Με ανάρτηση στο indymedia η ομάδα Ρουβίκωνας ανέλαβε την ευθύνη για την “παρέμβαση”  στο Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης καθώς και σχετικό βίντεο

Είναι τιμή μας που γνωρίσαμε και αγωνιστήκαμε στην Ελλάδα μαζί με αυτούς τους συντρόφους. Όσο “λίγο” κι αν είναι σε σχέση με την σκληρότητα του δικού τους αγώνα, προβήκαμε ως Ρουβίκωνας σε συμβολική επίθεση στο Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής για στείλουμε στο Τουρκικό κράτος το μήνυμα πως απέναντί του έχει έχει μια διεθνιστική κοινότητα. Όπως το ίδιο θύμισαν πιο πριν, στο Ελληνικό κράτος οι δύο σύντροφοί μας.

Διεθνισμός σημαίνει κοινότητα. Σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι κοινούς εχθρούς, κοινούς φίλους, κοινούς συντρόφους. Διεθνιστική κοινότητα είναι αυτή που είχαμε,  έχουμε και θα έχουμε με τους τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές που μάχονται τους ίδιους με εμάς εχθρούς, τους κοινούς εχθρούς.

Στις 20 του Γενάρη η κομμουνιστική οργάνωση DHKC επιτέθηκε ένοπλα στα γραφεία του κόμματος του Ερντογάν και στο αρχηγείο της αστυνομίας. 2 μέρες μετά αυτές τις επιθέσεις ο σύντροφος Bilgehan Karpat έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των Τούρκων μπάτσων, ενώ ό σύντροφος Serif Turunc (γνωστός στην Ελλάδα με το όνομα Erkan) τραυματίστηκε κι έπεσε στα χέρια του Τουρκικού  κράτους και πλέον η τύχη του αγνοείται.

Και οι δύο αυτοί σύντροφοι έχουν δράσει στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα ο Erkan έχει πλούσια παρουσία και σε κινήσεις  που αφορούν την αλληλεγγύη στο Τουρκικό και Κουρδικό κίνημα και σε αγώνες του κινήματος στην Ελλάδα. Δύο σύντροφοι αφοσιωμένοι, σεμνοί και μαχητικοί, που επέλεξαν να επιστρέψουν στο “στόμα του λύκου” και να τον προκαλέσουν πρόσωπο με πρόσωπο. Σε μια περίοδο που στην Τουρκία, το κράτος, υπο την ηγεσία του Ερντογάν έχει εξαπολύσει σκληρό πόλεμο σε κάθε φωνή αντίστασης, οι δυνάμεις του Τουρκικού και Κουρδικού κινήματος, σε όποιο επαναστατικό  ρεύμα κι αν ανήκουν, είναι  οι μόνες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην ολοκλήρωση του εκφασισμού. Γιατί στην Τουρκία, ενάντια στους ανθρώπους της δικής μας κοινωνικής και ταξικής θέσης επικρέμεται η απειλή του πλήρους εκφασισμού και της απολυταρχίας.

Κομμουνιστές και αναρχικοί, Τούρκοι και Κούρδοι, μάχονται σε ένα γεωγραφικό πεδίο ευρύτερο της Τουρκίας, μάχονται στην Συρία, μάχονται στο Ιράκ, στο Ιράν. Γιατί ζούμε και σε μια περίοδο που αναδιατάσσεται ο γεωπολιτικός χάρτης των ιμπεριαλισμών. Που δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε πεδία μαχών στη μέση ανατολή. Που σειρήνες πολέμου αρχίζουν να ακούγονται ως το Αιγαίο. Αλλά και που μέσα από τις τρομερές δυσκολίες ανοίγονται απελευθερωτικά ρήγματα που αδιαφορούν για  εθνικά σύνορα.

Είναι τιμή μας που γνωρίσαμε και αγωνιστήκαμε στην Ελλάδα μαζί με αυτούς τους συντρόφους. Όσο “λίγο” κι αν είναι σε σχέση με  την σκληρότητα του δικού τους αγώνα, προβήκαμε ως Ρουβίκωνας, εχθές, 5/2, σε συμβολική επίθεση στο Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής για στείλουμε στο Τουρκικό κράτος το μήνυμα πως απέναντί του έχει έχει μια διεθνιστική κοινότητα. Όπως το ίδιο θύμισαν πιο πριν, στο Ελληνικό κράτος οι δύο σύντροφοί μας.

Δεν ξέρουμε πόσο σοβαρές είναι οι πρόσφατες Ελληνοτουρκικές κοκορομαχίες στο Αιγαίο. Ξέρουμε όμως ότι το πεδίο αστάθειας διευρύνεται από την μέση Ανατολή. Ξέρουμε ότι εμείς οι εκμεταλλευόμενοι στην Ελλάδα  έχουμε γονατίσει  ενώ στην Τουρκία τρέχει αίμα και οι φυλακές γεμίζουν. Και η ιστορία μας έχει δείξει ότι σε τέτοιες συνθήκες, και μόνο για να διασφαλιστούν οι εξουσίες έρχεται πόλεμος.  Οι αγωνιστές  από τις δύο μεριές του Αιγαίου έχουν πρώτο καθήκον να διαμορφώσουν την διεθνιστική κοινότητα που θα μπορέσει να ενώσει καταπιεζόμενους κι εκμεταλλευόμενους σε κοινό αγώνα ενάντια στα κράτη τους. Ένα στιβαρό χέρι που θα κόψει την όρεξη σε καπιταλιστές και πολιτικές ελιτ για πολεμική διέξοδο από τις κρίσεις τους. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Τιμή και αλληλεγγύη στο Τυορκικό και Κουρδικό κίνημα

Η αλληλεγγύη όπλο των λαών