«Οι πατατοπαραγωγοί του Κάτω Νευροκοπίου μας έδειξαν τον δρόμο και η οικονομική απόγνωση στην οποία έχουμε βρεθεί εξάλειψε και τις τελευταίες μας αναστολές για να διακινήσουμε μόνοι μας πλέον τα αμνοερίφια που εκτρέφουμε στις μονάδες μας».

Ο 40χρονος Χρήστος Παρασχούδης είναι ο προσωρινός πρόεδρος του κτηνοτροφικού συνεταιρισμού «Αμνός Θρακών» με έδρα την Ορεστιάδα ο οποίος δημιουργήθηκε πρόσφατα ως απάντηση στην αυθαιρεσία των εμπόρων που αγόραζαν τα αρνάκια γάλακτος από τις φάρμες των κτηνοτρόφων του βορείου Έβρου στη μισή του κόστους παραγωγής.    

85 κτηνοτρόφοι από την ευρύτερη περιοχή της Ορεστιάδας αποφάσισαν να ξεκινήσουν την απευθείας διάθεση του αρνιού στον καταναλωτή ενόψει του Πάσχα τηρώντας όλες τις προδιαγραφές που επιβάλει η νομοθεσία για την υγιεινή και την διακίνηση των αμνοεριφίων. Θα χρησιμοποιήσουν τα δημοτικά σφαγεία της Ορεστιάδας και στην συνέχεια θα νοικιάσουν ψυγεία για να διακινήσουν 3.000 αρνιά στον Έβρο αρχικά και όπου μπορεί να φθάσουν οι παραγγελίες τους στην συνέχεια.      

«Εδώ και μία πενταετία δουλεύουμε χωρίς να καλύπτουμε το κόστος. Ένα σφάγειο 10-12 κιλών κοστίζει στον κτηνοτρόφο μεταξύ 80 και 100 ευρώ. Δηλαδή 9 με 10 ευρώ το κιλό. Αυτή την στιγμή πουλάμε στον έμπορο 4,5 ευρώ. Το μισό δηλαδή από το κόστος παραγωγής. Τις μέρες του Πάσχα πέρυσι δεν υπάρχει παραγωγός που να πούλησε πάνω από 6 ευρώ το κιλό στην καλύτερη περίπτωση. Πώς να ζήσουμε όταν αναγκαζόμαστε να πουλάμε τον προϊόν του μόχθου μας τόσο φθηνά;».

Υπολογίζουν ότι πουλώντας κατευθείαν στον καταναλωτή σε μία τιμή 6 έως 7 ευρώ το κιλό, θα μπορέσουν και το κόστος τους να καλύψουν αλλά και να βοηθήσουν ακόμα και εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα κιλό κρέας για το πασχαλινό τους τραπέζι.        

Ο ίδιος τονίζει όμως ότι παρά τα όσα υφίστανται δεν θέλουν να αλλάξουν ρόλους με τους εμπόρους και να κάνουν την δουλειά τους. «Κανένας δεν έχει την διάθεση να κάνει τον έμπορο ξαφνικά. Θέλουμε να είμαστε μέσα στον στάβλο μας και να κάνουμε την δουλειά μας. Το υπουργείο γεωργίας μας καλεί να σπάσουμε το κύκλωμα των μεσαζόντων και εμείς δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να εφαρμόσουμε στην πράξη τις προτροπές του», καταλήγει.                                            

Παραδέχεται πάντως ότι μέχρι σήμερα οι κτηνοτρόφοι του βορείου Έβρου στάθηκαν αδύναμοι να ιδρύσουν έναν δικό τους συνεταιρισμό που θα προωθούσε εκτός από την παραγωγή και την εμπορία των προϊόντων τους. «Δυστυχώς το συνεταιριστικό επίπεδο σε αυτή την χώρα είναι όπως και το οικονομικό», αναφέρει.

«Η δουλειά μας είναι πολύ σκληρή και ελάχιστοι νέοι της περιοχής την αντιμετωπίζουν ως προοπτική για την επαγγελματική τους επιβίωση. Εγώ έκανα μια επένδυση 200.000 ευρώ και αυτό που με ενδιαφέρει πια σήμερα είναι να μπορώ να ζήσω με αξιοπρέπεια τα παιδιά μου. Παράγουμε πρωτογενή πλούτο γι΄, αυτή την χώρα και όλοι σφυρίζουν αδιάφοροι. Αν δεν πάρουμε μόνοι μας την τύχη στα χέρια μας, εμείς εδώ στον Έβρο, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι κανείς δεν θα νοιαστεί για να μας σώσει Αν ζούσαμε σε άλλη χώρα αυτή μας την προσπάθεια θα την επαινούσαν και θα την βράβευαν. Σήμερα φοβόμαστε για τις συνέπειες που θα υποστούμε από την οργή των εμπόρων. Δεν μας αξίζει μια τέτοια τύχη».