Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Παρατηρώντας τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο σχολιάζουν συνάδελφοι δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι την “τουριστική” έξοδο των Αλεξανδροπουλιτών και Εβριτών προς την γείτονα χώρα, οφείλουμε να δούμε -ίσως- και τα άλλα κινητρα για αυτή την έξοδο: Να τιμήσουν επετειακά κι όπως ταιριάζει στη μέρα τη διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την Κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης στην Βασιλεύουσα της Καρδιάς μας, την Κωνσταντινούπολη!

Ν’ανάψουν ένα κεράκι στην Παναγία του Σταυροδρομίου, στην Αγία Τριάδα ή στον Ταξιάρχη στο Μέγα Ρεύμα και να νοιώσουν κάτι από την αίγλη του παρελθόντος αντικρίζοντας την Αγιά Σοφία. Κάποιοι πάλι θα δακρύσουν γιατί θα θυμηθούν τις πατρογονικές εστία, την Χαμένη Πατρίδα.

Δεν αποκλείεται η συγκίνηση να συνοδευθεί και μία δόση τουριστικής ξεγνοιασιάς ή παζαρέματος στις αγορές της Τουρκίας. Άλλωστε η Ελλάδα της κρίσης ευνοεί συμπεριφορές διασυνοριακής κατανάλωσης.

Είναι κάτι που το ξέρουμε κι εμείς εδώ στην Κομοτηνή, όταν βλέπουμε τις τεράστιες ουρές συντοπιτών μας να πηγαίνουν για φθηνά προιόντα και καύσιμα στο Κίρτζαλι ή στο Κίρκοβο.

Το σίγουρο είναι ότι δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την κίνηση οι επαγγελματίες της καθημερινότητας, οι καταστηματάρχες που προσπαθούν να επιβιώσουν στην αγορά της κρίσης!

Και αυτό απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση και από τους υπευθύνους οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς που από τη μια επιθυμούν την τόνωση της αγοράς της περιοχής τους ενώ από την άλλη δεν φαίνεται να καταβάλλουν τελέσφορες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο “οικονομικός πατριωτισμός” προϋποθέτει και γνήσιο πατριωτικό (συν)αίσθημα! Είναι άραγε εύκολο στην αποδομημένη Ελλάδα της αποταυτοποίησης και του ραγιαδισμού αυτό να επιτευχθεί;

Χρόνια Πολλά!!!