Με μια εκτενή ανακοίνωση ο Δημήτρης Σαλτούρος, εκφράζει την αντίθεσή του με την τροπολογία για τους ιμάμηδες.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε λίγο μετά την ψήφιση στη Βουλή της Τροπολογίας, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, παρότι επισημαίνει ότι ήταν αναγκασμένος να την ψηφίσει, αναφέρει ότι επιχειρεί νεκρανάσταση ενός ανενεργού νόμου, και κάνει λόγο για ανάγκη συνολικής και αποτελεσματικής αλλά όχι καταστροφικής αντιμετώπισης των ζητημάτων της μειονότητας στη Θράκη. 
Μεταξύ άλλων, εκφράζει τους λόγους της αντίθεσής του ενώ μνημονεύει δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου που χαρακτήριζε τον αρχικό και ανεφάρμοστο νόμο «δώρον άδωρο για τους μουσουλμάνους της Θράκης, ενώ καταλήγει προειδοποιώντας τη ΝΔ ότι δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται την ανάγκη στήριξης της κυβερνητικής πλειοψηφίας με αμφιλεγόμενες διατάξεις ενώ αφήνει αιχμές και για το ΠΑΣΟΚ, για τους ίδιους λόγους, μιλώντας για υπομονή που δοκιμάζεται εντός του κόμματος. 
Αναλυτικά αναφέρει:

Αναλυτικά, στην ανακοίνωσή του αναφέρει:

Προς αποφυγή διαστρέβλωσης ή παρερμηνείας των θέσεών μου σχετικά με την τροπολογία που αφορά τους ιεροδιδασκάλους ισλαμικής θρησκείας, δηλώνω τα εξής:

Ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης με έναν τρόπο συνολικό και όχι αποσπασματικό, ουσιαστικό και όχι για το θεαθήναι, αποτελεσματικό και όχι καταστροφικό. Με μία λογική η οποία θα αποβλέπει στο μέλλον, θα θέτει τις βάσεις μιας πολιτικής μακρού ορίζοντα και θα περιλαμβάνει την ενεργό και δημιουργική συμμετοχή των ανθρώπων της μειονότητας με τελικό σκοπό την αρμονική και αναπτυξιακή – δημιουργική συμβίωση όλων των κατοίκων της Θράκης, ανεξάρτητα από θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφοροποιήσεις. Η εξυπηρέτηση των στόχων αυτών δεν μπορεί παρά να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ενεργή συμμετοχή των ανθρώπων που αφορά. Η επίτευξη των στόχων αυτών δεν μπορεί ασφαλώς να έρθει ως δια μαγείας αλλά υποχρεωτικά αποτελεί ένα οικοδόμημα στο οποίο θα πρέπει να προσθέτουμε διαρκώς καινούργιες, μικρές ή και μεγαλύτερες λίθους, ώστε να το βλέπουμε να μεγαλώνει και να σταθεροποιείται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Κάθε νέα ρύθμιση, κάθε νέα ιδέα, κάθε νέα προσπάθεια θα πρέπει να επιχειρείται έχοντας ως προϋπόθεση, ως αναγκαία συνθήκη, την προηγούμενη έκθεσή της στη βάσανο της κριτικής, την προηγούμενη επεξεργασία και συνδιαμόρφωσή της από τους ανθρώπους οι οποίοι θα κληθούν να την εφαρμόσουν και τους οποίους άμεσα αφορά.

Το βασικό λοιπόν ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε, είναι αν η προτεινόμενη τροπολογία που αφορά τους ιεροδιδασκάλους της ισλαμικής θρησκείας πληροί τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αν υπηρετεί τους προαναφερθέντες στόχους. Η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Η τροπολογία αυτή δεν είναι παρά μία προσπάθεια νεκρανάστασης ορισμένων διατάξεων, αυτών που τροποποιεί, δηλαδή των άρθρων 36 έως 39 του Ν. 3536/2007. Διατάξεις οι οποίες αποδείχθηκαν κενό γράμμα, καθώς στερούντο ακριβώς των απαραίτητων ελάχιστων προϋποθέσεων εφαρμογής τους στην πράξη. «Δώρο άδωρο για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας» τις είχε χαρακτηρίσει τότε ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και όντως, αυτό ακριβώς αποδείχτηκε. Αν όμως τότε επρόκειτο απλά για δώρο άδωρο, για μία κακή ή άστοχη εν πάση περιπτώσει επιλογή, η σημερινή επιμονή στην ίδια επί της ουσίας αποτυχημένη επιλογή και το κυριότερο, στην ίδια αποτυχημένη λογική δεν είναι απλά άστοχη αλλά καθίσταται αρνητική, το ίδιο και τα αποτελέσματά της. Κινείται δε σε αντιδιαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση με αυτήν που πρέπει να ακολουθούμε. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να νομοθετούν για τα ζητήματα αυτά άνθρωποι οι οποίοι είναι μακριά από την τοπική πραγματικότητα της Θράκης.

Όπως προανέφερα υπάρχει ανάγκη συνολικής επαναπροσέγγισης και σχεδιασμού επίλυσης των ζητημάτων που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να συζητηθεί άμεσα ένα πλαίσιο, όχι απαραίτητα μόνο νομοθετικό, αλλά κυρίως ουσιαστικό, που θα επιλύει σοβαρά δομικά ζητήματα, όπως αυτό του Μουφτή ή της βακούφικης περιουσίας. Επισημαίνω μάλιστα το θέμα της ουσιαστικής αναβάθμισης της θέσης και του έργου του Μουφτή, αναβάθμιση η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ευρεία αποδοχή του από τη μειονότητα. Αν αυτή η ευρεία αποδοχή υπήρχε σήμερα, θα μιλούσαμε με εντελώς διαφορετικούς όρους και για την ίδια την επίμαχη τροπολογία, πέρα βέβαια από το γεγονός ότι αυτή πάσχει σε πολλά επίπεδα και θα χρειαζόταν ούτως ή άλλως διορθώσεις. Δεν μπορεί π.χ. να δεχόμαστε ότι στα πλαίσια του εκπαιδευτικού μας συστήματος το Κοράνι θα διδάσκεται από αποφοίτους δημοτικού. Πρέπει ως πολιτεία να εξασφαλίσουμε ένα υψηλό επίπεδο διδασκαλίας του, όπως το ίδιο πρέπει να ισχύει και για όλες τις διδασκόμενες θρησκείες. Μέχρι να υπάρξουν όμως οι αντικειμενικές δυνατότητες για κάτι τέτοιο, πάντα σε συνεννόηση με τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας, θα πρέπει να σεβαστούμε την ανάγκη τους να επιλέγουν τον ιεροδιδάσκαλο που αισθάνονται ότι τους καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Επιμένω όμως ότι το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο όλων είναι η υιοθέτηση από το επίσημο κράτος μιας λογικής που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και θα εγκαταστήσει ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ της μουσουλμανικής μειονότητας και της Ελληνικής Πολιτείας, δεσμοί που εγκαθίστανται και δυναμώνουν καθημερινά μεταξύ των απλών ανθρώπων, όταν ξεπερνιέται η επιφυλακτικότητα και η δυσπιστία κάτω από την καταλυτική δύναμη του κοινού συμφέροντος. Και αυτή ακριβώς η λογική, δεν εξυπηρετείται από την κατάθεση της συγκεκριμένης τροπολογίας, τη δεδομένη χρονική στιγμή και υπό τις συγκεκριμένες σημερινές προϋποθέσεις.

Σχετικά με τη στάση μου εντός της Βουλής, επισημαίνω τα εξής: Καθ’ όλη τη βραχεία αλλά έντονη κοινοβουλευτική μου θητεία, στήριξα κυβερνητικές επιλογές έχοντας ως κύριο και πρωταρχικό γνώμονα την απόλυτη αναγκαιότητα ύπαρξης μίας σταθερής Κυβέρνησης, με στόχο τη διαχείριση της κρίσης και την έξοδο της χώρας μας από αυτήν, απομακρύνοντας τον κίνδυνο της άτακτης και καταστροφικής χρεωκοπίας. Αυτό είναι το μείζον. Είναι σαφές ότι η έκτακτη ανάγκη που επιβάλλει τη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή και συμπεριφορά εξακολουθεί ασφαλώς να υφίσταται. Όμως καλό θα ήταν η Νέα Δημοκρατία να μην παίζει με τη φωτιά, να μη λειτουργεί σαν να έχει μόνη της την απόλυτη πλειοψηφία. Η υπομονή έχει όρια και κάποια στιγμή εξαντλείται. Δυστυχώς η υπομονή αυτή σε κάποιες περιπτώσεις δοκιμάζεται ακόμη και εντός ΠΑΣΟΚ.