Ποτέ άλλοτε η προσπάθεια ενός κορυφαίου θεσμού δεν είχε τόσο μεγάλη αποτυχία όσο αυτή των ευρωπαϊκών αρχών στην Κύπρο την περασμένη άνοιξη.

Το εγχείρημα να «εκκαθαριστεί» το ρωσικό μαύρο χρήμα από το τραπεζικό σύστημα, οδήγησε τελικά… το ίδιο το σύστημα στα χέρια των Ρώσων. Και αυτό, αφού προηγουμένως απαιτήθηκε η θυσία της Λαϊκής Τράπεζας και των καταθετών της. Την «επόμενη μέρα» όμως οι Ρώσοι πλουτοκράτες φάνηκαν ισχυροί, και οι εναπομείνασες καταθέσεις τους τόσο επαρκείς ώστε να καταφέρουν με άνεση να αναλάβουν τον έλεγχο της Τράπεζας Κύπρου. Και μάλιστα με ιδιαίτερη σημειολογία αφού ο επικεφαλής της «ρωσική παράταξης» στο νέο Δ.Σ. της τράπεζας Βλαντιμίρ Στραζλόφσκι είναι φίλος του προέδρου Πούτιν, και παλιός του συνεργάτης στην περιβόητη KGB…

Μπορεί το «κακό» να είχε αρχίσει νωρίτερα με την προσπάθεια της τότε κυβέρνησης της Κύπρου να μαρκάρει «στενά» το τραπεζικό σύστημα της χώρας, αλλά χωρίς αμφιβολία η καταστροφή ήρθε με την πολιτική του bail-in που δοκιμάστηκε a la carte.

Στη μια άκρη η ΕΚΤ που είχε στόχο τους Ρώσους πλουτοκράτες. Στην άλλη η Κεντρική Τράπεζα και η τότε κυβέρνηση της Κύπρου, η απρονοησία και απειρία των οποίων (σ.σ. στην Κύπρο θα γίνουν δίκες με αντικείμενο ενδεχόμενο δόλο στις υποθέσεις αυτές…) άφησε τους ξένους να παίξουν. Έτσι, όταν τα πράγματα έγιναν… σκούρα, δεν δίστασαν να «εκτελέσουν» τη Λαϊκή Τράπεζα για να σώσουν τη… μισή Κύπρου.

Εκεί δηλαδή που είχαν τις περισσότερες καταθέσεις τους οι Ρώσοι. Οι Ρώσοι, κατέχουν το πλειοψηφικό κομμάτι της τράπεζας Κύπρου, η οποία πλέον έχει απορροφήσει και την «κακή» Λαϊκή, η οποία εκπροσωπείται από το κυπριακό δημόσιο, με ποσοστό 18% στο νέο μετοχικό κεφάλαιο. Το κλειδί για το νομιμότατο αυτό… colpo grosso δεν είναι άλλο από τους όρους της συμφωνίας για τη διάσωση των κυπριακών τραπεζών (30 Ιουλίου), με βάση τους οποίους οι καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου θα λάβουν σε μετοχές το 47,5% των καταθέσεών τους που κουρεύτηκαν. ´Ετσι, οι Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες αναδεικνύονται κυρίαρχοι, διατηρώντας τα μισά κεφάλαιά τους και αποκτώντας τα άλλα μισά σε μετοχές της τράπεζας.

Πολύ λογικά λοιπόν στη Μόσχα θεωρούν την Κύπρο κάτι σαν… δώρο, αφού χωρίς πολλά πολλά αναλαμβάνουν μια Τράπεζα-μέλος του ευρωσυστήματος, με τη βούλα της Φρανκφούρτης…
Έτσι, αν και η «κακή» Λαϊκή παραμένει ο μεγαλύτερος -μοναδικός- μέτοχος της νέας Τράπεζας Κύπρου, στο νέο Δ.Σ. αναδείχτηκαν έξι Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες. Οσοι βλέπουν μπροστά καταλαβαίνουν ότι η επιλογή είναι συνδεδεμένη με την επόμενη ημέρα και τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ και της Moody’s, πριν το «κούρεμα» στην τράπεζα οι ρωσικές καταθέσεις έφθαναν τα 19 δισ. δολάρια. Κεφάλαια που κουρεύτηκαν αλλά συνδυάζονται πια με τον έλεγχο μιας τράπεζας της Ευρωζώνης.

Οι έξι Ρώσοι μεγαλοκαταθέτες που πέρασαν στο (16μελές) ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου είναι οι: Ανιέλικα Ανσάκοβα, Ντιμίτρι Τσιτσικασβίλι, Ερισκάν Κουράζοφ, Ιγκόρ Λαζέφσκι, Αντόν Σμετάνιν και Βλαντιμίρ Στραλκόφσκι. Τα ονόματα αυτά να περιλαμβάνουν σημαντικες περιπτώσεις όπως του αναπληρωτή προέδρου της Deutsche Bank για την Ανατολική Ευρώπη (!) Ιγκόρ Λαζέφσκι.

Ο φίλος του προέδρου

Το κεντρικό πρόσωπο όμως είναι ο Στραλκόσφκι, που λέγεται πως έχει ακόμα 10 ή και περισσότερα εκατ. δολάρια στην Τράπεζα Κύπρου, αλλά και μια μεγαλύτερη κατάθεση που λέγεται… Προεδρική φιλία. Ο νέος αντιπρόεδρος δικαιολογεί τις καταθέσεις του καθώς μέχρι πρόσφατα ήταν διευθύνων σύμβουλος του ρωσικού μεταλλευτικού κολοσσού Norilsk Nickel. Από εκεί αποχώρησε τον περασμένο Μάρτιο αφού προηγουμένως εξασφάλισε ένα… μπόνους της τάξης των 100 εκατ. δολαρίων. Ήταν ένα ποσό τόσο μεγάλο ακόμη και για να μέτρα των Ρώσων νέο-πλουτοκρατών που ο Πούτιν αναγκάστηκε να παρέμβει για να ζητήσει από εταιρείες και τράπεζες «να μην είναι τόσο γενναιόδωρες σε υπαλλήλους που αποχωρούν».

Βέβαια ο Στραλκόφσκι δεν ήταν ένας υπάλληλος, αλλά ένας πολύ στενός φίλος του προέδρου με δεσμούς που ξεκινούσαν από τότε που ήταν μαζί πράκτορες της KGB στο Λένινγκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη. Μια πόλη-«φυτώριο» που έβγαλε πολλούς προεδρικούς φίλους, όπως ο Αλεξέι Μίλερ της Gazprom.

Αν ο Μίλερ βοήθησε τον Πούτιν να κάνει τη Gazprom ένα ρωσικό υπουργείο Ενέργειας και Ανάπτυξης, ο Στραλκόφσκι είναι ο άνθρωπος που βοήθησε τον πρόεδρο στην «ευαίσθητη επιχείρηση» μεταφοράς του πλούτου και της ισχύος από τους παλιούς πλουτοκράτες της πρώτης φάσης της μετακομουνιστικής Ρωσίας, σε μια νέα γενιά από νέους και φιλόδοξους επιχειρηματίες που είχαν ένα κοινό γνώρισμα: την πίστη στον Πούτιν.
Για όλα αυτά ο Στραλκόφσκι χρειαζόταν μια «κάλυψη» όπως τις παλιές εποχές. Έτσι, μετά τη διάλυση της KGB, το 1992, άνοιξε ταξιδιωτικό γραφείο, που ήταν τόσο επιτυχημένο ώστε στη συνέχεια να του ανατεθούν καθήκοντα υφυπουργού Οικονομικών.

Επιτυχίες και bonus
Η συνέχεια του ρωσικού success story προέβλεπε ότι θα γινόταν επικεφαλής του κρατικού φορέα για την προώθηση του τουρισμού, κάτι που ο Στραλκόφσκι διευθέτησε με επιτυχία.
Και μετά την καριέρα στην τουριστική οικονομία ήρθε η αλλαγή που «διέγνωσε» τις δεξιότητες του στελέχους στον τομέα του μετάλλου. Ο Στραλκόφσκι το 2008 ανέλαβε καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου στη μεγαλύτερη εταιρεία εξόρυξης νικελίου στον κόσμο, την Norlisk Nickel. Από εκεί παραιτήθηκε το 2012, λαμβάνοντας το μπόνους των 100 εκατ. δολαρίων που επενδύθηκε σε μεγάλο βαθμό στην Κύπρο, αλλά στη συνέχεια επαναπροσλήφθηκε και τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος, υπεύθυνος για την ανάπτυξη των θυγατρικών της εταιρείας στο εξωτερικό. Επίσημα, η απόλυση-επαναπρόσληψη δικαιολογήθηκε στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας κόντρας που είχαν οι δύο βασικοί μέτοχοι της Norlisk, η οποία βέβαια δεν απέτρεψε το βασιλικό μπόνους…

Πάντως, όσοι στηρίξουν στον φίλο του προέδρου τα συμφέροντα του θα γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με έναν πραγματικό die hard…

Πηγή : fpress.gr