Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου ήταν μια μέρα αφιερωμένη στα άτομα με ιδιαιτερότητες, με δυσκολίες, με μειονεξίες ή όπως τώρα τελευταία λέγεται του “αναπηρικού κινήματος” και φέρει και τον διακριτικό “εύσχημο” τίτλο του ΑμεΑ με διαρκείς αναγραμματισμούς…

Για να κατανοήσουμε τη σύνθετη έννοια της αναπηρίας, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το στοιχείο της αναπηρίας, της ‘’πήρωσις’’, άλλως της έλλειψης κάποιας λειτουργίας, αποκτά ιδιαίτερη διαβάθμιση σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική αλληλεπίδραση και τη λειτουργική του ικανότητα ή την έλλειψη της. Η όποια δυσκολία που χαρακτηρίζει την αναπηρία μπορεί να βασίζεται στο τρίπτυχο που συνθέτουν βιολογικοί, κοινωνικοί και φυσικοί-περιβαλλοντικοί παράγοντες. Και αυτή η υφιστάμενη κατάσταση έρχεται σε σύγκρουση με την κατεστημένη αντίληψη για την αναπηρία, με το υπό διαμόρφωση νομοθετικό πλαίσιο και την δόμηση μιας κοινωνικής πολιτικής που περιορίζει σημαντικά την κατανόηση της πραγματικής διάστασης των δυσχερειών που παράγει η “αναπηρία”, η οποία περιορίζεται τις περισσότερες φορές στην ιατρική της εκδοχή.

Με απλά λόγια όσο πιο προβληματικός είναι ο περίγυρος, όσο πιο δύσκολη είναι η “προσβασιμότητα” του ατόμου με ιδιαιτερότητες στην καθημερινότητα, τόσο αυξάνεται και ο βαθμός της αναπηρίας..

Η 3η Δεκεμβρίου, εκτός από ημέρα διεκδικήσεων “συνδικαλιστικού” χαρακτήρα, είναι και η ευκαιρία για να θίξουμε ακριβώς αυτά τα θέματα που αποτελούν πολλαπλασιαστή δυσκολιών για τα ΑμεΑ και να διεκδικήσουμε εμείς οι “υγιείς” το πραγματικό δικαίωμα της πρόσβασης μέσα από διαρκή προσπάθεια και υπόμνηση και όχληση.

Στην Κομοτηνή, τα τελευταία χρόνια, καταβάλλονται προσπάθειες για να κερδιθεί το στοίχημα της προσβασιμότητας όσο κι αν αυτό μερικές φορές “χάνεται” σε φιλανθρωπικού life style δράσεις. Σε αυτές σίγουρα δεν εντάσσεται η καθόλα αξιέπαινη προσπάθεια του ΗΡΟΔΙΚΟΥ που έφερε και στην πόλη μας το μπάσκετ με αμαξίδιο.

Με αφορμή λοιπόν την 3η Δεκεμβρίου το 11ο Δημοτικό Κομοτηνής μαζί με το 7ο Δημοτικό, το Τζελάρ Μπαγιάρ, αλλά και το 1ο Νηπιαγωγείο και οι 100 περίπου μαθητές και δάσκαλοι που τους συνόδευαν παρακολούθησαν από κοντά το παιχνίδι μεταξύ της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο του Ηρόδικου Κομοτηνής και επίλεκτης ομάδας που απαρτιζόταν απο μέλη των ΓΑΣ, ΑΕ, Αίαντα και Δημοκρίτειου Κομοτηνής.  Πολύτιμος χορηγός και αρωγός τα ΑΣΤΙΚΑ ΚΤΕΛ Κομοτηνής!!!

Μικροί και μεγάλοι θεατές ενθουσιάσθηκαν, θαύμασαν, δοκίμασαν τις δυνατότητές τους και έδωσαν ξανά ραντεβού με παίκτες, προπονητή και παράγοντες για νέους αγώνες!

Όπως δήλωσε και στην ΕΡΑ Κομοτηνής ο κ. Μιχάλης Ραγκούσης, πρόεδρος του «Ηρόδικου», «Το βρήκαμε μια πάρα πολύ καλή ιδέα γιατί είναι πάγια η θέση μας ότι μια τέτοια μέρα δεν μπορείς να γιορτάζεις για κάτι. Αλλά το να δώσεις στα παιδιά την ευκαιρία μέσα από τον αθλητισμό να γνωρίσουν την προσπάθεια ενός αθλητή με αναπηρία νομίζω ότι είναι κάτι το εξαιρετικό.».. Ο κ. Κίμωνας Λεχούδης, προπονητής της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο «Ηρόδικος», τόνισε επίσης ότι «αν κοιτώντας κάποιος την προσπάθεια αυτών των παιδιών, αφαιρέσει την αναπηρία, τότε θα δει ότι οι αθλητές, τα παιδιά, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Πολεμούν κάθε ώρα, σε κάθε προπόνηση για να γίνουν καλύτεροι, να τρέξουν πιο γρήγορα, να βάλουν ένα καλάθι περισσότερο. Είναι μικρά «παιδιά» κι αυτά, όπως όλοι οι αθλητές.»

Το μήνυμα που εξέπεμψε η Κομοτηνή, δεν ήταν άλλο από αυτά της διαρκούς προσπάθειας, της αντίδρασης σε κάθε αποκλεισμό και της διεκδίκησης του Δικαιώματος της Προσβασιμότητας για όλους, όπως αυτή προσδιορίζεται και από την Διεθνή Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία , η οποία και αποτελεί το πρώτο νομικά δεσμευτικό διεθνές μέσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα…