Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Ήδη από το 2016 είχαμε αναφερθεί στις επιφυλάξεις που διατυπώνονταν για την χρησιμότητα ενός “έργου” που χρηματοδοτήθηκε από το LEADER: ένα μονοπάτι που θέλησαν να σημάνουν τα μέλη του νεοσύστατου συλλόγου Φιλοτέχνες Ροδόπης για το οποίο εντάχθηκαν στο πρόγραμμα Leader από όπου άντλησαν χρηματοδότηση 69.997,47 ευρώ για το έργο “Σήμανση μονοπατιού της Παναγίας από Υφανταί έως ιερά μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος”..

Για το συγκεκριμένο έργο είχε εκφράσει με έντονο τρόπο την αντίθεσή του ο ο επικεφαλής της «Ανεξάρτητης Ενωτικής Πρωτοβουλίας» κ. Κώστας Κατσιμίγας ο οποίος μάλιστα σε σχολιασμό του, τότε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφερε χαρακτηριστικά τα εξής “προφητικά”: “Επι τέλους έμαθα μερικά βασικά πράγματα με τη τοποθέτηση των πινακίδων. 1ον. Που βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας στη Ροδόπη. 2ον. Το ότι η Εθνική Οδός Κομοτηνής ξάνθης είναι μονοπάτι. 3ον. Το ότι η τοποθέτηση τέτοιων πινακίδων προβλέπεται απο τον Κώδικα οδικής Κυκλοφορίας. Πίστευα το αντίθετο, γιατί απλά διάβασα το Νόμο. Τί αφελής… 4ον. Ότι ο κάθε σύλλογος μπορεί και τοποθετει πινακίδες όπως γουστάρει, στηριζόμενος σε μια άδεια “δε βαριέσαι”, χωρίς καμία μελέτη και έγκριση απο την αρμόδια για τη συντηρηση του δρόμου υπηρεσία που είναι η Δ/ση Τεχνικών έργων Ροδόπης της ΠΑΜΘ. Πολλές πινακίδες κρύβουν ή παρεμποδίζουν τις νόμιμα τοποθετημένες. Εκείνο που δεν γνωρίζω είναι πόσο κόστισε αυτό το θεάρεστο κοινωνικό έργο και σε ποσο χρόνο δεν θα υπάρχει, ευτυχώς, ούτε μία απο τις τελείως άχρηστες αυτές πινακίδες. Τελικά δεν μας σώζει τίποτε!!!!”

Αφορμή για το σημερινό σχόλιο στάθηκε ένα σχόλιο του κ. Γιάννη Βεζυργιαννίδη, ηλεκτρολόγου-μηχανολόγου μέλους της ΚΕ ΝΔ, ο οποίος ανέφερε σχετικά:

Το διάστημα μεταξύ 21 έως 23 Αυγούστου, άνθρωποι κάθε ηλικίας προσέρχονται στην Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος για να προσκυνήσουν την εικόνα της Βρεφοκρατούσας και δεξιοκρατούσας Θεοτόκου , οι περισσότεροι δε επιλέγουν να διανύσουν την απόσταση από την Κομοτηνή (14 Km περίπου) με τα πόδια, εκπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο το τάμα τους.
Η κατασκευή ενός μονοπατιού, του μονοπατιού της Παναγιάς, θα αποτελούσε πόλο έλξης, αναδεικνύοντας καθοριστικά την περιοχή και παράλληλα θα έκανε την διαδρομή, προσιτή σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.
Προφανώς και είναι ένα έργο σύνθετο, δύσκολο, με πολλές ιδιαιτερότητες και με πολλές εμπλεκόμενες υπηρεσίες, η διερεύνηση της πιθανότητας κατασκευής του όμως θεωρώ, πως θα έπρεπε να απασχολήσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με την πολύτιμη βοήθεια της Ιεράς Μητρόπολης Μαρωνείας & Κομοτηνής.
Η περιοχή μας χρειάζεται έργα έντονου συμβολισμού, εμβληματικά, δημιουργικά, που θα δώσουν νέα πνοή και θα αναδεικνύουν τον πλούτο και τη διαχρονικότητα της ιστορίας του τόπου μας.

Σήμερα, κανείς δεν θυμάται αυτές τις αυθαίρετες και άχρηστες πινακίδες , οι οποίες είτε έχουν καταστραφεί, είτε κλαπεί ή είναι χαμένες  και κρυμμένες από βλάστηση και άκοπα χορτάρια.

Οι πιστοί που έχουν τάμα να προσέλθουν πεζή στο ναό το κάνουν ακολουθώντας εθιμικά την διαδρομή οδηγούμενοι από τον δρόμο της ψυχής και της καρδιάς τους.