Με τα βασανιστήρια της κόλασης που αναπαριστώνται στα έργα του Ιερώνυμου Μπους συνοδεύει ο βρετανικός Economist άρθρο του για τις επικείμενες ευρωεκλογές, «προσγειώνοντας» στο πλάνο ακροδεξιούς και ευρωσκεπτικιστές έτοιμους να «κατασπαράξουν» ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αύξηση του λαϊκισμού απειλεί να πυροδοτήσει εκ νέου την κρίση, αναφέρει ο Economist και παραθέτει εκ νέου την αγγλοσαξωνική θέση: επιστροφή εξουσιών στα εθνικά Κοινοβούλια.

Ο Φρανσουά Ολάντ στη γκιλοτίνα. Ο Ντέιβιντ Κάμερον στην πυρά. Η Άνγκελα Μέρκελ στην αγχόνη. Υποφέρουν τα βασανιστήρια της κόλασης. Και οι Μαρίν Λεπέν, Χεερτ Βίλντερς, Νάιτζελ Φάρατζ και Μπέπε Γκρίλο είναι έτοιμοι να τους «κατασπαράξουν»…

Σε άρθρο του με τίτλο «η Ευρώπη προσέρχεται στις κάλπες», ο Economist προβλέπει ότι η ευρωκάλπη της 25ης Μαΐου θα δώσει μια σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα.

Το βρετανικό περιοδικό αναφέρεται στην οργή και την απογοήτευση των πολιτών της Ευρώπης, πολλοί εκ των οποίων έπειτα από τα χρόνια της κρίσης θα ήθελαν να στείλουν σύσσωμη την πολιτική τάξη στο πυρ το εξώτερον και να την υποβάλλουν σε βασανιστήρια.

Αλλά δεδομένου ότι ως είθισται η κάλπη δεν προσφέρει αυτή την επιλογή, αναφέρει στο γνωστό του ύφος ο Economist, το ποσοστό της αποχής μπορεί να χτυπήσει ρεκόρ, και πολλοί από εκείνους που θα προσέλθουν στην κάλπη θα στηρίξουν λαϊκιστικά και εξτρεμιστικά κόμματα.

Ευρέως αντιευρωπαϊκά κόμματα μπορεί να καταλάβουν πάνω από το ένα τέταρτο των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο, αναφέρει η βρετανική επιθεώρηση σημειώνοντας πως το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας και το βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας μπορεί να συγκεντρώνουν μεγαλύτερα ποσοστά από ποτέ.

Αυτό θα προκαλέσει εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις, αλλά συνιστά επίσης κατηγορητήριο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα εγχείρημα που εκατομμύρια ψηφοφόροι έχουν φτάσει να συνδέουν με δυσκολίες και αποτυχία, επισημαίνει το περιοδικό.

Επισημαίνοντας πως έχει εξαφανιστεί, τουλάχιστον για την ώρα, ο κίνδυνος οι χρηματαγορές μπορεί να ανατινάξουν το ευρώ (και την ΕΕ), και η εμπιστοσύνη στην ΕΕ μπορεί ελαφρώς να ανακάμπτει, ο Economist θέτει το ερώτημα: Αν οι πολιτικοί μπορούν να «κρατηθούν» λίγο ακόμα, μία αργή αλλά σταθερή ανάκαμψη δεν θα κερδίσει πίσω τους δυσαρεστημένους πολίτες;

«Όχι» είναι η απάντηση που δίνει το περιοδικό θεωρώντας ότι το χτύπημα που έχει δεχτεί η ΕΕ ίσως είναι μη αναστρέψιμο.

Η τελευταία κρίση μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά έχει ενισχύσει μία βαθιά αντίφαση στην καρδιά της Ευρώπης -μεταξύ της ανάγκης των οικονομιών της ευρωζώνης για ολοκλήρωση και την απόρριψη της ενοποίησης αυτής από τους ψηφοφόρους.

Εάν ο λαϊκισμός συνεχίσει να αυξάνεται, ένα μέλος της ευρωζώνης θα μπορούσε να εκλέξει κυβέρνηση αποφασισμένη να ‘σκίσει’ τους κανόνες και να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Αυτό θα πυροδοτούσε εκ νέου την κρίση του ευρώ -και οι πολιτικές αναταραχές μπορεί να αποδειχθούν πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν από ότι οι οικονομικές.

Η απήχηση των λαϊκιστών στις ευρωεκλογές εδράζεται κυρίως στην αυξημένη εχθρικότητα έναντι της ανάμειξης των Βρυξελλών στην εσωτερική διαχείριση των κρατών-μελών, αναφέρει ο Economist.

Η μάχη για τη διάσωση του ευρώ έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών σε τραπεζικά, φορολογικά ζητήματα και τις δαπάνες. Και ενώ οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Ευρωζώνης θέλουν να κρατήσουν το ευρώ, έχουν καταστήσει σαφές ότι αντιδρούν σε περισσότερο παρεισφρητικές πολιτικές εκ μέρους ΕΚΤ, Κομσιόν και Ευρωκοινοβουλίου.

Κάνοντας λόγο για έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, ο Economist αναφέρει ότι εάν η ΕΕ θέλει να την ανακτήσει δεν θα το επιτύχει μέσω της διάθεσης περισσότερων εξουσιών στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά μόνο μέσω της επιστροφής εξουσιών στα εθνικά Κοινοβούλια.

Παραθέτοντας εκ νέου την αγγλοσαξονική άποψη, η οποία κρατάει τη Βρετανία εκτός Ευρωζώνης, ο Economist επιμένει πως το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να υποβαθμιστεί και μεγαλύτερος δημοκρατικός έλεγχος να δοθεί στα εθνικά Κοινοβούλια. «Εάν η ΕΕ είναι να επιβιώσει, πρέπει να δώσουν τις εξουσίες πίσω στους λαούς» καταλήγει.

(πηγή ΔΟΛ)