ της Γερμανίας ήταν 4,3 δις δολάρια  επί συνόλου εμπορικών συναλλαγών 36.5 δις δολ.. Οι πωλήσεις όπλων προς την Τουρκία το 2016 ανήλθαν στα 84 εκ ευρώ , το 2017 τα 34 εκ και το 2018 τα 13 εκ . Η σταδιακή μείωση οφείλεται στην αντίδραση της αριστερής πτέρυγας της γερμανικής βουλής ,μετά την εμπλοκή της Τουρκίας στη Συρία .

[3] Ο ανώτερος θρησκευτικός-δικαστικός ηγέτης επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που επέβλεπε την εφαρμογή του ισλαμικού νόμου(şeriat).

[4] Η φράση που χρησιμοποίησε ο Ερντογάν «Το δίκαιο του Σπαθιού-Kılıç Hakkı» για να δείξει ότι η Αγία Σοφία είναι «λεία πολέμου» , μετά από έξι αιώνες και πλέον και αφού καρπώθηκε η χώρα του εκατομμύρια από την UNESCO , στην πραγματικότητα χρησιμοποιούνταν για τα τιμάρια που δινόταν στους σπαχήδες μετά από την κατάκτηση μιας χώρας και απέδιδαν 3-6 χλ ακτσέ (Mehmet Zeki Pakalın , Λεξικό Οθωμανικής Ορολογίας τόμος 2^ος σελ. 264 ) .

[5] Έχει ορίσει έπαρχους για τις κατεχόμενες περιοχές από τους γειτονικούς  τουρκικούς νομούς , έριξε στην αγορά την τουρκική λίρα , ίδρυσε σχολεία , ταχυδρομεία , τράπεζες , τηλεφωνικές υπηρεσίες και παραρτήματα όλων των τουρκικών δομών. 

[6] Σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει : Αποστρατικοποίηση της πετρελαιοφόρου περιοχής , αποχώρηση από τη χώρα των ξένων στρατευμάτων και των μισθοφόρων , εκλογές την άνοιξη του 2021 και επαναλειτουργία των αγωγών πετρελαίου .   

[7] To κοίτασμα περίπου 320 δις κ.μ. βρέθηκε σε βάθος 2000-2500 μ. σε απόσταση 175 χλμ ΒΔ της Ηράκλειας(Eregli) του Πόντου . Θα καλύψει τις ανάγκες της χώρας για 6-7 χρόνια αλλά απαιτείται εμπλοκή ξένων εταιρειών , μεγάλα κεφάλαια και χρόνος 4-5 χρόνια .

[8] Πρόσφατα ίδρυσε το σώμα του αστυνομικού της γειτονιάς(Bekçiler-Μπεχτσήδες) , περίπου άνω των 20 χλ που φέρουν οπλισμό και με αρμοδιότητες παραπλήσιες των αστυνομικών. Επίσης στην περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης ίδρυσε το «Σώμα της Άμεσης Ενίσχυσης» τελείως ανεξάρτητο υπαγόμενο   στην Προεδρία, αγνώστου μέχρι τώρα δυνάμεως. εξοπλισμού κλπ.

[9] Τα δημοσιεύματα για δήθεν εντολή από τον Ερντογάν για κατάρριψή Α/Φ ή βύθιση πολεμικού σκάφους  και την άρνηση του τουρκικού επιτελείου εντάσσεται στη σφαίρα των ψυχολογικών επιχειρήσεων και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα . Ο έλεγχος του Ερντογάν στις Ένοπλες Δυνάμεις . όπως και σε κάθε οργανισμό της χώρας είναι απόλυτος .