Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η παρακρατική σέκτα της Θράκης παρεμβαίνει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, παραμονές εκλογών, στα πλαίσια μιας συντονισμένης προπαγανδιστικής κίνησης για να ενισχύσει το αφήγημα της πολιτικής φράξιας του πολιτικού ισλάμ της Θράκης, μέσω των ακροδεξιών τουρκοφρόνων εθνικιστών του κόμματος DEB-ΚΙΕΦ.

Καθώς συνεχίζεται η αναμόχλευση του ζητήματος της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης μέσω και των δηλώσεων του υπουργού Παιδείας της Τουρκίας, Γιουσούφ Τεκίν και στελεχών του κυβερνώντος ΑΚΡ, το κεμαλικό στρατόπεδο αντιτίθεται, κι αυτό καταγράφεται στο τουρκικό τύπο καθώς υποστηρίζεται ότι
η λειτουργία της Σχολής είναι αντίθετη με τη Συνθήκη της Λωζάνης και του νόμου για ενοποίηση της Εκπαίδευσης του 1924 (Tevhid-i Tedrisat), που υιοθετήθηκε επί Κεμάλ Ατατούρκ και προέβλεπε ότι όλα τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα θα υπάγονταν στο υπουργείο Παιδείας.

O καθηγητής Χακί Ουγιάρ θέτει και το ερώτημα στην «Cumhuriyet» με ποιο αντάλλαγμα για την «τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη», όπως χαρακτηρίζει τη μουσουλμανική μειονότητα, «θα δοθεί το δικαίωμα αυτό», της επαναλειτουργίας δηλαδή της Θεολογικής Σχολής.

Στο ULUSAL KANAL αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ ότι “η κυβέρνηση του ΑΚ Κόμματος θέλει να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή εάν κι εφόσον η Αθήνα αποφασίσει να παράσχει ανταποδοτικ΄μέτρα για τους Τούρκους της Δυτικής Θράκης. Ο καθηγητής Salim Gökçen βρίσκει αυτές τις πολιτικές λάθος και τόνισε ότι δεν θα υπάρξει αμοιβαιότητα μεταξύ εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και χώρων λατρείας.

Ο παρακρατικός πρόεδρος του αλυτρωτικού συλλόγου BTTDD κ.Hasan Küçük σε δηλωσεις του στο ισλαμιστικό εθνικιστικό YENI AKIT με πρωτοσέλιδο υπέρτιτλο δηλώνει : «Πρώτα τζαμί στην Αθήνα και μετά σχολείο παπάδων» ζητώντας για αντάλλαγμα την νομιμοποίηση των παρακρατικών παραθρησκευτικών δομών καθώς και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του τουρκικού παρακράτους στην Θράκη λέγοντας χαρακτηριστικά:“Για τη Σχολή θα πρέπει να υπάρξει οπωσδήποτε κάποια αμοιβαιότητα. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, η Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να μας επιτρέψει να ασκήσουμε το δικαίωμά μας στην εκλογή μουφτήδων, στη διαχείριση των περιουσιών του ιδρύματος, στο διορισμό δασκάλων για τα σχολεία μας που παρέχουν εκπαίδευση στη μητρική μας γλώσσα, και στη συνέχεια να επιτρέψει στις μη κυβερνητικές οργανώσεις μας να φέρουν τουρκικά ονόματα στις επιγραφές τους. Αρχικά, η Ελλάδα θα πρέπει να μας δώσει πίσω τα δικαιώματά μας, που απορρέουν από την Λωζάνη”