Κύριε πρόεδρε, κύριε δήμαρχε, φίλες και φίλοι,

Δεν θα επιστρέψω, εννοείται, σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί από τους προλαλήσαντες, απλώς επισημαίνω το ασφυκτικό πλαίσιο της κυβερνητικής λιτότητας, το καπέλο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και τον ρόλο του Παρατηρητηρίου Τ.Α. του υπουργείου Εσωτερικών.

Ο Δήμος, ως Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οφείλει να έχει και κάποιαν αυτονομία και πέραν της βούλησης της Αθήνας, έστω σημειολογική. Με την έννοια αυτή θέλουμε να δούμε ποιες πρωτοβουλίες παίρνει, μέσα στα πλαίσια του εφικτού, για κάτι τέτοιο. Δηλαδή πόσα έργα εμπνεύστηκε που θα απέφεραν είτε χρηματικό όφελος στον ίδιον είτε κοινωνικό όφελος στους δημότες. Δυστυχώς στον φάκελό του έχει μόνο παλαιότερες αποτυχίες σαν το τουριστικό περίπτερο της Νυμφαίας ή τον χώρο στάθμευσης πίσω από τη Νομαρχία, όπου η ιδιωτικοποίηση ήρθε σχεδόν ως λύτρωση, χωρίς φυσικά ποτέ να αποδοθούν ευθύνες. Επίσης άδοξο τέλος είχαν άλλες καλές ιδέες τουριστικής προβολής της πόλης που έσβησαν με οσμή σκανδάλου στην κεντρική πλατεία. Πότε θα γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια για ανάδειξη του προσώπου της Κομοτηνής, για το οποίο ήδη οι συνθήκες εξόχως προσφέρονται; Η μόνη ένδειξη της σχετικής κινητικότητας ήταν η μελέτη που αναφέραμε στο Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου, για το ιστορικό κέντρο της πόλης, με το ενδεικτικό ποσό των 10.000 ευρώ. Σε αυτό θα επανέλθουμε με άλλη ευκαιρία. Να μιλήσουμε για την «αξιοποίηση» του Φαναρίου, που αποτελεί τον μοναδικό μας εν δυνάμει καλοκαιρινό τουριστικό πόλο; Διαβάζουμε στον προϋπολογισμό για τα έσοδα από τα μπαγκαλόους και τα κυλικεία της παραλιακής ζώνης. Υπάρχει πιο εναργής αποτύπωση της μετα-σοβιετικού τύπου παρακμής από την εικόνα που παρουσιάζουν τόσο τα μεν όσο και τα δε, σε συνδυασμό μάλιστα και με το παρακείμενο πάλαι ποτέ κάμπινγκ; Κι όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην παραλία, ελπίζαμε κύριε δήμαρχε με τη θέση σας στην ΚΕΔΕ και τις επαφές σας στο κέντρο να βρίσκατε μιαν άκρη για να τερματιστεί η αθηναϊκή αποικιοκρατία και η απειλή του ΤΑΙΠΕΔ. Δυστυχώς και οι ελπίδες αυτές διαψεύστηκαν.

Επιστρέφουμε στην πόλη. Θα κάνουμε άλλη μία επίκληση στην κοινή λογική, καλώντας τη δημοτική Αρχή να καταγράψει επιτέλους την ακίνητη δημοτική περιουσία. Η λέξη «ντροπή» είναι λίγη για να εκφράσει την παρούσα κατάσταση, όταν μάλιστα έχουμε και νομικό πρόσωπο ειδικά για την δημοτική περιουσία! Αν αυτό το νομικό πρόσωπο δεν μπορεί ούτε καν να την καταγράψει, απορώ για ποιον λόγο υφίσταται. Ο χρόνος που χάνεται σημαίνει απώλεια εσόδων και ενδεχομένως και περιουσιακών στοιχείων, όπως έδειξε και η ιστορία νεοελληνικής τρέλλας με τον πρώην ΟΣΚ. Δεν θα επεκταθώ στο ζήτημα των 11 ακινήτων της ΑΕ «Κτιριακές Υποδομές», διαδόχου του ΟΣΚ, γιατί εκκρεμεί η απάντηση του δημάρχου στο γραπτό μας ερώτημα. Μόνο θέλω να σημειώνω ότι προχθές, 11-11-14, ημέρα Τρίτη, η προαναφερθείσα ΑΕ προχώρησε σε δημοπρασία ακινήτου επί της κεντρικής πλατείας Ειρήνης, ενός ακινήτου που κάποιος Κομοτηναίος άφησε δωρεά στο σχολείο της πόλης του – και πόλης μας – και φτάσαμε σήμερα να το διαχειρίζεται κάποια ΑΕ στην Αθήνα. Ας αναρωτηθούμε σε πόσες πόλεις θα επέτρεπε η τοπική κοινωνία μια τέτοια προσβλητική αντιμετώπιση.

Με την ευκαιρία της αναφοράς αυτής, αξίζει μία μνεία στους δωρητές της πόλης μας. Ως γνωστόν οι δωρητές και ευεργέτες δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν στην πατρίδα μας, καθώς οι συνειδητοί Έλληνες πάντα είχαν μιαν αναφορά και στο δημόσιο καλό του τόπου τους, δεν τους απασχολούσε μόνο η ιδιώτευση και η κατανάλωση. Άραγε ως δημοτική Αρχή δικαιώνουμε τις προσδοκίες των ανθρώπων αυτών; Η Τσανάκλειος έπρεπε να φτάσει στο όριο της κατάρρευσης για να επέμβει κάποιος, ακόμα και το ιδιοκτησιακό της καθεστώς αγνοούσαμε μέχρι πρόσφατα. Το Ίδρυμα Παπανικολάου ρημάζει στο κέντρο της πόλης, χωρίς κανείς να εκτιμήσει – εκκαθαρίσει την στεγαζόμενη συλλογή και χωρίς κανείς να αποκαταστήσει την επί 2,5 δεκαετίες άβαφη όψη του που την τρώει η υγρασία. Το αρχοντικό Στάλιου, που για κάποιον άγνωστο λόγο μετονομάστηκε σε «Παπαδριέλλειο Πινακοθήκη», έκλεισε 15 χρόνια εργασιών αναστήλωσης και το μόνο που μας θύμισε την ύπαρξή του ήταν ο κωδικός 00.63 που αφορά 12.000 ευρώ, όπου περιλαμβάνεται ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας που πληρώνει ο Δήμος για το αρχοντικό. Θυμίζω και την πρόσφατη παρέμβασή μας για το μοναδικό Μουσείο Καραθεοδωρή, όπου ακόμα δεν αποκαταστάθηκαν οι μικροζημιές των 500 ευρώ που μας δυσφημίζουν. Τι μήνυμα στέλνει λοιπόν ο Δήμος σε κάθε επίδοξο δωρητή της πόλης μας. Μήπως και τα 6.200 ευρώ των εσόδων από δωρεές μάς πέφτουν πολλά;

Πάω στο θέμα των εισπρακτέων ποσών από παρελθόντα οικονομικά έτη. Βλέπουμε ένα ποσό 13,7 εκ. ευρώ, όπου υπάρχουν:

• παραγραφέντα έσοδα περί τα 2 εκ., χαμένα με προφανή την υπαιτότητα προηγούμενων διοικήσεων
• κάπου 4 εκ. για τα οποία ανακοινώσατε την πρόσφατη ρύθμιση και για τα οποία ίσως τελικά να εισπραχτεί και κάποιο μικροποσό, με δεδομένη την κατάσταση της κοινωνίας
• και κάποια εκατομμύρια χρέη της ΔΕΥΑΚ προς τον Δήμο! Μάλιστα βλέπουμε στον κωδικό 6818.01 (σελ. 12 των Δαπανών, «καταπτώσεις εγγυήσεων ΔΕΥΑΚ») ότι και τα 215.000 περίπου των τόκων κι αυτά τα πληρώνει ο δήμος, του τα παρακρατεί η ΔΟΥ και το ΤΠκΔ από τους ΚΑΠ! Συγγνώμη, πώς συμβιβάζεται η ρητορική της διοίκησης της ΔΕΥΑΚ (ανάπτυξη, εξυγίανση, εκσυγχρονισμός) με την κατάσταση αυτή;

Συνεχίζουμε. Στον κωδικό 6495.80 της 6^ης σελίδας βλέπουμε το ποσό των 148.900 ευρώ που είναι χρήματα του ΕΣΠΑ για το έργο «Ψηφιακές περιηγήσεις στον κόσμο του θεάτρου μέσα από τις παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ». Το καταψηφίσαμε στην Οικονομική Επιτροπή, το σημειώνουμε κι εδώ: τόσα χρήματα για ένα τόσο δευτερεύον έργο θα δικαιολογούνταν ενδεχομένως από το γεγονός ότι πρόκειται για ΕΣΠΑ. Όμως η συμμετοχή μόνο μιας εταιρείας στον διαγωνισμό, μας κάνει επιφυλακτικούς. Όπως επιφυλακτικοί παραμένουμε και για το όλο ζήτημα της λειτουργίας του ΔΗΠΕΘΕ αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Για τη δημοτική αστική συγκοινωνία (κωδικοί 6142.02 και 6142.18, σύνολο 264.000 ευρώ, αύξηση κάπου 90% σε σχέση με τα 140.000 πέρυσι που είχε διακοπεί η σύμβαση) θα τα πούμε και στην επόμενη συζήτηση, εδώ να σημειώσουμε πως η γραμμή URBAN δεν έχει πια λόγο ύπαρξης.

Στον κωδικό 6162.01 βλέπουμε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της ΔΕΣΚΟΜ και κυρίως της ΔΕΤΑΚΟΜ, για τις οποίες ο Δήμος πέρυσι κατέβαλε 50.000 ευρώ και εφέτος πάει στα 350.000 ευρώ, θεωρώντας πως το 2015 θα έχουμε μεγαλύτερο περιθώριο να πληρώνουμε τα φέσια του παρελθόντος, της προ Επιτρόπου εποχής, φέσια για τα οποία κανείς δεν έμαθε πώς προέκυψαν.

Κλείνω με κάτι χαρακτηριστικό. Στον κωδικό 20.6211, στη σελίδα 22 των Δαπανών, βλέπουμε ότι ο Δήμος πληρώνει για ηλεκτροφωτισμό ετησίως περί το 1,3 εκατ. ευρώ. Παρά το κολοσσιαίο αυτό έξοδο δεν βλέπουμε καμμία πρόβλεψη για αντικατάσταση των σημερινών λαμπτήρων με νέους, τεχνολογίας LED, που προσφέρουν περιβαλλοντικά οφέλη και, κυρίως, οικονομία της τάξης του 70-75%. Πράγμα που σημαίνει ότι κι αν ακόμη διαθέσουμε 2 εκ. ευρώ για την αντικατάστασή τους, σε 2 – 2,5 χρόνια θα έχουμε κάνει απόσβεση. Δεν μπορεί να πάρει ένα δάνειο ο δήμος, π.χ. από το ΤΠκΔ με επιτόκιο κάτω του 3%, για να επενδύσει στο μέλλον; Δεν μπορεί να μπει στο Πράσινο Ταμείο («Αστική Αναζωογόνηση 2012-2015») όπως συμβαίνει σε διάφορους δήμους της χώρας; Δεν μπορεί να προχωρήσει έστω σε κάποια ΣΔΙΤ; Αλλά πώς να το κάνει όταν ακόμη και στο τρέχον πρόγραμμα ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ (κωδικός 20.73 στις Επενδύσεις) βάζει λαμπτήρες νατρίου στις οδούς Πλαστήρα, Κονδύλη και Ηρώων, με πολύ μικρότερη ζωή και πολύ μεγαλύτερη κατανάλωση; Εν πάση περιπτώσει, πιστεύουμε ότι οφείλουμε να προβλέψουμε κωδικό για την εν λόγω αντικατάσταση και να προνοήσουμε για την απαιτούμενη καταγραφή της σημερινής κατάστασης και να περάσουμε στην επόμενη εποχή, έστω πίσω από δεκάδες δήμους της χώρας που ήδη προηγούνται.

• Εισήγηση του Κώστα Καραΐσκου για την Παράταξη Πολιτών «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» στο Δημοτικό Συμβούλιο (13-11-2014).