Γράφει ο Στρατής Χαραλάμπους

   Στις 26 Σεπ 2014 στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης συνεπλάκησαν δύο ομάδες φοιτητών . Η πρώτη ανάρτησε ένα πανό , στην είσοδο της φιλοσοφικής σχολής , με το σύνθημα « Έξω οι δολοφόνοι της IŞİD από τη Μέση Ανατολή» ( IŞİD- Irak ve Şam İslam Devleti – Ισλαμικό Κράτος Ιράκ-Συρίας ) . Η δεύτερη , αποτελούμενη από μέλη της Μουσουλμανικής νεολαίας ( Müslüman Gençlik ) ανάμεσά τους σύμφωνα με την είδηση υπήρχαν και οπαδοί της Χεζμπολάχ , επιτέθηκε στην πρώτη η οποία αποτελούταν από υποστηρικτές του λαϊκού χαρακτήρα της Τουρκικής δημοκρατίας .

   Η αρθρογράφος της εφημερίδας Μιλιέτ ( Milliyet) Mεράλ Τανέρ ( Meral Taner ) , στο χθεσινό άρθρο της με τίτλο « Το κορίτσι στην ηλικία 9-10 ετών να καλύπτει το κεφάλι και στα 12 να παντρεύεται» ( Kızı 9-10 yaşında örtürüp , 12’ sinde de evlendirsin) , αποκάλυψε την περίπτωση μίας καθαρίστριας μητέρας δύο παιδιών που ξαφνικά ήλθε στη δουλειά με καλυμμένο το κεφάλι της . Αφού την ρώτησε σχετικά εκμυστηρεύτηκε ότι η οικογένεια της στο χωριό , λόγω οικονομικής στενότητας , υποσχέθηκε να καλύψει τα κεφάλια των κοριτσιών της με αντίτιμο 200 λίρες το μήνα ( 80 ευρώ) , που θα παίρνει από την οργάνωση του κυβερνώντος κόμματος . Την επόμενη ημέρα (27 Σεπ.) , κατόπιν πιέσεων προφανώς της κυβέρνησης , το άρθρο εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα της εφημερίδας .

Στις 12 Οκτωβρίου θα κληθούν στις κάλπες περίπου 13 χλ δικαστές και εισαγγελείς της Τουρκίας για να εκλέξουν το νέο συμβούλιο της Ανώτατης Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ( Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurumu –HSYK)  , που αποτελεί το ανώτατο όργανο για διορισμό , μεταθέσεις κλπ των δικαστικών . Επειδή δε αποτελεί το μόνο θεσμικό όργανο του οποίου δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο το δίδυμο Ερντογάν –Νταβούτογλου, άρχισε ένας συστηματικός πόλεμος δηλώσεων εκ μέρους κυβερνητικών βουλευτών και άλλων κομματικών στελεχών σχετικά με την έννοια της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης .

Απροκάλυπτα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος Μαχίρ Ουνάλ ( Mahir Ünal ) δήλωσε ότι αν στις εκλογές των δικαστικών δεν υπερψηφισθεί η λίστα που υποστηρίζεται από το κυβερνητικό κόμμα , η διοίκηση που θα προκύψει θα είναι μη νόμιμη ( gayrimeşru ) , διότι δεν θα εκφράζει τη λαϊκή βούληση ( milli irade ) , όπως αυτή αποτυπώθηκε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές αλλά και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές .

   Αυτά είναι ορισμένα από τα χιλιάδες παραδείγματα στην Τουρκία , για το πώς αντιλαμβάνεται το καθεστώς ( Πρόεδρος –Κυβέρνηση ) την έννοια της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης , των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των λοιπών αρχών που πρεσβεύει ο δυτικός κόσμος και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση , στην οποία προσποιείται ότι θέλει να εισέλθει η Τουρκία .

Πριν περίπου δέκα χρόνια ο Ερντογάν , στην προσπάθεια του να επιβληθεί στο στρατιωτικό- διπλωματικό – οικονομικό   κατεστημένο , περιδιάβαινε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ζητώντας την στήριξη των κυβερνήσεων και η οποία του δινόταν απλόχερα . Σε τούτο βέβαια συντελούσε η στήριξη των ΗΠΑ , οι οποίες στο πρόσωπο του Ερντογάν έβλεπαν τον ηγέτη που θα αποτελούσε παράδειγμα για το μοντέλο του «ήπιου Ισλάμ» που ήθελαν να εφαρμόσουν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική .

Δυστυχώς όμως οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ έπεσαν έξω διότι ,  αφενός λόγω των συνεχόμενων εκλογικών επιτυχιών ο Ερντογάν έγινε απρόβλεπτος και μη ελεγχόμενος και αφετέρου είχε και θα έχει πάντα «κρυφή ατζέντα» για την βαθμιαία μετατροπή της Τουρκίας σε ένα ισλαμικό κράτος και την αναβίωση όσο επιτρέπουν οι συνθήκες και οι δυνατότητες της Χώρας του (στρατιωτικές-οικονομικές ) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έστω και σε «σμίκρυνση» . Σίγουρα αυτή η αναβίωση δεν μπορεί να έχει τη μορφή κατάληψης αλλά θα είναι ένας έλεγχος και μία επιβολή της πολιτικής της Τουρκίας   στα γειτονικά κράτη , με αντικειμενικό σκοπό την πραγματοποίηση των στόχων της στρατηγικής της .

   Μοχλός βέβαια για το μεγαλοϊδεατισμό της Τουρκίας αποτελούν οι ένοπλες δυνάμεις της , οι οποίες συνεχώς εξοπλίζονται και βελτιώνονται σε όλους τους τομείς.Η δε στρατιωτική ηγεσία , προκειμένου να μην θιγούν τα συμφέροντα και τα προνόμια της , “ξέχασε ” όλες τις παρακαταθήκες του Ατατούρκ για το λαϊκό χαρακτήρα της Τουρκικής δημοκρατίας . Οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας επέδειξαν μία αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα και παρά την επί δύο χρόνια κατάπαυση του πυρός με το ένοπλο κουρδικό κίνημα ουσιαστικά ενίσχυσαν το ρόλο τους , διότι εντέχνως αποτραβήχτηκαν από την επικαιρότητα αφήνοντας “πεδίο δόξης λαμπρό”> στον   πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της Χώρας τον Ερντογάν .

Η χρησιμοποίηση της θρησκείας στην επίτευξη των στόχων της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας αποτελεί πάγια πρακτική των κυβερνήσεων του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ( Adalet ve Kalkınma Partisi –AKP) , που κυβερνά τη Χώρα από το 2002 . Για το εσωτερικό της Τουρκίας δεν μας αφορά και δεν μας πέφτει λόγος για το εξωτερικό όμως μας ενδιαφέρει άμεσα , αφενός λόγω της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και αφετέρου λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών , που συρρέουν καθημερινά στη Χώρα μας κυρίως διαμέσου των συνόρων (χερσαίων και θαλασσίων ) με την Τουρκία .   Η τελευταία  αρνείται να συνεργαστεί   και στις περισσότερες φορές οι υπηρεσίες της αδρανούν , πολλές φορές δε στελέχη τους αποτελούν μέρος των κυκλωμάτων προώθησης των   πάσης φύσεως παρανόμων που εισέρχονται στη Χώρα μας .

Η εξαθλίωση των λαθρομεταναστών και η εκμετάλλευση τους από διαφόρους παράγοντες στη Χώρα μας , συντελούν στο να βρίσκει πρόσφορο έδαφος , σε μία μερίδα  από αυτούς ,η εξτρεμιστική ισλαμική προπαγάνδα . Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι η τροφοδότηση με μαχητές των πεδίων των μαχών στη Μέση Ανατολή , εξυπηρετώντας τα σχέδια των Μεγάλων στην περιοχή , ακόμη δε και αυτής της Τουρκίας . Η αμέριστη στήριξη που πρόσφερε η κυβέρνηση της Τουρκίας στους Τζιχαντιστές που αιματοκυλούν τη περιοχή , εξαργυρώνεται με τη διάλυση των αυτόνομων περιοχών που είχαν δημιουργήσει στο συριακό έδαφος οι Κούρδοι της Συρίας και την ματαίωση κάθε σχεδίου και κάθε σκέψης για συνένωση των Κούρδων της ευρύτερης περιοχής .

   Τα εσωτερικά θέματα της Τουρκίας αφορούν τον τουρκικό λαό και εναπόκειται σε αυτόν να εκλέγει την κυβέρνηση που επιθυμεί . Όμως ο μεγαλοϊδεατισμός   ,   η επιθετικότητα κάθε μορφής ( στρατιωτική , οικονομική , πολιτισμική ,   θρησκευτική κλπ ) και η   αρνητική στάση που παρουσιάζει η Τουρκία   , στα θέματα που μας    ενδιαφέρουν , αφορούν τον ελληνικό λαό και πρωτίστως την εκάστοτε κυβέρνηση .

 Είναι ιστορικά αποδειγμένο ότι ηγέτες που συγκεντρώνουν όλες τις εξουσίες στα χέρια τους , έστω και με δημοκρατικές διαδικασίες ,   γίνονται επικίνδυνοι όχι μόνο για τις γειτονικές χώρες άλλα και για τον ίδιο τους το λαό .

   Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα αναπολήσουμε τις προηγούμενες τουρκικές πολιτικές ηγεσίες , οι οποίες τουλάχιστον εναλλασσόταν στην εξουσία και δεν γινόταν καθεστώς .

   Σίγουρα θα «τρίζουν τα κόκαλα» του Ατατούρκ από τις πρωτοβουλίες του νέου ηγέτη της Τουρκίας , ο οποίος προσπαθεί να επαναφέρει έστω σε “μικρογραφία” την κατάσταση   που αυτός μαζί με τους συντρόφους του για να την καταργήσει μετά το 1922 , χρειάστηκε να συγκρουστεί με θεσμούς και πρακτικές αιώνων .

 *Ο Στρατής Χαραλάμπους είναι Αντγος ε.ε.