Πολιτική στήριξη στην εκστρατεία της Τουρκίας ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και το Ιράκ ανακοίνωσε ότι προσφέρει το NATO την Τρίτη 29/7/2015, κατά την έκτακτη συνεδρίασή του στις Βρυξέλλες. Τη διεξαγωγή συνομιλιών κατά το άρθρο 4 της Συνθήκης της Ουάσινγκτον ζήτησε από το ΝΑΤΟ η Τουρκία. Το άρθρο 4, σε αντίθεση με το άρθρο 5, δεν προβλέπει στρατιωτική στήριξη σε μέλος της Συμμαχίας.

Το NATO και σύμμαχοί του προγραμματίζουν από τον ερχόμενο Οκτώβρη τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια έπειτα από μια δεκαετία, αναπτύσσοντας 36.000 στρατιωτικούς σε όλη τη Μεσόγειο με ένα υποθετικό και σύνθετο «θεωρητικό σενάριο απειλής» βάσει του οποίου τζιχαντιστές επιτίθενται από ξηράς, αέρος και θαλάσσης στη νότια πλευρά της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Περισσότερες από 30 χώρες -περιλαμβανομένων κρατών που δεν ανήκουν στη ΝΑΤΟική συμμαχία, όπως η Σουηδία και η Αυστρία- θα συμμετάσχουν στις ασκήσεις στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και τη Μεσόγειο από τις 3 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου 2015.

Το ΝΑΤΟ δεν έχει πραγματοποιήσει γυμνάσια τέτοιας κλίμακας μετά το 2002, όταν 15 κράτη-μέλη της Συμμαχίας και 12 χώρες-εταίροι έκαναν ασκήσεις στη Νορβηγία και την Πολωνία.

Οι ψύχραιμοι αναλυτές διατυπώνουν με αφορμή τα ανωτέρω τις ακόλουθες ενστάσεις:

1. Ποιος είναι πραγματικά ο νέος ρόλος της Συμμαχίας και εδώ υπάρχει σαφής αναφορά στο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ και το Νέο Δόγμα της Συμμαχίας για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Από το 1999 (μη ξεχνάμε και την Κρίση στο Κοσσυφοπέδιο) με νέα διακήρυξη ο οργανισμός διευρύνεται, βάζει νέους στόχους, αποκτά   και πολιτικό εκτός από στρατιωτικό ρόλο. Διατηρεί βέβαια την ισχύ του άρθρου 5, και το τονίζει ιδιαίτερα στις 24/4/1999   στο Ανακοινωθέν της Διάσκεψης Κορυφής της Ουάσιγκτον,   υπό τον τίτλο “Μια Συμμαχία για τον 21ο Αιώνα” ( άρθρο 6 του ανακοινωθέντος παρ. για την ΄΄Αποτροπή και Άμυνα΄΄).

2. Μήπως πρέπει το ΝΑΤΟ των 28 χωρών να λάβει σοβαρά υπόψη τις τυχόν απειλές που προέρχονται από ένα μέλος του εναντίον κάποιου άλλου (βλέπε Ελλάδα-Τουρκία). Πρόκειται , ίσως, για το πλέον κρίσιμο και κορυφαίας σημασίας θέμα αποτελεί η αποκατάσταση εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον στρατηγικά ολισθήματα και αυθαιρεσίες, που διασπούν την αμυντική ενότητα του χώρου της Συμμαχίας, πριμοδοτούν την άλογη και άτοπη κατά περίπτωση «πολιτική ίσων αποστάσεων», σε θέματα που καταστρατηγούν τη νομιμοποιητική απαίτηση της ίδρυσης του ΝΑΤΟ και διευρύνουν «κατά ίσες αποστάσεις» το ρήγμα εμπιστοσύνης και την αξιοπιστία της Συμμαχίας, αφού δεν εξασφαλίζεται η αμοιβαία ασφάλεια μεταξύ των κρατών μελών ως προϋπόθεση για τη συλλογική άμυνα.

3. Για ποιο λόγο βάζουμε άκριτα στο στόχαστρο τον Ισλαμισμό στο σύνολό του ξεχνώντας πως ο Ισλαμισμός είναι θρησκεία και κοινωνικοοικονομικό σύστημα και κύρια τρόπος ζωής;   Με δισεκατομμύριο και πάνω πιστούς θρησκευόμενους που αποκηρύσσουν την τρομοκρατία ως τρόπο επιβολής των απόψεών τους. Την τρομοκρατία πρέπει να καταδικάζουμε χωρίς καμία επιφύλαξη και κυρίως την κρατική , αλλά και την ομαδική, την ατομική, την θρησκευτική,την πολιτική τρομοκρατία και τη «νέα τρομοκρατία».

4. Πώς θα αντιμετωπισθεί το γεγονός ότι εντός του ΝΑΤΟ υπάρχει ένα μικρό ή μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης, επειδή η Συμμαχία δεν εξασφαλίζει με επάρκεια τα κράτη μέλη της; Αυτά με την σειρά τους αισθάνονται την ανασφάλεια στο εσωτερικό τους, η οποία εμποδίζει τις ηγεσίες να υποστηρίξουν τον διεθνή ρόλο του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι Ευρωπαίοι δεν κόπτονται να τιμήσουν το άρθρο 5 της Ατλαντικής Συνθήκης το οποίο «δεσμεύει» τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ να υποστηρίξουν στρατιωτικά έναν σύμμαχο αν αυτός δεχθεί επίθεση. Γενική όμως είναι η πεποίθηση των Ευρωπαίων, όπως και των Καναδών, ότι «η Αμερική θα επέμβει στρατιωτικά αν η Ρωσία επιτεθεί στην Ουκρανία ή στις χώρες της Βαλτικής».

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης του αμερικανικού Pew Research Center, του πιο αξιόλογου ίσως δημοσκοπικού κέντρου των ΗΠΑ, τα οποία ανακοινώθηκαν στις 10 Ιουνίου και ενόχλησαν την ηγεσία του ΝΑΤΟ, της Αμερικής και πολλές κυβερνήσεις της Ευρώπης. Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και Νορβηγοί σε ποσοστό άνω του 53% είναι αντίθετοι στην «προσφυγή στα όπλα για λύση της κρίσης» της Ουκρανίας. Ακόμη και οι Βρετανοί, σε ποσοστό 42%, δεν θα ήθελαν μια «στρατιωτική σύγκρουση Ρωσίας – ΝΑΤΟ». Αλλά και στις ΗΠΑ το ποσοστό εκείνων που θα ήθελαν στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία είναι μεν υψηλό αλλά κατώτερο του αναμενομένου: Μόλις 56% και αυτό στηρίζεται σε κομματική βάση – 69% είναι Ρεπουμπλικανοί και 47% Δημοκρατικοί εκείνοι που θέλουν πόλεμο.

5. Αποτελούν οι Τζιχαντιστές πραγματικό κίνδυνο για την Ευρώπη, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή; Γεγονός είναι ότι δημιουργούνται δύο σημαντικοί κίνδυνοι: η επιστροφή των τζιχαντιστών μαχητών με την τρομοκρατία και η μετάδοση των εξτρεμιστικών ιδεών τους σε ορισμένα μέρη των Βαλκανίων. Προς όφελος της δικής τους ασφάλειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη θα αναγκαστούν να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη νοτιοανατολική Ευρώπη, από ό,τι έκαναν μέχρι πρότινος.

Μήπως τελικά το ΙΚΙΛ (ή ISIS) είναι απλά ένας βίαιος στρατιωτικός σχηματισμός που δεν έχει τακτικό στρατό, αεροπλάνα, πλοία και η δράση του είναι απλά, ένα σχέδιο εκφοβισμού για να δικαιολογηθούν μελλοντικές ενέργειες και συμμαχίες που προσβλέπουν στη δημιουργία μιας νέας τάξης στην περιοχή;

Και όσον αφορά στο ζήτημα στήριξης που πρέπει να παράσχει η Ελλάδα στην Τουρκία δεν θα πρέπει αυτό να ισοδυναμεί με αμνήστευση της στήριξης που παρέσχε η γειτονική χώρα σε τζιχαντιστές και στους επίδοξους μισθοφόρους του ΙΚΙΛ καθώς και στους δουλεμπόρους που εξακολουθούν μέχρι και τώρα να μεταφέρουν χιλιάδες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα.