Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Σύμφωνα με αναρτήσεις τοπικών ιστολογίων της Θράκης, « στις 2 Δεκεμβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε «σε κλειστό κύκλο» σε αίθουσα του Εμπορικού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Κομοτηνής, εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου “Γέφυρα” του Βούλγαρου Αλεβίτη ιστορικού Κουλοφ. Ως φορέας διοργάνωσης φέρεται η Εταιρεία Θρακικών Μελετών».

Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο  δημοσιογράφος, ερευνητής κ.  Georgi Kulov, ο οποίος ασχολείται επισταμένως με θέματα που αφορούν στους Αλεβίτες της Βουλγαρίας και το πρόσφατο βιβλίο του MOST μεταφράσθηκε προσφάτως και στην τουρκική γλώσσα με τον τίτλο “Köprü”.

Η πρόχειρη δημοσιογραφική έρευνα επιβεβαιώνει τα ανωτέρω και κυρίως το γεγονός ότι δεν δόθηκε περιέργως δημοσιότητα στην συγκεκριμένη εκδήλωση , η οποία –όπως μαθαίνουμε- ήταν επεισοδιακή καθώς εκ του ακροατηρίου είχαμε αντιδράσεις  στους ισχυρισμούς ενός εκ των Βουλγάρων παρισταμένων ( ο οποίος ήταν και πρώην βουλευτής)  στο πάνελ πως οι Βούλγαροι Αλεβίτες είναι Τούρκοι!

Οι συνθήκες παρουσίασης και προώθησης του συγκεκριμένου βιβλίου στη γειτονική Βουλγαρία καθώς και τα όσα διημείφθησαν στην Κομοτηνή, εγείρουν δικαιολογημένα τον προβληματισμό για το αν το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί εργαλείο για την τουρκοποίηση και του ελληνικού αλεβιτικού στοιχείου καθώς και σε τι αποσκοπούν ανάλογες εκδηλώσεις και με την επίβλεψη ποιού φορέα αυτές οργανώνονται;

Να υπενθυμίσουμε ότι επανειλημμένως έχουν διατυπωθεί προβληματισμοί για το έκδηλο ενδιαφέρον της Τουρκίας για τους Πομάκους της Βουλγαρίας στα πλαίσια της γενικότερης νεοοθωμανικής προσέγγισης που εφαρμόζει για την δημιουργία πυρήνων διεκδίκησης στην περιοχή με έμφαση  στην Ελλάδα, στην περιοχή του Βορείου Έβρου.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό  (και θα πρέπει να διερευνηθεί ο λόγος) είναι η ανοιχτή πλέον σύγκρουση των μηχανισμών του τουρκικού προξενείου με την μικρή αλεβίτικη κοινότητα των χωριών μεταξύ Ροδόπης και Έβρου, αφού ως γνωστόν η Τουρκία αγωνίζεται εδώ και δεκαετίες για να μη μείνει ούτε ένας Αλεβίτης/Μπεκτασής στην ελληνική Θράκη.

Τα γεγονότα του περασμένου Αυγούστου κατά την διάρκεια των οποίων  κατέστη εμφανής η επισημοποίηση  της ρήξης αυτής αποτέλεσαν μία ήττα της Τουρκίας η  οποία δια του ιδρύματος ΤΙΚΑ στηρίζει την ερντογανική πολιτική και εξαφανίζει τα αλεβίτικα ίχνη από τις βαλκανικές χώρες όπου επεμβαίνει.

Για όσους βιάζονται να μιλήσουν με ηττοπάθεια κι απαξίωση των Ελληνικών Αρχών και κυρίως της «Κοινότητας των Πληροφοριών»  θα πρέπει να τονίσουμε ότι η προαναφερθείσα «νίκη της λογικής» κατέστη εφικτή για τους εξής λόγους:

1. Ήδη από τον Μάιο 2018 οι Αλεβίτες είχαν πετύχει να εξασφαλίσουν από την Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων άδεια ετήσιας διάρκειας για τη τέλεση θρησκευτικών τελετών στον Τεκέ Ρούσσας σε πέντε ημερομηνίες. Κυρίως, όμως, εξασφάλισαν την αποκλειστική ευθύνη του χώρου (είναι ανακηρυγμένο μνημείο κατά τις διατάξεις του Ν. 3028 (ΦΕΚ Α΄153) και την επίσημη αναγνώριση της θρησκευτικής τους κοινότητας.
2. Στο Μ. Δέρειο όπου το 60% είναι Αλεβιτες έγινε προσπάθεια αδειοδότησης παλιού τζεμ προκειμένου να αδειοδοτηθεί, να συντηρηθεί και να λειτουργεί ως τζεμ και ως γραφεία. (σ.σ. Οι Αλεβίτες δεν πηγαίνουν στο σουνιτικό τζαμί γιατί έχουν τους δικούς τους χώρους λατρείας, τα λεγόμενα Τζέμ Εβί (σπίτια προσευχής).
3. Ενισχύθηκε η διοργάνωση εκδηλώσεων στο οροπέδιο του Χίλια με πατροπαράδοτα έθιμα μακριά από τον τουρκικό εθνικισμό και την επιρροή του σουνιτικού ισλάμ κάτι που ακολούθησε και στο δεύτερο πανηγύρι του καλοκαιριού!
4. Υποστηρίχθηκε το αίτημα των Αλεβιτών της περιοχής για τον διορισμό Ιμάμηδων (ντεντέδων και αρχιντεντε) στους οικισμούς όπου πλειοψηφούσαν παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων αρμοδίων και παρά τις αντιδράσεις των εγκαθέτων του προξενείου καθώς  και της Συμβουλευτικής Επιτροπής Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης (BTTDK)

Στην περίπτωση των Αλεβιτών της Θράκης η  Ελληνική Πολιτεία επέδειξε τον μέγιστο βαθμό ωριμότητας , σεβόμενη την ιδιαιτερότητα μερίδας Ελλήνων Πολιτών ως προς τις θρησκευτικές  τους ελευθερίες και την άσκηση των θρησκετικών καθηκόντων τους, μακριά από πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, προστατεύοντάς τους από τις αυθαίρετες πρακτικές εξωχωρίων μηχανισμών!

Όπως προσφάτως τόνισε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός «Δεν αποτελεί αντικείμενο διμερούς συμφωνίας, διαπραγμάτευσης ή ανταλλαγής η αυτόβουλη υποχρέωση των κυβερνήσεών μας να προασπίζουν τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων σε κάθε μία χωρα ξεχωριστά».  «Δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αλλά αυτόβουλης υποχρέωσης και απόδειξη ότι είμαστε κράτη που σεβόμαστε την αρχή της ισοπολιτείας και των θρησκευτικών ελευθεριών»