Ο παραλυτικὸς κοίταξε τον ξένο ξαφνιασμένος. Τι ερώτηση ήταν αυτή που του απηύθυνε; Αν ήθελε, λέει, να γίνη υγιής; Μα ζητούσε και τίποτε άλλο; Τριάντα οκτὼ ολόκληρα χρόνια ζούσε μ’ αυτὴ τη λαχτάρα. Η ελπίδα της θεραπείας τον έκανε να παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αυτὸ τον θαυματουργικὸ τόπο της Βηθεσδά -προσμένοντας το Θαύμα. Όμως ήταν μόνος, ολομόναχος. Ούτε έναν άνθρωπο δεν είχε να τον «βάλει στη δεξαμενή, όταν το νερὸ ταραχθή». Τα μάτια του έλαμψαν απὸ μια αναπάντεχη ελπίδα.

Αλλὰ η πρώτη έκπληξις συντελέστηκε όταν άκουσε την απάντηση. «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτησε». Αυτὸ που χρόνια τώρα καρτερούσε, του δινόταν έτσι απροσδόκητα, σε μια στιγμή, εντελώς διαφορετικὰ απ’ ότι το περίμενε. Το βλέμμα του, ταραγμένο, επίμονο, στυλώθηκε στο βαθὺ και γαλήνιο βλέμμα του Κυρίου. Σε κείνα τα λίγα δευτερόλεπτα κρίθηκε κάτι μεγάλο.

Ο παραλυτικὸς υπακούει στην προσταγὴ του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτὴ του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πώς πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολὲς του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «ἔγειραι, ἆρον τόν κράβαττον σου», «Ἐγώ δέν μπορῶ νά γυρίσω στό κρεβάτι μου καί θά ΄το πάρω στόν ὦμο μου;» Τίποτα δεν αναστέλλει την θέληση του να υπακούσει. Έπρεπε να σηκωθεί και να περπατήσει, δηλαδὴ να επιχειρήσει αυτὸ που ο Χριστὸς πρόταξε.

Πολλές φορές ορισμένες εντολές του Κυρίου ηχούν παράδοξα μέσα μας. Το λογικό μας, η αμαρτωλή καρδιά μας δυσκολεύονται να τις αποδεχθούν. Εδώ κρίνεται η υπακοή μας στον Χριστό. Με τον δισταγμό και το «ἀλλά», θα παραμείνουμε παράλυτοι στο κρεβάτι της ανειλικρίνειας, της χαλαρότητας, της αμαρτίας.

Ο άνθρωπος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής παρουσιάζει ένα πολύτιμο και σημαντικό στοιχείο στην συμπεριφορά του. Προκειμένου να εκτελέσει την εντολὴ του Χριστού, αδιαφόρησε για τα σχόλια του κόσμου. «Εἶναι Σάββατο» τον παρατηρούσαν οι συμπατριώτες του, «δεν σου επιτρέπεται να μεταφέρης το κρεβάτι σου».

Παρανομείς κάνεις κάτι που αντιτίθεται στο Νόμο και τα έθιμα και ο παραλυτικὸς σφίγγοντας στον ώμο του το κρεβάτι απαντά σταθερά, δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά Εκείνος που με έκανε υγιή, Εκείνος μου είπε σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτησε».