Πολλές φορές, μένω εμβρόντητος όταν κάποιο περιστατικό αποκαλύπτει την απερίγραπτη μειοδοσία αμοραλισμού της κομματοκρατίας. Όσο η καθημερινότητα υπαγορεύει τους ρόλους τους, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν εξουσία και διαχειρίζονται τις τύχες ενός λαού.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να σιγοντάρεις, τον συντηρητισμό μιας κοινωνίας για να κερδίσεις καλύτερη θέση στην εκμετάλλευσή της. Κι από την άλλη, καταντά γελοίο να προσπαθείς να παίζεις με τα συμπλέγματά της.

Όπως και να ΄χει, βαρέθηκα να βλέπω ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να σέρνεται πίσω από πνευματικές και πολιτιστικές εξουσίες, καλλιεργώντας στον λαό το μίσος, τον μανιχαϊσμό, τον μεσσιανισμό και την απόρριψη του διαφορετικού. Ποιος τόλμησε ως τώρα, να τα βάλει με την Εκκλησία, τον παραγοντισμό και τη φασίζουσα κουλτούρα του life-style; Άπειρες φωτογραφίσεις πολιτικών με παπάδες, μεγαλοπαράγοντες ποδοσφαίρου και βραβεύσεις περιοδικών. Οτιδήποτε επικρατεί ως λαϊκιστική κουλτούρα, απολαμβάνει τη συμπαράσταση της επίσημης εξουσίας.

Κι εκεί που πας να συνέλθεις από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, εκεί που δεν αντέχεις άλλο να υποτιμούν τη νοημοσύνη σου οι ξεπεσμένοι «ιππότες» της «αριστεροσύνης», εμφανίζονται τα «ζόμπι» της ιερής πατροπαράδοτης Δεξιάς. Ψάχνοντας να βρουν αντίδοτο αντιπαράθεσης στην απειλή της ήττας, επιστρατεύουν τη «ρομφαία» των παραδόσεων για να εξάψουν το μένος και τα ένστικτα της «οπαδικής» συνείδησης.

Μιλώντας μ΄ έναν φίλο χτες βράδυ, απορούσαμε τι διάολο κάνουμε εμείς σ΄ αυτόν τον τόπο. Πώς μπορούμε να ζούμε μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, Αριστερών και Δεξιών, κομπλεξικών και ορθοδόξων. Έτσι όπως είμαστε απροστάτευτοι και χωρίς ταυτότητα, πού θα βρούμε στέγη και προστασία; Γιατί, ρε γαμώτο, κανείς δε νοιάζεται για μας; Γιατί κανείς δε λέει μια κουβέντα; Ποια ιδεολογία, ποια θρησκεία, ποια παράδοση, ποια εξουσία θα μας γράψει στους καταλόγους της; Ένας πολιτικός δε θα κάνει μια δήλωση, δε θα πει μια κουβέντα, μια πρόνοια, κάτι;

Και μέσα σε όλα αυτά, εμφανίστηκε και το «αθεόμετρο». Μόλις πήγαν να κρυφτούν τα «μηχανάκια» μέτρησης της Χρυσής Αυγής, βγήκαν της Ν.Δ. Άντε τώρα να έρχεται ο άλλος και να σε μετράει. Και τι θα πει «άθεος»; Είναι άραγε αυτός που οργανώνει δόλια σχέδια εναντίον της ορθοδοξίας; Μην είναι ο πονηρός ορκισμένος ανθέλληνας που θέλει να αφανίσει το γένος; Μήπως κάποιος εντεταλμένος της Μέρκελ, που θέλει να υποδουλώσει τους Έλληνες;

Κάποιος απ΄ αυτούς είναι σίγουρα. Και ίσως κάτι πολύ χειρότερο. Δεν θα έπρεπε να με νοιάζει, όπως μέχρι τώρα δεν μ΄ ένοιαζε. Γιατί ούτε θέλω να ξέρω αν κάποιος είναι χριστιανός ή άθεος. Δεκάρα δεν δίνω για το τι λέει ο άλλος μέσα του, όταν θέλει να ξεφύγει και να ψάξει τις λύσεις που δεν βρίσκει ο ίδιος. Αδιαφορώ πλήρως για τη σχέση του διπλανού μου με τον Θεό. Είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση και δεν θα κρίνω εγώ τη σχέση που θέλει ο ίδιος να δώσει. Άλλος πάει κι ανάβει κεριά, άλλος γράφει προσευχές και ποιήματα, άλλος πάει στο βουνό και μιλάει με τον ουρανό κι άλλος θέλει να κραυγάζει παντού ότι είναι άθεος για να κάνει τον μάγκα. Ό,τι θέλει ο καθένας ας κάνει. Δική του είναι η ψυχή, ας τη σώσει μόνος του.

Από πού κι ως πού έρχονται ανακοινώσεις από το κόμμα που κυβερνάει μια ευρωπαϊκή χώρα για την αθεΐα του Τσίπρα. Με ποιο δικαίωμα δυναμιτίζουν την πόλωση σ΄ ένα επικίνδυνο πεδίο, με απρόβλεπτες συνέπειες για το θυμικό της κοινής γνώμης; Eίναι φανερό ότι διεκδικούν την κρίσιμη μάζα των «ευαίσθητων» κοινωνικών ομάδων που έχουν κερδίσει ως τώρα, οι Χρυσαυγίτες. Παίζουν όμως, άσχημο και ανεύθυνο παιχνίδι, εις βάρος πολλών. Και, το χειρότερο, θυμίζουν οργανωτές ποδοσφαιρικής κερκίδας εν όψει ντέρμπι της Κυριακής.

Πώς θα είναι, αλήθεια, η Ελλάδα σε δέκα χρόνια από τώρα; Από ποιον θα πρέπει να φυλαχτούμε; Aπ΄το σφυροδρέπανο, απ΄ τη σβάστικα ή απ΄ τον σταυρό; Προλαβαίνω, άραγε, να τρέξω να σωθώ;
πηγή: www.protagon.gr