8 Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας: από τον συμβολισμό στην καταξίωση.

«Χωρίς την ενεργό συμμετοχή των γυναικών και την ενσωμάτωσή τους σε όλα τα επίπεδα των κέντρων αποφάσεων, οι σκοποί της ισότητας, της ανάπτυξης και της ειρήνης είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν».

         Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου, 4^η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών, 1995.

            Έτσι, συγκεφαλαίωνε στα τελικά της πορίσματα  η 4^η Παγκόσμια Διάσκεψη του ’95 την κεντρική προτεραιότητα της πάλης των Γυναικών για την εμπέδωση και την κατάκτηση της ισότητας σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι.

Κι αλήθεια, έχοντας διανύσει 157 χρόνια  από την ιστορική εκείνη εξέγερση των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη στις 8 του Μάρτη του 1857  και 105 χρόνια από την καθιέρωση εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, μπορούμε, πλέον, να ενστερνιστούμε στον έπακρον την ορθότητα των συμπερασμάτων της Διάσκεψης του Πεκίνου.

Συμπεράσματα, που εδράζονται στη συσσωρευμένη γνώση του γυναικείου κινήματος, το οποίο εξακολουθεί εν έτει 2014 ν’ αντιπαλεύει εναγώνια όλους τους υφιστάμενους δομικούς περιορισμούς, που ταλανίζουν τη Γυναίκα ως ενεργή κοινωνική οντότητα. Όλους εκείνους, δηλαδή, τους αποκλεισμούς, που με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο συνεχίζουν να τοποθετούν το γυναικείο φύλο στο περιθώριο της κοινωνικής εξέλιξης.

Σήμερα, λοιπόν, με αιτιώδη αφορμή τον επετειακό εορτασμό της Ημέρας, ας αναλογιστούμε όλοι μας την αναγκαιότητα να απαλειφθεί οριστικά πλέον κάθε μορφή ανισότητας των δύο φύλων. Και να κατακτηθεί ως συνειδητότητα και ως καθημερινό βίωμα η ανάδειξη της διαφορετικότητας των δύο φύλων σε συγκριτικό πλεονέκτημα του σύγχρονου κόσμου μας.

Η άσκηση πολιτικών των ίσων ευκαιριών ας πάψει να συνιστά αποκλειστικά υπόθεση των γυναικών. Ας καταστεί κυρίαρχη στρατηγική του οργανωμένου κράτους, αλλά και των επικρατουσών κοινωνικών αντιλήψεων. Τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, στην προστασία της μητρότητας, στη δυνατότητα πολιτικής και κοινωνικής ανέλιξης, που σήμερα αμφισβητούνται και παραβιάζονται κατάφωρα, ας μετουσιωθούν από εγγενή προβλήματα σε δείκτες κοινωνικής προόδου.

Ας συναντηθούμε, επιτέλους, η θεσμική πολιτεία, το γυναικείο κίνημα και το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων αυτού του τόπου, σ’ ένα άλλο πεδίο παρεμβάσεων: αυτό, που θα έχει ως κύριο γνώμονά του την οπτική του γυναικείου φύλου και την κατοχύρωση των ελευθεριών και των δυνατοτήτων του.

Στους δυσοίωνους καιρούς που διανύουμε, η διεκδίκηση της ικανοποίησης των γυναικείων αιτημάτων για ισονομία και ισοπολιτεία, αιτημάτων, που απέκτησαν διάρκεια και σφυρηλάτησαν την αιτιότητά τους με επάρκεια στον χρόνο, προβάλλει, δυστυχώς, ως απόλυτη αναγκαιότητα. Και μας υπομνηματίζει ότι η πρόοδος και η εξέλιξη μιας κοινωνίας κρίνεται από την ικανότητά της να υπερβαίνει όλες τις στερεοτυπικά προκαθορισμένες σχέσεις κυριαρχίας. Και ταυτόχρονα, από την εκπεφρασμένη άποψή της να αναδεικνύει την ποικιλία των ταυτοτήτων του γυναικείου φύλου σε προνομιακό της πλεονέκτημα.