Πολιτικοί χώροι οι οποίοι έχουν πληρώσει ακριβά το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» αλλά και το «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών», θα περιμέναμε να είναι περισσότερο προσεκτικοί στην επιλογή των προσώπων που πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτιά τους καταδικάζοντας εξ αρχής οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού και «προβατοποίησης» των πολιτών για ψηφοθηρικούς ή άλλους λόγους, με βάση το φύλο, το θρήσκευμα ή την καταγωγή τους.

 

Αυτό όμως που προβληματίζει περισσότερο είναι η σιωπή των κομμάτων και του «εντόπιου» στελεχιακού τους δυναμικού, στην απροκάλυπτη πλέον προσπάθεια δημιουργίας ομάδων και πολιτικών ταυτοτήτων στη μειονότητα της Θράκης, με βάση το θρησκευτικό συναίσθημα. Το φαινόμενο δηλαδή της εργαλειοποίησης της θρησκείας στον πολιτικό δημόσιο χώρο που δημιουργεί διχαστικό κλίμα αλλά και καταστάσεις επικίνδυνες για την ειρηνική συνύπαρξη σε μια περιοχή.

 

Ο αγώνας για δικαιώματα, χειραφέτηση και πρόοδο όλων μας, ανεξαρτήτως από το φύλο, την εθνική καταγωγή ή τη θρησκευτική μας ταυτότητα, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να συμβαδίζει με την οπισθοδρόμηση, το σκοταδισμό, το θρησκευτικό φανατισμό και την ανάμειξη παραθρησκευτικών – παρακρατικών δομών, ξένων προς τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις της περιοχής μας, σε κομματικές εκλογικές διαδικασίες.

 

Γιατί κατ΄ αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται στην πράξη η ισονομία και η ελευθερία των πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, να εκλέξουν τους υποψηφίους που θα εκπροσωπήσουν τη Ροδόπη στο ελληνικό κοινοβούλιο, χωρίς «προίκες» και παρεμβάσεις στο αποτέλεσμα των εκλογών από ξένα κέντρα.

 

 

(Κείμενο: Σταυρούλα Μάρκου)