Γράφει ο Ιμπράμ Ονσούνογλου

Εισαγωγή
 
Το καλοκαίρι του 2015 άρχισε το δεύτερο κύμα της Μαύρης Λίστας, δηλαδή της απαγόρευσης εισόδου στην Τουρκία των μειονοτικών πολιτών. Αυτήν τη φορά η αιτιολόγηση ήταν σαφής και δηλωμένη ευθύς εξ αρχής: η τρομοκρατία. Τρομοκράτες θεωρούνταν οι έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το κίνημα Γκιουλέν και όσοι είχαν εκφρασθεί εναντίον του Ερντογάν ή απλώς είχαν γίνει αντικείμενο ανάλογων χαφιέδικων ψευδών αναφορών προς τις υπηρεσίες πληροφοριών. Μ’ αυτήν την πληθώρα χαφιέδων δεν θα περνούσε απαρατήρητος και ο τελευταίος μειονοτικός που κάποτε διάβασε μια εφημερίδα του κινήματος Γκιουλέν. Προσέξτε, οι διώξεις άρχισαν ένα χρόνο πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος –μυστήριο της 15ης Ιουλίου.
 
Είναι αδύνατο να υπολογίσεις τον ακριβή αριθμό των τιμωρηθέντων μειονοτικών, καθώς είτε από φόβο είτε από ντροπή δεν θέλει να μιλήσει κανείς για την περιπέτειά του. Κι αν κάποιος τολμήσει να μιλήσει σε δεσμεύει πρώτα πως δεν θα αποκαλύψεις πουθενά το όνομά του. Από ντροπή, διότι θεωρείται μεγάλη ντροπή και εθνική ταπείνωση ως μειονοτικός να έχεις τιμωρηθεί από το «εθνικό κέντρο» και τη «Μητέρα Πατρίδα». Από φόβο, διότι αν μιλήσεις και προκαλέσεις θόρυβο γύρω από το πρόβλημά σου τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα για σένα τόσο στην Ελλάδα όσο και κυρίως στην Τουρκία. Οι περισσότεροι μειονοτικοί έχουν συγγενείς και συμφέροντα στην Τουρκία και οι εναντίον σου κυρώσεις μπορεί να επεκταθούν στους εκεί συγγενείς και τα συμφέροντά σου.
 
Και από ελπίδα. Μερικοί σπεύδουν στο Προξενείο να υπογράψουν «Δήλωση Μετανοίας», παραλλήλως και δήλωση θαυμασμού και υποταγής προς τον Reis (Αρχηγό, Führer) καθ’ υπόδειξιν και υπαγόρευσιν του πρόξενου, όπου πανομοιότυπα ομολογούν το έγκλημά τους, αφηγούνται πώς εξαπατήθηκαν από την τρομοκρατική οργάνωση και τώρα που αντιλήφθηκαν την αλήθεια εκφράζουν την ειλικρινή τους μεταμέλειά. Ένας άλλος όρος, όπως μαθαίνω, είναι να καταδώσουν τουλάχιστον 3 ονόματα από τους συντρόφους τους.  Και περιμένουν να εκδηλωθεί η φιλευσπλαχνία του Ερντογάν. Μάταια όμως, μέχρι τώρα δεν ακούσθηκε κανείς να έχει αμνηστευθεί.
 
Ο μειονοτικός πληθυσμός εκβιάζεται και κατατρομοκρατείται από το ερντογανικό καθεστώς. Η απειλή της Μαύρης Λίστας με ή χωρίς απαγόρευση εισόδου στην Τουρκία με εθνικο-κοινωνική ταπείνωση και απομόνωση και οικονομικό πόλεμο κρεμιέται ως δαμόκλειος σπάθη επί της κεφαλής κάθε μειονοτικού. Υπάρχουν όμως και πολλοί οπαδοί του καθεστώτος, μερικοί φανατικοί, ενώ άλλοι απλώς παριστάνουν ότι είναι οπαδοί για να αποφύγουν τις όποιες συνέπειες. Δρουν και «επαγγελματικές ομάδες» υποστηρικτών και προπαγανδιστών με το αζημίωτο βέβαια. Εφαρμόζονται όλες οι γνωστές τακτικές των φασιστικών καθεστώτων, παλιές και σύγχρονες, που υποχρεώνουν τους «υπηκόους» σε ανάλογες προσαρμογές. Δεν μπορούσε να απουσιάσει και η θρησκευτική παράμετρος του φασισμού. Γίνονται προσπάθειες εισαγωγής της μεσανατολίτικης φανατικής και τζιχαντιστικής εκδοχής του Ισλάμ. Δεν μπορείς να σταθείς όρθιος μέσα στη Μειονότητα αν αντιπολιτεύεσαι το ερντογανικό καθεστώς. Στα 100 χρόνια της μειονοτικής ιστορίας δεν υπήρξε άλλο τουρκικό πολιτικό κόμμα όσο το ερντογανικό ΑΚΡ που να δημιούργησε πυρήνες οπαδών του μέσα στη Μειονότητα ωσάν να απευθύνεται σε πολίτες της χώρας του. 
 
Υφίσταται όμως το εξής οξύμωρο: Η Τουρκική Μειονότητα ζει σε συνθήκες του ερντογανικού φασισμού της Τουρκίας σε χώρα εκτός Τουρκίας που είναι μέλος της ΕΕ.
 
Και μάλιστα σε μερικούς τομείς ο εισαγόμενος από την Τουρκία φασισμός στη Μειονότητα είναι πολλαπλάσιος του τουρκικού, διότι εδώ δεν υπάρχουν αντιπολιτευόμενα κόμματα και ΜΚΟ που μπορούσαν να σου συμπαρασταθούν. Είσαι ολομόναχος. Είσαι στο έλεος του ερντογανικού Βαθέως Κράτους που μονοπωλεί την εξουσία.
 
Υπολογίζεται πως οι εισαγμένοι στη Μαύρη Λίστα ανέρχονται σε 200 περίπου άτομα, μεταξύ των οποίων και κάμποσοι φοιτητές που σπούδαζαν στα τουρκικά πανεπιστήμια και απελάθηκαν στην Ελλάδα. Ο ερντογανικός φασισμός είναι απάνθρωπος και ανάλγητος.
 
Στο μεταξύ κανείς δεν τολμά να διαμαρτυρηθεί και να καταγγείλει αυτά που συμβαίνουν κι αυτά που υφίστανται οι μειονοτικοί πολίτες, τα οποία παραμένουν άγνωστα στην ευρύτερη πλειονοτική κοινωνία. Μέσα στην κλειστή και γκετοποιημένη μειονοτική κοινότητα τηρείται σιγή ιχθύος σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Τα μειονοτικά ΜΜΕ είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του μηχανισμού του τουρκικού Βαθέως Κράτους, μανιπουλάρονται και ενισχύονται οικονομικά από αυτό και τα δημοσιεύματά τους είναι καθοδηγούμενα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ερντογανικού καθεστώτος. Σχεδόν όλοι οι μειονοτικοί σύλλογοι είναι «υπό κατάληψη» στους οποίους τα διοικητικά συμβούλια διορίζοντα από το Βαθύ Κράτος με ημέτερους και έμπιστους και οι αρχαιρεσίες που διεξάγονται είναι για το θεαθήναι. Κάθε αναξάρτητη φωνή διώκεται ποικιλοτρόπως και καταπνίγεται. Το καθεστώς καταδέχθηκε να επιβάλει απαγόρευση πρόσβασης από την Τουρκία σε δυο αναξάρτητες μειονοτικές ιστοσελίδες που δεν κατάφερε να τις εξαγοράσει και να ελέγξει.
 
Στην κατηγορία των πιο προσκυνημένων ανήκουν οι μειονοτικοί βουλευτές, «αριστεροί» ή μη, καθώς και οι άλλοι που με οποιονδήποτε τρόπο διεκδικούν την ψήφο του μειονοτικού πολίτη, και δεν βγάζουν κιχ επειδή πιστεύουν πως θα κινδυνέψει η πολιτική τους καριέρα, ενώ με τη σιωπή ή την ταύτισή τους με τις πρακτικές του Βαθέως Κράτους ενισχύεται ως ανταμοιβή η πολιτική τους θέση. 
 
Η παρούσα κατάσταση όμως δεν είναι πρωτόγνωρη για τη Μειονότητα. Το πρώτο κύμα της Μαύρης Λίστας, και μάλιστα πολύ χειρότερο από το τωρινό δεύτερο, είχε εκδηλωθεί κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και κράτησε παραπάνω από μια 10ετία, σχεδόν μέχρι τα τέλη του ’90. Τα αίτια τότε ήταν αδιευκρίνιστα. Στον αρχικό αιφνιδιασμό και σύγχυσή μας υποθέσαμε ότι τιμωρούνται όσοι είναι καταγεγραμμένοι ως «συνεργάτες –χαφιέδες της ελληνικής διοίκησης», δεν ήταν όμως αυτό. Μετά από πολύ χρόνο και κόπο ανακαλύψαμε τελικά τα κριτήρια ένταξης στη Μαύρη Λίστα. Ήταν «οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης» που αποποιήθηκαν τον χαφιεδισμό ή αρνήθηκαν να υποταχθούν τυφλά από δημοκρατικότητα ή από μειονοτισμό και πατριωτισμό ή και από φόβο των συνεπειών.
 
Κατά το παρελθόν με την πρώτη Μαύρη Λίστα ασχολήθηκα αρκετά σχολιάζοντας, κριτικάροντας και καταγγέλοντάς την. Αλλά τότε οι πληροφορίες ήταν ελάχιστες. Από τότε έστω και με μια πολύ πτωχή ροή πληροφοριών είχαν συσσωρευθεί αρκετά στοιχεία, ώστε οι αρχικές αμφίβολες διαπιστώσεις για τα αίτια, τους τρόπους και τους στόχους της πιο απροσχημάτιστης, βίαιης και βρώμικης παρέμβασης της Τουρκίας στη Μειονότητα να τεκμηριώνονται τώρα ικανοποιητικά.
 
Mε το ξέσπασμα του δεύτερου κύματος της Μαύρης Λίστας σκέφτηκα να καταπιαστώ εκ νέου με το πρώτο κύμα αξιοποιώντας και τα νέα δεδομένα που στο μεταξύ μας είχαν προκύψει. Η κατανόηση της πρώτης Μαύρης Λίστας θα μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε και τη δεύτερη. Οι δυο Μαύρες Λίστες μπορεί να έχουν τελείως διαφορετική αφετηρία και στόχευση, αλλά είναι προϊόντα της ίδιας αντίληψης και του ίδιου σκοτεινού μηχανισμού. Η πρώτη ήταν πιο ανήθικη και βρώμικη, αλλά και πιο σημαντική και καθοριστική, καθώς στη διάρκεια της πρώτης η Μειονότητα προσδέθηκε στο άρμα του Βαθέως Κράτους που αποδείχθηκε ότι ήταν οριστική. Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με τη φασιστικοποίηση του τουρκικού καθεστώτος μετά το πραξικόπημα του Εβρέν το 1980. Στο μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δυο ξεσπάσματα της Μαύρης Λίστας, αυτή εφαρμοζόταν σε πιο χαλαρές μορφές, ουσιαστικά δεν καταργήθηκε ποτέ, ως απειλή ή πρακτική ήταν πάντα παρούσα.
 
Με αφορμή λοιπόν το δεύτερο ξέσπασμα του 2015 αποφάσισα να καταπιαστώ εκ νέου με την πρώτη Μαύρη Λίστα και άρχισα να δημοσιεύω αυτοτελή άρθρα στην ΤΙΚΕΝ με γενικό τίτλο ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΛΙΣΤΑΣ (1987-1996).        

 
Ήταν μια σειρά από πολιτικο-ιστορικά άρθρα επικεντρωμένα στην παρουσίαση και κριτική της μειονοτικής πολιτικής της Τουρκίας, σελίδες πρόσφατης ιστορίας της Μειονότητας –κι όχι μόνον, που είχαν φτάσει αισίως σε 24 τον αριθμό και διακόπηκαν «βιαίως» πριν ολοκληρωθούν. Φυσικά σκοπεύω να τα συνεχίσω και να τα ολοκληρώσω. Προγραμμάτιζα αυτά τα κείμενα να τα μεταφράσω και στα ελληνικά όταν θα έβρισκα τον χρόνο.
 
Στο μεταξύ η οικογένεια του Σαδίκ Αχμέτ υπόβαλε εναντίον μου μηνύσεις και αγωγές για «προσβολή μνήμης νεκρού» για όσα έγραψα για τον Σαδίκ στα 4 τελευταία μου άρθρα.
 
Ο Σαδίκ, ο μειονοτικός ιατρός ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων, που όπως αποκαλύπτουν σοβαροί πολιτικοί και δημοσιογράφοι της Τουρκίας ήταν πράκτορας της ΜΙΤ, δηλαδή των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, υπήρξε ο άνθρωπος του Βαθέως Κράτους που επιλέχτηκε από αυτόν τον σκοτεινό μηχανισμό ως ο πιο κατάλληλος για να παίξει ένα συγκεκριμένο βρώμικο ρόλο κατά την περίοδο της πρώτης Μαύρης Λίστας και ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες του. Με την πρωτοφανή υποστήριξη του Βαθέως Κράτους και ενός τεράστιου μηχανισμού αναδείχθηκε από πουθενά, εξελέγη δυο φορές βουλευτής και στήθηκε «ηγέτης» της Μειονότητας. Στο τέλος το ίδιο το Βαθύ Κράτος και οι μυστικές υπηρεσίες που τον ανέδειξαν τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα και του απείλησαν τη ζωή. Μετά 3 μήνες από το επεισόδιο αυτό έχασε τη ζωή του σε τροχαίο. Μετά τον θάνατό του το Βαθύ Κράτος άλλαξε τροπάριο, δεν έπρεπε να πάνε χαμένες τόσες επενδύσεις που είχανε γίνει στο όνομά του, τον ανακήρυξε «εθνικό ήρωα» της Τουρκίας και «ιερό τοτέμ» της Μειονότητας. Και προσπαθεί να μας τον επιβάλει και μεταθανατίως, πιστεύοντας ότι με τους παραπάνω τίτλους που του έχει προσδώσει και με τις «εθνικές» φιέστες που διοργανώνει θα συνεχίσει να τον εργαλιοποιεί και να τον χρησιμοποιεί για τον έλεγχο της Μειονότητας.
 
Ο Σαδίκ φέρει βαριά ευθύνη για τη διείσδυση του τουρκικού Βαθέως Κράτους και της φασιστικής του ιδεολογίας στη Μειονότητα και το δέσιμο της Μειονότητας στο άρμα του Βαθέως Κράτους. Εγώ στα γραπτά μου αποκαλύπτω μόνο ένα κομμάτι από τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε. Η ευθύνη του είναι πολύ βαρύτερη και ευρύτερη. Την αλήθεια καλύτερα από όλους ξέρει η οικογένεια που συνεχίζει την παράδοση του Σαδίκ να έχει στενές σχέσεις με ακροδεξιούς, φασιστικούς και αλυτρωτικούς κύκλους και να ενισχύεται από αυτούς.
 
Με αφορμή τις δίκες υποχρεώθηκα να μεταφράσω τα 4 επίδικα άρθρα. Είπα να τα δημοσιεύσουμε κιόλας εδώ στην ΤΙΚΕΝ. Θα ακολουθήσει η μετάφραση και η δημοσίευση και των υπολοίπων, καθώς και άλλων που θα γραφτούν μέχρι να ολοκληρώσω τη «σειρά». Ο τρόπος είναι ανορθόδοξος που οι δημοσιεύσεις αρχίζουν από το τέλος, αλλά έτσι έτυχε.
 

24/5/2020

Πηγή:Η ΚΟΚΚΙΝΗ