Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η τουρκική επιθετική πολιτική έχει διαμορφώσει το στρατηγικό σχέδιό της για την δημιουργία Γκρίζων Ζωνών στην Θράκη κι αυτό προσπάθησε να το υλοποιήσει τον Μάρτιο του 2020 κατά τα πρότυπα των Ιμίων , χωρίς να υπολογίζει ότι οι Θρακιώτες θα έδιναν την δική τους Μάχη του Έβρου.

Ανεξάρτητα από την στάση του πολιτικού δυναμικού της Χώρας και τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων της ΕΕ, η Ελλάδα δεν ηττήθηκε στον Έβρο (όπως συνέβη στα Ίμια) κι έτσι ανετράπησαν οι σχεδιασμοί της γείτονος και των υποστηρικτών της για επίσπευση του σχεδίου των Γκρίζων Ζωνών στην Θράκη, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τα σχέδιά της στα πλαίσια του κηρυχθέντος υβριδικού ελληνοτουρκικού πολέμου.

Η δημιουργία “Γκρίζων Ζωνών” στην Θράκη συνίσταται σε τρία βασικά στάδια:

1. την επιβολή του δικτύου των παρακρατικών και παραθρησκευτικών εκπροσώπων του πολιτικού ισλάμ υπό την ηγεσία των Μετέ-Σερήφ,
2. την παγίωση των παραλλήλων δομών (σε θρησκεία, εκπαίδευση, οικονομία, υγεία, κοινωνία κ.α.),
3. στην διαμόρφωση ενός “αρχιϊερατικού” πυλώνα θρησκευτικής και πολιτικής επιρροής με στόχο την κεντρική πολιτική σκηνή με την δημιουργία ενός “αρχιιερατείου” για τους μουσουλμάνους εκτός Θράκης.

Η ολιγόωρη αλλά στοχευμένη παρουσία του Τούρκου ΥΠΕΞ στην Ροδόπη κατέδειξε και τον μηχανισμό της υλοποίησης αυτού του σχεδίου τον οποίον απαρτίζουν

• α) το δίκτυο των παρατύπων παραθρησκευτικών λειτουργών
• β) οι παραεκπαιδευτικές δομές που στόχο έχουν την αύξηση της επιρροής τους εντός των δημοσίων σχολείων κι όχι μόνον των μειονοτικών μέσω των ιδιωτικών φροντιστηρίων κουράν-κουρσού
• γ) η ενίσχυση δικτύου πολιτιστικών και άλλων συλλόγων με την στήριξη τόσο της τουρκικής κυβέρνησης όσο και το δίκτυο των αιρετών σε τοπικό επίπεδο
• δ) ο μηχανισμός ψηφοδοσίας σε συγκεκριμένους αρεστούς πολιτικούς ή κομματικά στελέχη
• ε) η διατήρηση αμιγώς εθνικιστικών μηχανισμών πίεσης όπως είναι η Συμβουλευτική Επιτροπή της μειονότητας, το ΚΙΕΦ, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης
• στ)οι “πρόθυμοι” για συνεργασία επώνυμοι κι επιφανείς της πλειονότητας αλλά και άλλων εθνοτικών ή γλωσσικών ομάδων οι οποίες και πρέπει να διεμβολισθούν και να αφομοιωθούν.

Ξεχωριστής σημασίας το γεγονός ότι κατά την διήμερη παρουσία του Τούρκου ΥΠΕΞ στην Θράκη και την Αθήνα κατεγράφησαν στο Αιγαίο 110 παραβιάσεις από ελικόπτερα ,αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και ηλεκτρονικού πολέμου.

Ο τουρκικός παράγοντας ενισχύει ο,τιδήποτε μπορεί να συμβάλει στην ρευστοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας στην Θράκη ακόμη και μέσω της μόνιμης εγκατάστασης στα εδάφη αυτά πληθυσμών που θα μπορούσαν να δράσουν αποσταθεροποιητικά, για αυτό τον λόγο και προσπαθεί να διαχειρισθεί και τους μηχανισμούς της λαθρομετανάστευσης και του διεθνοποιημένου οργανωμένου εγκλήματος με απολήξεις ακόμη κι εντός της ελληνικής επικράτειας.

Να επισημανθεί ότι η Αγκυρα έχει βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο στοχοποίησης των ελληνικών συνόρων στον Εβρο, τεστάροντας και την αντίδραση των ελληνικών δυνάμεων:Από την σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών τον Μάρτιο του 2018, και την Μάχη του Έβρου με σειρά ενόπλων επεισοδίων σε παρέβριες περιοχές μέχρι τις πρόσφατες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών, πάνω από χερσαίες περιοχές στην ακριτική ζώνη (για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια) και το αίτημα της Άγκυρας για συγκρότηση διμερούς επιτροπής που θα ελέγξει τη συνοριακή γραμμή, αποτελούν μια σειρά γεγονότων που φανερώνουν ότι πλέον η Τουρκία «σημαδεύει» σταθερά και τον Εβρο!

Ανησυχία προκαλούν και οι διαφαινόμενες επιπτώσεις του Σχεδίου Μηταράκη -ΕΕ με την δημιουργία μιας διασυνοριακής ζώνης εγκατάστασης μεταναστευτικών πληθυσμών(ΚΥΤ Φυλακίου) τόσο ως προς την δημογραφική αλλοίωση και την αναμενόμενη υποβάθμιση της περιοχής όσο και ως την δημουργία μηχανισμών εποπτείας της ΕΕ (FRONTEX, NATO, Ευρωκράτες και ΜΚΟ) που θα συμπιέσουν ασφυκτικά την Ελλάδα και θα δημιουργήσουν μία αποσταθεροποιητική δυναμική στα μετόπισθεν της αμυντικής διάταξης του Έβρου.

Η διαφαινόμενη δημιουργία “προνομιακών ζωνών” για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ στο Ν. Έβρου με την στρατιωτικοποίηση του Λιμένα Αλεξανδρούπολης συμπληρώνουν τους μηχανισμούς εκείνους που υποκαθιστούν την ενδογενή αποτρεπτική ισχύ της Χώρας έναντι ξένου επιβουλέα καθώς ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας ενδέχεται να βρίσκουν εμπόδια σε σχέδια διεθνοποίησης ή διεθνών ανταγωνισμών.

Μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρη η στάση των ΗΠΑ ή της ΕΕ έναντι της τουρκικής απειλής που αντιμετωπίζει η Χώρα μας τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και μακροσκοπικά ενώ δεν ξέρουμε πώς η Κυβέρνηση εκτιμά ότι η προβληθείσα στρατιωτική, αμυντική και δημόσια διπλωματία θωρακίζουν την Ελληνική Κυριαρχία στον Έβρο την ίδια στιγμή που η Θράκη αποκτά έναν post-μεταψυχροπολεμικό γεωπολιτικό ρόλο που δεν προκύπτει ότι είναι συμβατός με το Ελληνικό Εθνικό Συμφέρον.

Στην ευρύτερη θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και με τις πολυδιαφημιζόμενες διερευνητικές επαφές θυμόμαστε τις δεσμεύσεις Σημίτη στο Ελσίνκι (τις οποίες ενταφίασε ο Κώστας Καραμανλής) ο οποίος είχε δεχθεί μειωμένη αιγιαλίτιδα ζώνη για την Θράκη , την Θάσο και την Σαμοθράκη και είναι αυτές ακριβώς οι δεσμεύσεις που είναι αρεστές σε εταίρους μας στην ΕΕ!

Πρόσθετος επιβοηθητικός παράγοντας που ευνοεί τα σχέδια της Τουρκίας είναι η κατάσταση που επικρατεί εθνικά και τοπικά: οι διαχρονικές παθογένειες της Ελληνικής Διοίκησης στην περιοχή,η αναξιοκρατία, τα μικροκομματικά και μικροπολιτικά συμφέροντα των κομμάτων εξουσίας , οι εξαρτήσεις της τοπικης ελίτ,η δημογραφική ερήμωση ολόκληρων περιοχών με ταυτόχρονη οικονομική αποψίλωσή τους, η δράση μηχανισμών και φορέων που στοχεύουν στο Εθνικό Φρόνημα της περιοχής.η απουσία ισχυρής πνευματικής ηγεσίας σε Εκκλησία, ΔΠΘ και πολιτιστικούς φορείς, τα υπολειτουργούντα μέσα ενημέρωσης, η αδιαφάνεια στην διαχείριση κονδυλίων και η απουσία ενός γενικότερου αναπτυξιακού σχεδίου που θα θωρακίσει την περιοχή κοινωνικά , οικονομικά, πολιτισμικά.

Το τοπικό πολιτικό δυναμικό καλείται να δώσει συγκεκριμένες λύσεις σε ζητήματα που αφορούν στην παραγωγική και δημογραφική ερήμωση, την φυγή του ενεργού πληθυσμού από τους οικισμούς, τα χωριά και τις κωμοπόλεις προς τα αστικά κέντρα, και την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας στον γενικό πληθυσμό.