Συνεχίζεται η κόντρα Καθημερινής με τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την θεωρία των δύο άκρων που ξέσπασε τη  περασμένη εβδομάδα με άρθρο του δημοσιογράφου Στέφανου Κασιμάτη. 

Δυο αρθρογράφοι στο σημερινό φύλλο της Καθημερινής πραγματοποιούν νέα επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ. Με τίτλο “Αλέξης Τσίπρας, όπως Μιτ Ρόμνεϊ”, ο Νίκος Χρυσολωράς, παραθέτει δυο αποσπάσματα από δελτία Τύπου και καλεί τους αναγνώστες να μαντέψουν ποιο είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιο από τη Χρυσή Αυγή.

Καλεί μάλιστα τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνο Σκουρλέτη, που με την επιστολή του προς την εφημερίδα είχε διαμαρτυρηθεί για την εξίσωση ΣΥΡΙΖΑ- Χρυσής Αυγής, να “ψάξει στην ιστοσελίδα του κόμματός του άν θέλει να βρει ‘απαράδεκτες εξισώσεις’ με τον ναζισμό”.

Εδώ όλο το άρθρο του Ν. Χρυσολωρά.

Άλλο άρθρο του Κωνσταντίνου Ζούλα, με τίτλο “Ασφαλώς, η ΑΥΓΗ δεν είναι χρυσή”, επικρίνει έντονα τον ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησε να μάθει εάν η Καθημερινή ταυτίζεται με το επίμαχο άρθρο του Κασιμάτη.

“Στην ‘Κ’ σήμερα αρθρογραφούν καθ’ όλα άξιοι και αγαπητοί συνάδελφοι, οι οποίοι στις εθνικές εκλογές εκτίθενται και με κόμματα αριστερότερα του δικού σας. Θα αποτολμούσε, άραγε, η ‘ελεύθερη’ φωνή του ΣΥΡΙΖΑ, η ‘Αυγή’, να φιλοξενεί καθημερινά τις απόψεις του ‘ανιστόρητου’ Στ. Κασιμάτη ή του ‘απεχθούς νεοφιλελεύθερου’ Πάσχου Μανδραβέλη;”, διερωτάται ο Κ. Ζούλας.

Όλο το άρθρο

Ασφαλώς, η ΑΥΓΗ δεν είναι χρυσή

Στη διαμάχη του συναδέλφου Στέφανου Κασιμάτη με τον ΣΥΡΙΖΑ, μου έκανε εντύπωση μια φράση στην οργισμένη επιστολή του εκπροσώπου του κόμματος κ. Πάνου Σκουρλέτη, στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία. Αφού «λούζει» τον «Φαληρέα» για «τον εξοργιστικό και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο που εξίσωσε την κινηματική δράση της Αριστεράς» με τη Χρυσή Αυγή, διατυπώνει στη διεύθυνση της «Κ» το εξής ερώτημα: «Οι συγκεκριμένες απόψεις (του Στ. Κασιμάτη) εκφράζουν το στίγμα της εφημερίδας και τιμούν και αντιστοιχούν στη διαχρονική πορεία μιας ιστορικής, κατά τα άλλα, εφημερίδας;».

Θα αφήσω κατά μέρος τις ελληνικούρες («αντιστοιχούν στην πορεία») ή και ότι με τον όρο «στίγμα» (κατά το λεξικό «ίχνος», «γεωγραφικό σημάδι», «λεκές») ο κ. Σκουρλέτης εννοεί προφανώς την «επίσημη άποψη» της “Κ”». Θα έρθω στην ουσία του ερωτήματος, διότι καθεαυτή η διατύπωσή του δικαιώνει απολύτως όσα υποστήριξε ο φίλος Στέφανος, έστω με τη γνωστή σκωπτική του ειρωνεία. Διότι τι υπονόησε αυθόρμητα ο κ. Σκουρλέτης; «Μπορεί να γράφει κάθε συντάκτης της «Κ» ό,τι του έρθει ή πρέπει να ρωτάει τον διευθυντή του αν οι απόψεις του ταυτίζονται με το… στίγμα της “Κ”»;

Κύριε Σκουρλέτη, καθώς θα διαβάσετε προφανώς το παρόν σημείωμα, θα σας το εξηγήσω στη δική σας γλώσσα. Μια ελεύθερη εφημερίδα, όπως η «Κ», όχι μόνον ανέχεται, αλλά επιδιώκει να έχει στις τάξεις της διαφορετικές φωνές από τη «γραμμή» της. Και τούτο διότι θεωρεί αυτονόητη προϋπόθεση του πλουραλισμού της να συστεγάζει αρθρογράφους οι οποίοι τρόπον τινά λειτουργούν ως διαφορετικές «συνιστώσες» της. Με άλλα λόγια, εσείς, με το ερώτημά σας, αξιώνετε από την «Κ» να απολογηθεί γιατί δεν λειτουργεί ως «συντεταγμένο κόμμα», ενώ το αυτονόητο ερώτημα που θα οφείλατε να απαντήσετε είναι αν συγχωρείται μια αξιωματική αντιπολίτευση να λειτουργεί με την… πολυφωνία μιας ελεύθερης εφημερίδας.

Αν ακόμη δεν έχετε συνειδητοποιήσει το νόημα του σχολίου, θα το θέσω με ακόμη πιο ευθύ τρόπο: Στην «Κ» σήμερα αρθρογραφούν καθ’ όλα άξιοι και αγαπητοί συνάδελφοι, οι οποίοι στις εθνικές εκλογές εκτίθενται και με κόμματα αριστερότερα του δικού σας. Θα αποτολμούσε, άραγε, η «ελεύθερη» φωνή του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», να φιλοξενεί καθημερινά τις απόψεις του «ανιστόρητου» Στ. Κασιμάτη ή του «απεχθούς νεοφιλελεύθερου» Πάσχου Μανδραβέλη;

Του Kωνσταντινου Zουλα από το real.gr