Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Πληθαίνουν οι καταγγελίες για την έλλειψη υγιειονομικού και προστατευτικού υλικού τόσο στο ΣΓΝ Κομοτηνής όσο και σε ιδιώτες γιατρούς , γεγονός που έχει αναδειχθει τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο.

Ειναι γεγονός ότι και τα τρία νοσοκομεία της Θράκης αντιμετωπίζουν αυτή την περίοδο τεράστια πίεση καθώς με μεγάλες ελλείψεις σε πόρους, εξοπλισμό και προσωπικό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την αόρατη απειλή του Covid19.

Οι προσκλήσεις για δωρεές στο ΠΓΝΑ, στο Νοσοκομείο Καβάλας και στη Ξάνθη είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί. Μόνο για την Κομοτηνή δεν ακούγεται τίποτα. Εκτός κι αν κάνουμε σπονδές ….

Όπως έγινε και στην “Μάχη του Έβρου” οι “Φύλακες των Συνόρων” μετετράπησαν σε “Ανθρώπους των Συνόρων” και με ηρωϊσμό και αυταπάρνηση προσφέρουν στους συνανθρώπους τους.

Στο ΠΓΝΑ οι γιατροί πρώτης γραμμής και το νοσηλευτικό προσωπικό σε 12ωρες βάρδιες δίνουν την δική τους μάχη στα μικροσκόπια και τα δείγματα και συμμερίζονται την αγωνία των ασθενών.

Το ίδιο συμβαίνει σε Ξάνθη, Ροδόπη και Καβάλα με τον επιστημονκό κόσμο να προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με επαγγελματική συνέπεια κι ευσυνειδησία.

Στην ΠΑΜΘ είναι εμφανής η έλλειψη συντονισμένης δράσης αλλά κυρίως η “απάθεια” των ηγητόρων τους περιοχής που αρέσκονται στο να φωτογραφίζονται χεράκι-χεράκι και τηλεαυτοδιασκέπτονται.

Μία πρόταση θα ήταν να βγουν στην γύρα οι πολιτικοί και οι πολιτευόμενοι , να ζητήσουν βοήθεια από την οικονομική ελίτ της περιοχής, να διατεθούν από έκτακτους κωδικούς πόροι για την αγορα υλικού κια να γίνουν δωρεές σε επιστημονικούς φορείς και το Νοσοκομείο.

Η ΠΑΜΘ βρίσκεται στην δίνη μιας δύσκολης κατάστασης, επίσης, με την επιστροφή των οικονομικών μεταναστών και των σπουδαστών/φοιτητών από χώρες ΕΕ και Τουρκία , κάτι που δεν συγκίνησε κανέναν και δεν ενεργοποιίησε τους κατάλληλους μηχανισμούς, με αποτέλεσμα να φθάσουμε σε περιστατικά όπως αυτό του Εχίνου.

Με δελτία τύπου, τηλεοπτικές συνεντεύξεις και ετεροχρονισμένες ερωτήσεις στην Βουλή δουλειά δεν γίνεται.

Ας κινητοποιοηθούμε τώρα πριν να είναι πολύ αργά.

Η ερώτηση του τίτλου παραμένει, και εμείς περιμένουμε όχι τόσο για απαντήσεις όσο για πράξεις.

Αν δεν το΄χουν καταλάβει οι διοικούντες βρίσκομαστε στην αρχή ενός πολέμου….