Η 11^η Ιουλίου βρίσκει την Ελλάδα σε μία νέα πρόδηλη και από καιρό προαναγγελθείσα πολιτική πραγματικότητα.

Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον εαυτό του και την ιστορική πραγματικότητα και αναγκάσθηκε να υποκύψει στην αναγκαιότητα της πολιτικής συναίνεσης αφού πρώτα υπέκυψε στις ορέξεις ενός ετερόκλητου πολιτικού σχηματισμού που οι βασικές του συνιστώσες οδήγησαν τη Χώρα και τον Ελληνικό Λαό στα όρια του Χάους.

Η ισχύς του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που έφερε τον Αλέξη Τσίπρα στην Πρωθυπουργία και ανέτρεψε το μέχρι πρότινος πολιτικό σκηνικό δημιουργώντας αναταράξεις εντός κι εκτός χώρας, και η ίδια δυναμική είναι αυτή που φαίνεται ότι θέλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα GREXIT.

Με 251 “ναι”, 32 “κατά” και 8 “παρών” έγινε τα ξημερώματα του Σαββάτου δεκτό το νομοσχέδιο “Διαπραγμάτευση και Σύναψη Δανειακής Σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)” που έχει αποστείλει η κυβέρνηση στους θεσμούς.

Επιπλέον, με κοινή δήλωση 15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσαν θετική ψήφο σημειώνουν τις ισχυρές τους ενστάσεις για το περιεχόμενο της ελληνικής πρότασης.

Συχνά ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε αντιμέτωπος με τους εκπροσώπους της Αριστερής Πλατφόρμας ή την πολιτική καρικατούρα του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη χωρίς ,όμως, να είναι σε θέση να διαφοροποιηθεί από τα «καμώματά» τους, είτε λόγω έλλειψης εμπειρίας είτε λόγω κακών συμβούλων.

Οι τακτικισμοί του Πρωθυπουργικού επιτελείου ανάμεσα στους βασικούς διαπραγματευτές (Βαρουφάκης, Τσακαλώτος) μπορεί να δημιουργούσαν σύγχυση σε εταίρους, δανειστές και την κοινή γνώμη αλλά δεν απέφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί ένα συνασπισμό συνιστωσών ερχόταν πολλές φορές σε σύγκρουση με τον Τσίπρα ο οποίος προσπαθούσε να είναι υπεράνω όλων και να παρεμβαίνει όταν χρειάζεται.

Η εικόνα αυτή ίσως να μη παρέπεμπε μόνον σε μια έλλειψη συντονισμού αλλά και σε μια τακτική του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για να επικαλεστεί , αργότερα, εκλογές ή δημοψήφισμα, αν κρίνει ότι παραβιαστούν οι «κόκκινες γραμμές» στα οποία ήταν αντίθετη η κοινή γνώμη.

Η οικονομική κατάρρευση της Χώρας και ο κίνδυνος στον οποίο βρέθηκε η παλιά φρουρά του πολιτικού κατεστημένου συσπείρωσαν τις εναπομείνασες πολιτικές δυνάμεις και ίσως έτσι τεθούν οι βάσεις για τη νεκρανάσταση της ελληνικής οικονομίας αλλά και την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Κινητήριος μηχανισμός φαίνεται ότι είναι η αναγκαιότητα για Εθνική Ενότητα η οποία όμως πρέπει να συνδυάζεται πάντοτε με την ιστορική γνώση και την Εθνική Αυτοσυνειδησία.

Κι αυτό είναι και το μυστικό Εθνικό Όπλο: Η ενότητα , η σύνεση και η πίστη στο μέλλον της Χώρας!