“Σημείο αναφοράς της πολιτικής μας λοιπόν, έχουμε συνειδητά επιλέξει να είναι ο Ελληνικός Λαός και το Εθνικό συμφέρον. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι κανένας δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι σώζει την Ελλάδα, όταν εκτελεί τους Έλληνες. Για αυτό καταψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο” τονίζεται στην ομιλία του βουλευτή Ροδόπης της ΝΔ, Ευριπίδη Στυλιανίδη στη Βουλή κατά την συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Σταθερότητας 2012-2015.

Η ομιλία:

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στην πιο δύσκολη μεταπολεμική στιγμή της και στην πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική επιλογή της.

Από τη μία πλευρά είναι οι εύλογες απαιτήσεις των δανειστών και εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι προσπαθούν να διασφαλίσουν τις απαιτούμενες εγγυήσεις του κεφαλαίου που μας δανείζουν, χωρίς να αποβάλουν όμως και μία διάθεση κερδοσκοπίας που εντοπίζεται στις αμοιβές και τους τόκους που συνοδεύουν αυτά τα κεφάλαια.
Αυτές οι απαιτήσεις συνδυάζονται με μια πρωτόγνωρη αγωνία, που εκδηλώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο με πεισματική πίεση να αποδεχθούμε ως παράταξη τη συνέχιση ενός λάθους για το οποίο ευθύνεται εις τριπλούν η Κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αναφέρομαι,

-πρώτον στην μετεκλογική της απραξία,
-δεύτερον στην υπογραφή του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων χωρίς καμία εθνική διαπραγμάτευση και
-τρίτον στην παντελώς λανθασμένη ιεράρχηση προτεραιοτήτων της οικονομικής πολιτικής, που προέταξε τις οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων, ρευστότητας της αγοράς έναντι των αποκρατικοποιήσεων, της περιστολή των δημοσίων δαπανών και των θεσμικών διαθρωτικών αλλαγών.

Από την άλλη είναι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, που βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει τραγικά, τα όνειρα τους να συνθλίβονται και την Εθνική τους Αυτοπεποίθηση να γίνεται κομμάτια.
Η Κυβέρνηση ενώπιον αυτής της κρίσιμης επιλογής επεδίωξε, πίσω από την δικαιολογία περί δήθεν «έλλειψης συναίνεσης», την οποία προσέφερε ο Αντώνης Σαμαράς, να κρύψει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δύο μεγάλες αδυναμίες της.

Πρώτη αδυναμία η αναποτελεσματικότητα και η ανικανότητα που επέδειξε να προχωρήσει τους τελευταίους 20 μήνες τις απαιτούμενες διαθρωτικές αλλαγές, τις στοχευμένες αποκρατικοποιήσεις και την επιθετική περιστολή των δημοσίων δαπανών, με τρόπο όχι οριζόντιο, αλλά μελετημένο ανά Υπουργείο, ώστε να μην διακυβεύεται ο σκληρός πυρήνας του Κράτους Δικαίου.

Δεύτερη αδυναμία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ο φόβος και η δειλία να θίξει τα συντεχνιακά συμφέροντα, που εξέθρεψε η ίδια επί δεκαετίες και η αδυναμία να πείσει το άλλο μισό ΠΑΣΟΚ για την ορθότητα του προγράμματος, που εφαρμόζει.

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Η Νέα Δημοκρατία μίλησε υπεύθυνα, μίλησε καθαρά, μίλησε εθνικά από την αρχή αυτής της περιδίνησης.

Εμείς από την πρώτη στιγμή δεν περιοριστήκαμε στην κριτική, αλλά συναισθανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης, καταθέσαμε στο Ζάππειο 2 ολοκληρωμένη ρεαλιστική πρόταση.
Εμείς τολμήσαμε, δεν δειλιάσαμε να υποστηρίξουμε τα πιστεύω μας μέσα στη χώρα και έξω από αυτήν. Εμείς διαπραγματευτήκαμε στην Ευρώπη και συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με επιμονή και ορθολογισμό.

Αντισταθήκαμε να συμπράξουμε στο λάθος και κινηθήκαμε με αποφασιστικότητα, έχοντας ως κριτήριο όχι την ικανοποίηση ή τους φόβους των δανειστών αλλά τα συμφέροντα και τις αγωνίες των Ελλήνων.

Σήμερα, καταψηφίζουμε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα όχι γιατί αρνούμαστε τους στόχους του ή γιατί δεν κρίνουμε αναγκαία την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση αλλά γιατί θεωρούμε ότι η Κυβέρνηση με δική της ευθύνη επιμένει στο λάθος.

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι και τα νέα μέτρα οδηγούν σε αποκλείσεις από τη στοχοθέτηση και σε απόλυτο αδιέξοδο.

Το τραγικότερο όλων είναι ότι τώρα πια έχουν πέσει οι μάσκες, διότι προκύπτει από δηλώσεις των ίδιων των δανειστών μας, ότι αυτή την πολιτική του αδιεξόδου δεν μας την επέβαλλαν οι δανειστές. Οι δανειστές προσδιόρισαν τους στόχους, όπως είπε ο κ. Τόμσεν. Την πολιτική την αποφάσισε η ίδια η Κυβέρνηση.

Η Κυβέρνηση αποφάσισε:

• να τιμωρήσει την επιχειρηματικότητα
• να τιμωρήσει την ιδιοκτησία
• να τιμωρήσει την μετρήσιμη εργασία
• να τιμωρήσει την τιμιότητα και τη νοικοκυροσύνη
• να καταστρέψει ουσιαστικά τον παραγωγικό ιστό της χώρας
• να συνθλίψει τη μεσαία τάξη
• να δυναμιτίσει την κοινωνική συνοχή, δημιουργώντας μία νέα τάξη εξαθλιωμένων Ελλήνων και θρυμματίζοντας τον σκληρό πυρήνα του Κράτους Δικαίου.

Αυτό, ο ένας Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Βενιζέλος πριν λίγες βδομάδες, σχολιάζοντας στα υπουργικά συμβούλια τον προκάτοχό του το ονόμαζε «δημοσιονομική κατοχή» .
Σήμερα, ο έτερος Αντιπρόεδρος κ. Πάγκαλος το περιγράφει ως «δημοσιονομική χούντα».

Το ερώτημα όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα:

Πού πάμε; Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα;

Εμείς έχουμε καταθέσει τις απόψεις μας. Πιστεύουμε ότι είναι λάθος η ισόποση κατανομή των βαρών. Δεν είναι δυνατόν η Κυβέρνηση να προσδοκά μόλις το 50% από την περιστολή των δαπανών, τις αποκρατικοποιήσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές και το άλλο 50% να θέλει να το εισπράξει από φοροεπιδρομές, που εξαθλιώνουν την κοινωνία και εκτελούν τους Έλληνες.
Η σωστή πολιτική είναι οι φοροεισπράξεις να περιορισθούν στο 25% και η μείωση και ο εξορθολογισμός του Κράτους να αποφέρει το υπόλοιπο 75%.

Χρειάζονται έξυπνες πολιτικές προσέλκυσης φρέσκου χρήματος, τις οποίες προτείνει και υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία.

Δεν είναι δυνατόν οι εκτός Ελλάδος Έλληνες να κατέχουν σε λογαριασμούς τους σε ξένες τράπεζες πάνω από 300 δις Ευρώ και η Ελληνική Κυβέρνηση να μην μπορεί να τους εμπνεύσει και να τους κινητοποιήσει.

Υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης, η οποία οφείλεται στην σπασμωδικότητα των αντιδράσεων, στην έλλειψη ψυχραιμίας, στην απουσία σχεδίου, στην διοικητική αναποτελεσματικότητα και κυρίως στην υποταγή του ΠΑΣΟΚ σε συντεχνίες και κομματικούς στρατούς, που το ίδιο εξέθρεψε για δεκαετίες.

Πώς μπορεί λοιπόν να απελευθερώσει την αγορά ένα κόμμα που δεν πιστεύει στην αγορά;

Πώς μπορεί λοιπόν να αποκρατικοποιήσει ένα κόμμα που τα στελέχη του δεν πιστεύουν στις αποκρατικοποιήσεις;

Πώς μπορεί να στηρίξει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες μία Κυβέρνηση, που τους αποκαλεί διεθνώς διεφθαρμένο λαό;

Πώς μπορεί να διαπραγματεύεται αποτελεσματικά με τους δανειστές μία Κυβέρνηση, που ακόμη και στο δημόσιο λόγο της, αντί να αναφέρεται στο λαό, που την εμπιστεύτηκε, προσπαθεί να δικαιολογείται μονίμως και να δικαιολογεί την Τρόικα;

Η αντίδραση της αντιπολίτευσης, ο ξεσηκωμός της Ελληνικής Κοινωνίας και η όποια αποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης, έπρεπε τους τελευταίους 20 μήνες να είναι το βασικό διαπραγματευτικό της εργαλείο με τους Εταίρους. Δυστυχώς, όμως αυτό δεν συμβαίνει.
Αντίθετα η Κυβέρνηση χαίρεται πολιτικά, όταν βλέπει τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά να μάχονται μόνοι στο ευρωπαϊκό περιβάλλον και μάλιστα από τη δυσμενή θέση της Αντιπολίτευσης.

Δεν πειράζει. Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γνωρίζουμε καλά ότι η ιστορία μας έχει γραφτεί με τα μεγάλα ΟΧΙ. Σημείο αναφοράς της πολιτικής μας λοιπόν, έχουμε συνειδητά επιλέξει να είναι ο Ελληνικός Λαός και το Εθνικό συμφέρον.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι κανένας δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι σώζει την Ελλάδα, όταν εκτελεί τους Έλληνες.

Για αυτό καταψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο.