Γράφει ο Κώστας Λάβδας (*)

Η σημερινή συγκυρία είναι πολλαπλά κρίσιμη: για την Ελλάδα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για το μέλλον της περιφερειακής ειρήνης και ασφάλειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό, οι ευρωεκλογές του Μαΐου αποτελούν μια δυνητικά καταλυτική παρέμβαση της δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Μόνο που για το κάθε κράτος-μέλος υπάρχουν και ειδικότερα ζητήματα, ζητήματα που θα πρέπει να σταθμίζονται προσεκτικά.

Δεν γνωρίζω ποιοι υποτίθεται ότι «συμβουλεύουν» τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. Αλλά το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει επικίνδυνα. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μετριάσουν τις εντυπώσεις επκαλούμενοι ανεκδιήγητες ανακοινώσεις της Χρυσής Αυγής, λες και ό,τι υποστηρίξει συγκυριακά ή τακτικίστικα η Χρυσή Αυγή τίθεται εξ’ αυτού και μόνον του λόγου πέραν κάθε ορθολογικής ανάλυσης και αποτίμησης.

Σαμπιχά ΣουλεϊμάνΗ ουσία είναι ότι η αντικατάσταση της ρομά υποψήφιας κυρίας Σουλεϊμάν Σαμπιχά με τον λαλίστατο μουσουλμάνο τουρκικής καταγωγής κ. Μεστάν Οσμάν Ουμίζ αποτελεί ήδη – ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος – το πιο σκοτεινό κεφάλαιο των ευρωεκλογών του 2014 στην Ελλάδα. Σπάνια κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει υπάρξει τόσο ανεύθυνο και τόσο απροκάλυπτα διψασμένο για εξουσία. Το βλέπουμε στις παλινωδίες και την υποκρισία περί οικονομικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, το βλέπουμε δυστυχώς και στα θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας. Το ότι η υπόλοιπη «Αριστερά» αλλά και πολλοί νεόκοποι «μεταρρυθμιστές» και «εκσυγχρονιστές» κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, αποτελεί μια από τις γνώριμες και μόνιμες παθολογίες του πολιτικού συστήματος. Και όλα αυτά σε μια συγκυρία που – αν μη τι άλλο – οι εξελίξεις στην Ουκρανία δείχνουν γιατί πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, όπως επιχειρηματολογούσαμε προ καιρού σε ελληνικά και ξένα φόρα.

Αντί να επιδιώκουν ευτελή μικροκομματικά οφέλη, τα μέλη του πολιτικού προσωπικού θα όφειλαν (α) να ζυγίσουν από κοινού τις απειλές και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη Θράκη και (β) να επιχειρήσουν επειγόντως, πάλι από κοινού, να πείσουν τις συμμάχους και εταίρους μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για την ορθότητα των κινήσεων μας. Οι συγκυρίες είναι κρίσιμες αλλά και σχετικά ευνοϊκές και για το (β) σκέλος. Ο νοών νοήτω. Αλλά , όπως οι Βουρβώνοι, πολλοί από τους πολιτικούς μας «δεν έμαθαν τίποτε και δεν ξέχασαν τίποτε».

Βέβαια όταν τα «τετελεσμένα» καταστούν μοιραία και στη Θράκη, τότε οι ανόητοι θα ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα. Αλλά θα είναι αργά. Και μην κάνετε συγκρίσεις με το ΠΑΣΟΚ προ 1981: ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μια τέτοια σύγκριση δείχνει έλλειψη γνώσεων αλλά και ενός στοιχειώδους χρονικού αισθητηρίου.

(*) Ο Κώστας A. Λάβδας είναι Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας και Τεκμηρίωσης (ΚΕΠΕΤ) του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε και δίδαξε πολιτική επιστήμη και διεθνείς σχέσεις στην Ελλάδα, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Βιβλία και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στα αγγλικά, τα γερμανικά και τα ελληνικά.