Πέρυσι το καλοκαίρι, η χώρα μας υπέστη μια οικολογική καταστροφή με πανευρωπαϊκό αντίκτυπο: την ανυπολόγιστη καταστροφή στο πολυτιμότερο δάσος της χώρας, της Δαδιάς. Ένα δάσος στο οποίο ζουν και φωλιάζουν σπάνια και προστατευόμενα πουλιά και ζώα. 

Τότε κάτω από τη γενική κατακραυγή και την ανησυχία και ενώ η Δαδιά ακόμη καιγόταν, ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκυλακάκης απαγόρευσε το κυνήγι στον Έβρο.

Δυστυχώς δεν κράτησε πολύ. Μετά από λίγες μέρες έκανε δεύτερη αλλαγή επιτρέποντας το κυνήγι του αγριόχοιρου και νομιμοποιώντας έτσι την παρουσία κυνηγών και ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η λαθροθηρία είναι κανόνας. 

Στη συνέχεια μετά από  διαμαρτυρίες κυνηγετικών οργανώσεων, έκαναν νέες αλλεπάληλες υποχωρήσεις επιτρέποντας κάθε φορά το κυνήγι και σε νέες εκτάσεις μέχρι που φτάσαμε στην 5η αλλαγή με την οποία επιτρέπουν το κυνήγι και στο Δέλτα του Έβρου.

Η ΠΦΠΟ, έκανε συνεχείς προσπάθειες και επαφές, ανακοινώσεις, παραστάσεις σε ΜΜΕ και έστειλε διαδοχικές επιστολές ακόμη και στον Πρωθυπουργό. 

Μάταια όπως αποδείχθηκε. Ενώ εμείς αγωνιζόμαστε να σώσουμε την άγρια ζωή και τα τελευταία πολύτιμα οικοσυστήματα της χώρας, η κυβέρνηση υποχωρεί στις πιέσεις αυτών που την καταστρέφουν για να διασκεδάσουν.

Το κυνήγι είναι μια αναχρονιστική βαρβαρότητα με χιλιάδες θύματα κάθε χρόνο, ανάμεσά τους και πολλούς ανθρώπους καθώς εκτός από τα κυνηγετικά δυστυχήματα, πολλά εγκλήματα γίνονται από κυνηγετικά όπλα. 

Όσοι καταλαβαίνουν το πρόβλημα θα πρέπει να στείλουν ένα μήνυμα στην κυβέρνηση και στον πολιτικό κόσμο της χώρας: ότι οι πελατειακές υποχωρήσεις στους κυνηγούς βλάπτουν σοβαρά το περιβάλλον και την κοινωνία.