Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η ενασχόληση με τα ποσοστά του ΚΙΕΦ αποτελούν αντικείμενο μελέτης και μελλοντικής φόρτισης των εκλογολόγων και των πολιτικών αναλυτών!

Η σύμπτωση όμως των δηλώσεων της κ. Τσιγδέμ Ασάφογλου με αυτές του κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου συνθέτουν ένα προκλητικό πλαίσιο θεώρησης καθώς αμφότεροι δυναμιτίζουν τις διμερείς σχέσεις Αθηνών-Άγκυρας και δημιουργούν κλίμα έντασης στα συνοικα στοιχεία της Θράκης.

Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, μιλώντας σε συνέδριο στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, μίλησε και για καταπίεση των Τουρκοκυπρίων στα Κατεχόμενα της Κύπρου.«Οι Τ/Κ, έχουν το καθεστώς παρατηρητή στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης, είναι ακόμη εκτεθειμένοι στο απάνθρωπο εμπάργκο και τις πιέσεις.Η δυτική Θράκη και η τουρκική μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα ακόμη δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, όπως προβλέπονται στις διμερείς και διεθνείς συμφωνίες.Οι μουσουλμανικές κοινότητες και μειονότητες στη δυτική Ευρώπη, τη βόρεια Αμερική και τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, εκτός των χωρών του ΟΙΔ, βρίσκονται αντιμέτωπες με σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους και νέες αντιξοότητες» δήλωσε ο Τσαβούσογλου.

Την ίδια χρονική στιγμή, και με τη συνδρομή επαϊόντων και μη δημοσιολόγων η πρόεδρος του ΚΙΕΦ,δεν διστάζει να χαρακτηρίσει το μειονοτικό κόμμα ως «τουρκικό», ενώ δηλώνει ότι η μειονότητα είναι «εθνική και θρησκευτική». «Είναι τουρκικό κόμμα, αλλά είναι ένα επίσημο κόμμα του ελληνικού κράτους, απλά έχει ιδρυθεί από Τούρκους και αυτή τη στιγμή η πρόεδρος του κόμματος είναι μια Τουρκάλα», δήλωσε η Τσιγδέμ Ασάφογλου, επικεφαλής του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας,μιλώντας στο Open.

Η κ. Ασάφογλου υπογράμμισε πως νιώθει Τουρκάλα, ενώ σε ερώτηση για το να νιώθει πατρίδα της την Ελλάδα, απάντησε: «Η πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, η μητέρα πατρίδα μου είναι η Τουρκία. Η σημαία μου είναι η ελληνική, η μητέρα σημαία μου είναι η τουρκική. Απλά, ανήκω σε μια μειονότητα η οποία είναι εθνική και θρησκευτική», συνέχισε η πρόεδρος του ΚΙΕΦ.

Η κ. Τσιγδέμ Ασάφογλου, ανήκει σε εκείνη τη γενιά των συμπολιτών μας που βίωσαν όλα τα μέτρα των θετικών διακρίσεων της Ελληνικής Πολιτείας και μην ξεχνούμε ότι ήδη διανύουμε το 30ό έτος ισονομίας και ισοπολιτείας από τότε που η Ελλάδα οριστικά εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια.

Ακόμη κι αν οι πολιτικοί και οικονομικοί χορηγοί της κ. Τσ. Ασάφογλου την εξωθησαν στη διατύπωση τέτοιων δηλώσεων αποτελεί απορίας άξιον πώς δέχθηκε να προβληθεί ως μία από τις μειοψηφούσες συνιστώσες της Θράκης που αγνοεί τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της μειονότητας από την ημέρα που εφαρμόστηκε και στις περιοχές της μουσουλμανικής μειονότητας η ισοτιμία και ισοπολιτεία πριν 29 χρόνια. Αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό ατόπημα της νεοφώτιστης Προέδρου του ΚΙΕΦ , καθώς όφειλε να είναι πιο προσεκτική στις δηλώσεις της, ώστε να μην ταυτισθεί ως φερέφωνο εξωχωρίων κέντρων πολιτικής και άλλης επιρροής.

Το δεύτερο ακατανόητο ατόπημα της κ. Τσ. Ασάφογλου εντοπίζεται στην κατευθυνόμενη και ηθελημένη άγνοιά της να αποσιωπά την ουσία και το πνεύμα διεθνών συνθηκών ως προς την ταυτότητα των “μουσουλμανικών μειονοτήτων” αφού οι μουσουλμάνοι της Θράκης μπορούν σε ατομικό επίπεδο να προσδιορίζονται ως Έλληνες, ως Τούρκοι, ως Πομάκοι, ως Τσιγγάνοι αλλά σε συλλογικό επίπεδο ο όρος που αναφέρεται σε αυτούς καθορίζεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης η οποία μιλάει για μουσουλμανική μειονότητα δεν κάνει διαχωρισμό. Βασίζεται στη θρησκευτική ταυτότητα. (παραπέμπουμε την κ. Τσ. Ασάφογλου στο κατατοπιστικό κείμενο του καθ. Αγγελου Συρίγου Η Άγκυρα ήθελε τη μειονότητα μουσουλμανική, όχι τουρκική )

Το τρίτο ατόπημα της κ. Τσ. Ασαφογλου (η οποία ομολογουμένως δεν διαθέτει διεθνολογικές γνώσεις) εντοπίζεται στην εμμονή της για ατομικό αυτοπροσδιορισμό τη στιγμή που θέματα που περιέχονται σε διεθνείς συμφωνίες ή που οφείλουν τη νομική ύπαρξή τους στο διεθνές δίκαιο δεν μπορεί από τη φύση τους να έχουν μόνο εσωτερικό χαρακτήρα. Για τον λόγο αυτό εξάλλου το υπουργείο Εξωτερικών είναι συναρμόδιο με άλλα υπουργεία για τη μειονότητα. Ο τρόπος που προσκαλεί την “μητέρα πατριδα-Τουρκία” αποτελεί αναγκαστικά παρέμβαση στα εσωτερικά της Χώρας τη στιγμή που το θρο 27 της Συνθήκης της Λωζάννης απαγορεύει ρητά οποιαδήποτε «τουρκική επέμβαση» στον πολιτικό, διοικητικό και δικαστικό τομέα της Δυτικής Θράκης”.

Το τέταρτο ατόπημα της κ. Τσ. Ασάφογλου αφορά στον τρόπο που αναφέρεται στην “καταπίεση της μειονότητας” αγνοώντας ότι στην “μητέρα Τουρκία”  η διετής κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016είχε σημαντικές επιπτώσεις στην κοινωνία και τα θεσμικά όργανα της χώρας,περιορίζοντας την άσκηση πολλών θεμελιωδών ελευθεριών.Οι αρχές απέλυσαν ή έθεσε σε αργία περισσότερους από 130.000 δημόσιους υπαλλήλους από τη δουλειά τους, συνέλαβαν ή φυλάκισαν περισσότερους από 80.000 πολίτες και έκλεισαν πάνω από 1.500 μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) για λόγους σχετικούς με τρομοκρατία, από την απόπειρα πραξικοπήματος, κυρίως για δεσμούς με τον κληρικό Φερουλά Γκουλέν και το κίνημά του, που κατηγορούνται από την κυβέρνηση για την εκπόνηση της απόπειρας πραξικοπήματος.

Το πέμπτο ατόπημα της κ. Τσ. Ασαφογλου εντοπίζεται στο αναγκαστικό συγχνωτισμό της με εκπροσώπους των πιο σκοτεινών δομών του κυοφορούμενου πολιτικού Ισλάμ,εκ των οποίων κάποιοι είναι υπόδικοι ή εχουν ταυτισθεί με την υποθαλψη εξτρεμιστικών στοιχείων που απειλούν την εσωτερική ασφάλειας της Χώρας και της Θράκης μας.

Το έκτο ατόπημα της κ. Τσ. Ασάφογλου είναι ότι επέλεξε την οδό της αρνητικής δημοσιότητας για να αναδειχθεί ως πολιτική οντότητα κύρους στα τοπικά κι εθνικά ίσως δρώμενα.. Η αποστήθιση και απαγγελία κάποιων “τσιτάτων” από μία κοσμική Μουσουλμάνα που εκφέρει λόγο σοβινιστικό μίσους και μισαλλοδοξίας με χαμόγελο, φτιαγμένο μαλλί και φτιασιδωμένο λόγο μάλλον θυμηδία προκαλεί.

Το έβδομο ατόπημα της κ. Τσ. Ασαφογλου, είναι ότι δεν έχει μέχρι στιγμής επιχειρήσει να επικοινωνήσει με την κοινή γνώμη της περιοχής την οποία τόσο βάναυσα προκάλεσε και έδωσε αφορμή σε ακραίους πολιτικά κύκλους να επανεμφανισθούν. Εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος του Τουρκικού Προξενείου στην περιοχή….

Τα παραπάνω θα πρέπει να προβληματίσουν όχι τον φιλήσυχο λαό της Θράκης που σε καθημερινή βάση αποδεικνυει στην πράξη την πίστη στην κοινή μοίρα του τόπου, αλλά τον πολιτικό κόσμο της περιοχής και της Χώρας.

Η Θράκη απαιτεί κατ’αρχήν την ορθή λειτουργία των κρατικών δομών, την εθνική στοχοθεσία ενός ρεαλιστικού σχεδίου ανάπτυξης, την ανάδειξη των υγιών δυνάμεων σε πολυπίπεδη βάση και κυρίως την κατάθεση από πλευράς πολιτικών συγκεκριμένων θέσεων, απόψεων, προτάσεων και σχεδίων για το μέλλον της Θράκης που ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΘΑΣΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.