Ο οξύθυμος και έτοιμος για διαξιφισμούς Γιώργος Θεοφάνους ανήκει στο παρελθόν. Οπως εξομολογείται ο ίδιος στο «thema people», οι υπερβολές και ίσως το «καβάλημα» των προηγούμενων εμφανίσεών του δεν έχουν πλέον χώρο στη ζωή του. Αλλά ούτε και στον νέο του ρόλο ως κριτή παιδιών-θαυμάτων στη νέα εκπομπή Music School»

Πολύ σπάνια ένας επώνυμος άνδρας αφιερώνει τόσο χρόνο από μια συνέντευξή του μιλώντας για παιδιά, τα δικά του ή των άλλων. Κι όμως, ο Γιώργος Θεοφάνους, με την πείρα της τετραπλής πατρότητας, ισχυρίζεται ότι άλλαξε ακόμη και τον χαρακτήρα του, όπως και τη δημόσια συμπεριφορά του για χάρη των παιδιών του. 

– Πώς αισθάνεσαι που ο γιος σου (σ.σ. από τον γάμο με την Ευρυδίκη) έφυγε για σπουδές στο Λονδίνο; Δυσκολεύτηκα και δυσκολεύομαι ακόμα, μια και έχουν περάσει μόνο δύο εβδομάδες που λείπει. Ο Αγγελος μού θύμισε τα δικά μου φοιτητικά χρόνια, τότε που επικοινωνούσα με τους δικούς μου δι’ αλληλογραφίας, με γράμματα που ανταλλάσσαμε και αργούσαν, καθώς έμενα στην Αμερική. Κάθομαι το βράδυ και δουλεύω έχοντας ανοικτό το Skype προκειμένου να τον δω και να μιλήσω μαζί του, ώστε να έχω την αίσθηση ότι ο Αγγελος βρίσκεται κοντά.

– Γιατί δυσκολεύεσαι τόσο πολύ; Γιατί με τα παιδιά μου θέλω να έχω άμεση επαφή, να τα νιώθω δίπλα μου – χωρίς αυτό να κρύβει και κάποια έννοια ελέγχου. Από την άλλη αισθάνομαι ότι ο γιος μου είναι μόνος του σε ένα ξένο μέρος, γεγονός που συνεπάγεται τις δικές του δυσκολίες. Μου αρέσει, βέβαια, που σε αυτές τις δύο εβδομάδες μου δείχνει ήδη φωτογραφίες από διάφορους φίλους που έχει κάνει εκεί. Πήγε στο Λονδίνο για να σπουδάσει Σχεδίαση Ηλεκτρονικών Παιχνιδιών, κάτι που είναι ένας πολύ ωραίος κλάδος, και του ευχήθηκα να πάει καλά και να πετύχει, ώστε στο μέλλον να γράφω τραγούδια για τα παιχνίδια που θα φτιάχνει.

– Εάν ένα κόμμα που κατέχει ή διεκδικεί την εξουσία, όπως π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, ή μια ποδοσφαιρική ομάδα, σας ζητούσαν να γράψετε τον ύμνο τους, θα το κάνατε; Μου έχει ζητηθεί κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, όπως μου έχει προταθεί να συμπεριληφθώ σε ψηφοδέλτια. Το αρνήθηκα, δεν κάνω εγώ για τέτοια πράγματα. Δεν μπορώ την κοινωνική αδικία κι ας είμαι βαθιά πολιτικοποιημένος. Μην ξεχνάμε ότι έχω γεννηθεί σε ένα μέρος που έχει υποφέρει από την αγγλοκρατία, από διχοτομήσεις και πολέμους. Οι γονείς μου ταλαιπωρήθηκαν, πήγαν φυλακή και έφαγαν ξύλο. Εχω στο πετσί μου καταγεγραμμένα πολλά πράγματα. Δεν θα άντεχα τη σχέση με κάποιο κόμμα ούτε για δύο ώρες.

– Πολλές φορές τα ΜΜΕ σας έχουν παρουσιάσει ως έναν άνθρωπο καβαλημένο, οξύθυμο, που δεν μασάει τα λόγια του. Είναι αυτό ο Γιώργος Θεοφάνους; Η τηλεόραση έχει την τάση να μεγεθύνει τα πράγματα. Το «α μικρό» το κάνει «Α κεφαλαίο». Αλλά σαφώς έχω δώσει κι εγώ τροφή, καθώς πολλές φορές ο τρόπος που εκφραζόμουν ήταν έντονος και σε κάποιες περιπτώσεις υπερβολικός. Υπήρχε μια δόση εγωισμού, ξερολισμού και ίσως καβαλήματος. Ομως, με το πέρασμα των χρόνων εξελίσσεσαι εσωτερικά, οι γωνίες αμβλύνονται και τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να προβάλλεις την άποψή σου. Εχω προσπαθήσει να κάνω την αυτοκριτική μου και να γίνω πιο καλός άνθρωπος. Δεν ήθελα τα παιδιά μου να πατούν το όνομά μου στο YouTube και να βλέπουν ακραίες συμπεριφορές, γιατί τότε θα ένιωθα διπλά ένοχος. Αλλωστε, αυτή την εποχή που γράφω μουσική για τη θεατρική παράσταση «Ηρακλής» στην οποία πρωταγωνιστεί ο Σάκης Ρουβάς, είδα την άλλη όψη των πραγμάτων. Είδα νεαρούς καλλιτέχνες να ξημεροβραδιάζονται στο σανίδι κάνοντας πρόβες και να εξελίσσουν τον εαυτό τους μελετώντας βιβλία. Εικόνα εντελώς διαφορετική από κάποια παιδιά που είναι απλά ωραία, έχουν μια καλή φωνή και πιάνουν το μικρόφωνο διεκδικώντας ένα μεροκάματο της τάξης των 150 ευρώ.

– Ο Σάκης είναι ηθοποιός;  Moυ αρέσει αυτή η πλευρά του Σάκη, όπως μου αρέσει και όλη η ομάδα (Λιγνάδης, Παπαθεοχάρης κ.λπ.), όλοι όσοι συνεργάζονται στη φετινή παράσταση. Ο Ρουβάς είναι ένας λαμπερός άνθρωπος, μια μεγάλη αγκαλιά, που μόνο τυχαία δεν βρίσκεται στην κορυφή εδώ και χρόνια.

– Εκτός από τη μουσική που γράφεις για τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, τι άλλο ετοιμάζεις για φέτος; Κάνω μια προσπάθεια αλλαγής στη νύχτα και αποφασίσαμε να στήσουμε κάτι μαζί με τη Νατάσα Θεοδωρίδου στο «Φως». Ο στόχος μας είναι να επαναφέρουμε κάπως τη διασκέδαση των παλιών μπουάτ, σε καταστάσεις όπου μπορεί κάποιος να απολαύσει μουσική χωρίς να χρειάζεται ξενύχτι ως τις 2 τα μεσάνυχτα. Την Κυριακή θα παίζουμε στις 4 το απόγευμα και τις Δευτέρες θα υπάρχουν έκτακτοι γκεστ καλλιτέχνες, οι οποίοι θα δίνουν στο πρόγραμμα μια επιπλέον, διαφορετική ο καθένας, νότα.

– Εντέλει τα μπουζούκια ηττήθηκαν από την αλλαγή της εποχής; Δεν ξέρω αν ηττήθηκαν, το σίγουρο πάντως είναι ότι η νύχτα αλλάζει. Οχι πως ήταν υγιές όλο αυτό που γινόταν παλαιότερα, όπου μια ολόκληρη πόλη βρισκόταν στο πόδι ως τις 6 το πρωί, επτά ημέρες την εβδομάδα. Τώρα τέτοιου είδους μαγαζιά διέρχονται κρίση. Δεν μπορεί κάποιος π.χ. να αγοράζει το μπουκάλι 20 ευρώ και να το πουλά 200, προσθέτοντας δηλαδή ένα μηδενικό. Υπήρχε μια υπερβολή, την οποία η εποχή ήρθε να εξυγιάνει.

– Η δισκογραφία περνά κρίση; H πιο επιτυχημένη μουσική δουλειά δημοφιλούς τραγουδιστή πέρυσι πούλησε 9.000 CD – κι αυτό τα λέει όλα. Ευτυχώς για εμένα έζησα και εποχές που οι δίσκοι μου έφταναν τις διακόσιες, διακόσιες πενήντα χιλιάδες. Οταν όμως ο λαός υποφέρει από την ανέχεια και έχει βασικό πρόβλημα επιβίωσης, οι προτεραιότητές του είναι άλλες, κι ας μη σταματά να αγαπά τη μουσική την οποία εξασφαλίζει, δυστυχώς, κατεβάζοντάς τη δωρεάν από το Διαδίκτυο. Αυτό είναι κάτι που σαφώς βλάπτει τη μουσική βιομηχανία, καθώς υπάρχουν δημιουργοί από πίσω, στους οποίους οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό. 

– Πώς βρέθηκες στο «Τhe Music School»; Τα παιδιά είναι η καθημερινότητά μου, είτε λόγω των τεσσάρων παιδιών που έχω ο ίδιος, είτε λόγω του μουσικού εργαστηρίου που διατηρώ εδώ και χρόνια και μυώ τα παιδιά στις νότες, είτε επειδή διδάσκω σε διάφορες σχολές στο εξωτερικό. Οταν η παραγωγή μού έδειξε τη συγκεκριμένη εκπομπή και τη μελέτησα, τη βρήκα εκπληκτική, καθώς ήταν δομημένη με τους κατάλληλους ανθρώπους που γνωρίζουν τηλεόραση, μουσική και διαθέτουν βαθιά γνώση των παιδιών, όπως κάποιοι παιδοψυχολόγοι. Και επειδή κάποιοι μπορεί να βιαστούν να κατακρίνουν το προϊόν, ως άνθρωπος της μουσικής θα πω το εξής: αν τα παιδιά μου είχαν τέτοιο ταλέντο όπως πολλών από τα παιδιά που θα δείτε, θα τα πήγαινα σε αυτό το παιχνίδι. Το «Τhe Music School» είναι ένα πραγματικό μουσικό σχολείο.

– Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σε συγκίνησε ιδιαίτερα; Είναι πολλά, όχι μόνον ένα, όπως το να βλέπεις ένα μικρό παιδί να τραγουδά Χατζιδάκι με μια υπέροχη φωνή, μεταφέροντας τη δική του συναισθηματική ωριμότητα.

– Για την υπόλοιπη επιτροπή τι έχεις να πεις; O Βαγγέλης Γερμανός είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, ένα μυαλό που θαυμάζω. Πρόσφατα ανέβασα μια φωτογραφία στο Διαδίκτυο, στη λεζάντα της οποίας έγραψα ότι στο μουσικό σχολείο απέκτησα έναν καινούριο φίλο. Ετσι αισθάνομαι. Με την Ευρυδίκη ως γνωστόν, μας δένουν πάρα πολλά. Γνωρίζει από μουσική και διαθέτει την τρυφερότητα της μαμάς. Η Demy είναι δώρο Θεού, καθώς είναι η καλύτερη αντιπρόσωπος της γενιάς της και επομένως εκείνη που μπορεί να γίνει ένα με τα παιδιά. Την Ντορέττα Παπαδημητρίου, που φέρνει τους γιους της στο μουσικό μου εργαστήρι, δεν την ήξερα ως άνθρωπο, αλλά τώρα που τη γνωρίζω έχω εντυπωσιαστεί. Στην επιτροπή του «Τhe Music School» είμαστε τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι, με έναν τρόπο όμως αλληλοσυμπληρωματικοί και, κυρίως, με μοναδική χημεία μεταξύ μας.

Πηγή:www.protothema.gr