Ο κ. Πασχάλης Σόφτας,  γνωστός καρδιολόγος της Κομοτηνής και μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Ροδόπης με συνεχή επιστημονική και κοινωνική δράση αλά κι έντονη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας  συνεχίζει να προτρέπει και μας ενημερώνει για την σωστή και υπεύθυνη στάση όλων μας  στα “χρόνια του κορονοϊού”.

“Σήμερα δυστυχώς απ’ ότι πληροφορήθηκα, έχασε τη μάχη με τον κορωνοϊο και ο πρώτος ιατρός στην Ελλάδα που βρέθηκε εξαρχής στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος.

Λοιπόν επειδή πολλοί θα με πουν τρομολάγνο και θα με χλευάσουν όταν με δουν με την μάσκα ffp3 στο μάρκετ, θα τα γράψω μία τελευταία φορά τα του κορωνοιού και ελπίζω να εισακουστώ για το καλό όλων μας.

Βέβαια με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η γνωστή πλέον από όλους καμπύλη των κρουσμάτων του ιού, για την Ελλαδα εξελίσσεται αρκετά καλύτερα σε σχέση με άλλες χώρες. Ίσως (ΙΣΩΣ) σε λίγες μέρες ο αριθμός τους να μειωθεί αρκετά αν ΟΛΟΙ κάνουμε αυτά που πρέπει.

Λοιπόν σας το λέω από καρδιάς: Δεν υπάρχει λόγος να χαλαρώνουμε και να χαιρόμαστε, ούτε τώρα ούτε σε 10 ή σε 20 μέρες.

Και προπάντων μην αρχίσουμε και βγαίνουμε από το σπίτι και να κοκορευόμαστε ότι τα πάμε καλύτερα απ’ όλους.

Αν με ρωτήσετε για το τί μέλλει γενέσθαι, θα σας παραπέμψω στα κριτήρια με τα οποία ο Παγκοσμιος Οργανισμός Υγειας δηλώνει το τέλος μιας επιδημίας. Για παράδειγμα για εκείνη του Ebola, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης τελειώνει μετά απο δύο πλήρεις περιόδους επώασης κατά τις οποίες δεν καταγράφονται νέα κρούσματα. Για τον Ebola αυτό σημαίνει 42 μέρες. Γύρω στις 30 είναι για τον SARS-CoV-2 και γενικά για τους κορωνοιούς.

Ακολούθως ζητείται από κάθε χώρα να συνεχίσει να κρατάει ένα υψηλό επίπεδο ασφάλειας για ακόμα 90 ημέρες.

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός, αλλά να γίνει ξεκάθαρο σε όλους. Όταν θα δούμε το φως στην άκρη του τούνελ θα λείπουν ακόμη αρκετά χιλιόμετρα για να βγούμε. Γι’αυτό μη παρασυρόμαστε από την ευφορία, τον καλό καιρό και αρχίσουμε να αγκαλιάζουμε και να φιλάμε γνωστούς και φίλους και ας μείνουμε στο σπίτι μας οσο περισσότερο γίνεται, μέχρις ότου οι ειδικοί επιδημιολόγοι μας το πουν.

Η κανονικότητα θα επιστρέψει σιγά σιγά, θα ξαναξεκινήσουν οι δραστηριότητες και θα ξαναρχίσουμε να ψιθυρίζουμε κουτσομπολιά στο αυτί, θα γυρίσουμε στο γραφείο, στο σχολείο, στη δουλειά και θα αφήσουμε επιτέλους τον καναπέ. Κι ας προσπαθήσουμε να είμαστε ακόμα αναγνωρίσιμοι, τουλάχιστον απο τους γνωστούς μας, με τους οποίους θα ξαναπάμε στην ταβερνα. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Οπότε συμπερασματικά, αν όλα μα όλα πάνε καλά και είμαστε και κωλόφαρδοι εκτός από αισιόδοξοι, θα κάνουμε μια γιορτή τον δεκαπενταύγουστο μαζί με τους φίλους και τους συγγενείς μας.

Ας μην γινόμαστε λοιπόν εγκληματικά ανόητοι γιατί ειλικρινά δεν θα έχουμε και πολλές αντοχές σε ενα δεύτερο ανθεκτικότερο κύμα… Capito tutto?”