Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Παραμονές της Επετείου της Εθνεγερσίας του 1821, ο πρώην ΑΚΑΜ των ΗΠΑ χαρακτήρισε το Ελληνικό Έθνος και την Κυβέρνησή μας ως ζητιάνους.. Μπορεί τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης και οι λαλίστατοι σχολιαστές να το αποσιώπησαν, ωστόσο είναι ενδεικτικό το πώς μας βλέπουν οι “Σύμμαχοί” μας, πριν τους ταίσουμε κιμά από γαρίδες…

Την ίδια στιγμή ο προαιώνιος εχθρός του Γένους εξακολουθεί να εφαρμόζει τα όσα έχει από καιρό σχεδιάσει, με πεδία αναφοράς το Αιγαίο, την Θράκη και την Κύπρο που συμπεριλαμβάνει τις “γκρίζες ζώνες”, την κατάληψη απομακρυσμένων ελληνικών εδαφών, τον έλεγχο ελληνικού κυριαρχικού χώρου και κατάληψη μέρους της μη κατεχόμενης Κύπρου ή και όλης της Κύπρου.

Μετά την ήττα της Ελλάδας στα Ίμια, η Τουρκία έθεσε σε εφαρμογή μία αναθεωρητική επιθετική εξωτερική πολιτική τριών φάσεων:

• Η πρώτη φάση του σχεδίου απέβλεπε στην προώθηση του μοντέλου της «Κοσσοβοποίησης» με εφαρμογή σε όλες τις ευαίσθητες ζώνες της βαλκανικής χερσονήσου με ενεργό συμμετοχή και στήριξη ενόπλων ομάδων και νεοθρησκευτικών ταγμάτων.
• Στη δεύτερη φάση, μετά τις εχθροπραξίες, συμμετείχε ως «εγγυήτρια» χώρα στις επιχειρήσεις τύπου peace-keeping προωθώντας όμως τη νεοθωμανική ατζέντα με την κατασκευή κι εδραίωση «τουρκικών μειονοτήτων»
• Στην τρίτη φάση εντοπίζονται οι τουρκικές μεθοδεύσεις του νεοοθωμανικού δόγματος Ερντογάν για σταδιακό περιορισμό της ελληνικής κυριαρχίας στο Αν. Αιγαίο και τα νησιά μας και την ικανοποίηση επιμερους κι ενδιαμέσων στόχων της αναθεωρημένης «νεοθωμανικής ατζέντας» στην Θράκη στα πλαίσια του ελληνοτουρκικού υβριδικού πολέμου. Η Μάχη του Έβρου ακριβώς πριν ένα χρόνο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Με δεδομένη την διάθεση ενδοτισμού, στο όνομα της αποκλιμάκωσης, βλέπουμε ότι εν έτει 2021, 200 Χρόνια μετά την αποτίναξη του Οθωμανικού Ζυγού, συρόμαστε από ταπεινώσεις σε ήττες και μάλιστα αμαχητί: με το πρόσχημα των διερευνητικών εντολών νομιμοποιούμε τις μονομερείς εδαφικές (και όχι μονον) διεκδικήσεις του Ερντογανικού Καθεστώτος κι επιτρέπουμε στους Τούρκους να μετατρέπουν το Αιγαίο σε νεοθωμανικό προτεκτοράτο αφού μετά τα Ίμια οι επιθέσεις που δέχεται η Ελλάδα στο Καστελλόριζο δείχνουν ξεκάθαρα για το ποιά είναι η στόχευση της Άγκυρας.

Ως αντίδοτο και με πρόθεση αυτοτόνωσης του εθνικοού μας (συν)αισθήματος, αυτές τις μέρες διαβάσαμε το βιβλίο Η Ελλάδα των τεσσάρων θαλασσών του καθ.Γιάννη Βαληνάκη (Εκδόσεις Ι. Σιδέρης) με τον Συγγραφέα να εξηγεί με ποιον τρόπο απέναντι σε μια επιθετική κι επικίνδυνη Τουρκία η ασφαλέστερη οδός για την Ελλάδα είναι να προετοιμαστεί σοβαρά διασφαλίζοντας αποτρεπτικά (με «έξυπνες» κινήσεις, τους κατάλληλους εξοπλισμούς και διπλωματικές συμμαχίες) αξιόπιστη στήριξη αλλά και αμυντική συνδρομή για τις δύσκολες περιστάσεις.

Ταυτόχρονα παρουσιάζεται το σχέδιο για την δημιουργία της «Ελλάδας των τεσσάρων θαλασσών», ή αλλιώς ο τετραπλασιασμός του εθνικού γεωστρατηγικού χώρου: 500.000 τετρ. χλμ. νέου θαλάσσιου και υποθαλάσσιου χώρου και στρατηγικού, οικονομικού και φυσικά ενεργειακού πλούτου για την Ελλάδα. Για την υλοποίηση του Σχεδίου «Ελλάς επί Τέσσερα» ο συγγραφέας ως πολιτικός και υφυπουργός ΥΠΕΞ του Κώστα Καραμανλή αποδύθηκε σε μια μάλλον μυστική εκστρατεία διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση με τους γείτονές μας «κάτω από το ραντάρ» της Τουρκίας (και μάλιστα χωρίς να του το έχει πιστώσει κανείς).

Ο καθ. Γιάννης Βαληνάκης επιμένει ιδιαίτερα στο ότι προκειμένου να προσέλθει σε διερευνητικές επαφές, όχι μόνο θα πρέπει να πληρούνται σαφείς προϋποθέσεις, αλλά και να κατατεθούν χάρτες και συντεταγμένες που θα αποτυπώνουν με ακρίβεια τα δικαιώματα και τις ελληνικές διεκδικήσεις για όλες τις θαλάσσιες ζώνες που προβλέπει η ΣΔΘ: 12 ν.μ. χωρικών υδάτων ξεκινώντας από ευθείες γραμμές βάσης, συνορεύουσα ζώνη +12 ν.μ. για τους συγκεκριμένους σκοπούς που αναφέρει η ΣΔΘ, ΑΟΖ κ.ά. Τα εξωτερικά αυτά όρια που δικαιούται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο να διεκδικεί η Ελλάδα αποτυπώνει μάλιστα ο συγγραφέας σε αξιόπιστους χάρτες που πρώτη φορά δημοσιεύονται, είναι ασφαλώς φιλόδοξοι αλλά τεκμηριωμένοι κι από τον λεγόμενο χάρτη της Σεβίλης.

Υπαινικτικά επισημαίνει βέβαια, όπως κάθε έμπειρος διαπραγματευτής, ότι το τελικό αποτέλεσμα σπάνια είναι ίδιο με τις αρχικές διαπραγματευτικές θέσεις. Κι ότι γι’ αυτό, αν η Ελλάδα προσέλθει με τις σημερινές της μινιμαλιστικές θέσεις να αντιμετωπίσει τις παντελώς εκτός δικαίου της θάλασσας απαιτήσεις της Άγκυρας, κινδυνεύει να υποστεί βαριά ήττα.

Βεβαίως, χωρίς διπλωματία ισχύος που θα αναλάβει να επαναφέρει στην τάξη ακόμη και με στρατιωτικά μέσα τον Τούρκο ταραξία, κανένα διπλωματικό σχέδιο δεν έχει τύχη: επιβάλλεται οι απόγονοι των τουρκοασιατομογγόλων να αντιμετωπισθούν άμεσα τελέσφορα κάθε φορά που με τις παράνομες πρακτικές τους τουρκικά πολεμικά πλοία και ακτοφυλακή, ελικόπτερα, αεροσκάφη, εξελιγμένα drones, σεισμογραφικά, γεωτρύπανα, κλπ θα απειλούν την ελληνική κυριαρχία, ακόμη και στο κέντρο του Αιγαίου.

Οι Έλληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και οι (άγνωστοι) ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ που διαθέτει η Χώρα είναι σε θέση να καταφέρουν ισχυρό πλήγμα σε κάθε επίδοξο επιβουλέα.

Το Γένος, το Εθνος, ο Λαός με την κοινή Πίστη, την κοινή Γλώσσα, την Ελληνική Ταυτότητα έχουν να διανύσουν ακόμη πολύ δρόμο.Όπως “τότε” που οι Φιλέλληνες είδαν και θαύμασαν του Έλληνες...

Ας μην ξεχνάμε ότι το Ελληνικό Κράτος στηρίχθηκε μάλλον στην Πανωραία Χατζηκώστα ή Χατζηκώσταινα, (Ψωροκώσταινα ή Ψαροκώσταινα) παρά στους αγενείς κλαρινογαμπρούς των διπλωματικών σαλονιών.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!

Υ.Γ. Η συνδημότισσά μας κ. ΠτΔ θα μπορούσε να προτείνει στους καλεσμένους της και τον εκλεκτό οίνο από το οινοποιείο που επισκέφθηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Θράκη.