Ομιλία Ευριπίδη Στυλιανίδη, Βουλευτή Ροδόπης ΝΔ, Κατά τη συζήτηση της πρότασης για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτή η Κυβέρνηση που σήμερα ζητά την εμπιστοσύνη μας αυτοπαραιτήθηκε τέσσερις φορές από το ηθικό και το εθνικό της χρέος τους τελευταίους 20 μήνες.

Την πρώτη φορά, προεκλογικά, αυτοπαραιτήθηκε από την ειλικρίνεια, όταν, ενώ γνώριζε με πληρότητα την αλήθεια, δήλωνε δημαγωγικά «ότι λεφτά υπάρχουν», κόντρα σε μια ΝΔ που μιλούσε για δύσκολες αποφάσεις, για οικονομική κρίση, για έκτακτες πολιτικές.

Τη δεύτερη φορά, μετεκλογικά, η κυβέρνηση Παπανδρέου αυτοπαραιτήθηκε από το χρέος της να κυβερνήσει. Παρά την ισχυρή λαϊκή εντολή, για 6 μήνες παρέλυσε το κράτος. Δεν τοποθέτησε γραμματείς Υπουργείων και διοικητές οργανισμών. Ακύρωσε προαποφασισμένα μέτρα. Διόγκωσε στατιστικά στοιχεία. Σπίλωσε την Ελλάδα και τους Έλληνες διεθνώς για να πλήξει τη ΝΔ. Υπονόμευσε τη συναίνεση και ισοπέδωσε την αξιοπιστία όλου του πολιτικού κόσμου, μετατρέποντας επί 1 χρόνο το κοινοβούλιο σε μια διαρκή εξεταστική επιτροπή. Ουσιαστικά διέκοψε τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, σύροντας τη χώρα στο Μνημόνιο. Γι’ αυτό άλλωστε και αρνήθηκε να δανειστεί από τις αγορές τα 54,3 δις ευρώ που της προσφέρονταν με 6,2% επιτόκιο, όταν τα spreads ήταν μόλις 180 μονάδες και όχι 1500 που είναι σήμερα.

Την τρίτη φορά η κυβέρνηση Παπανδρέου, σε αντίθεση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, αυτοπαραιτήθηκε από τη διαπραγμάτευση του Μνημονίου πριν το υπογράψει. Διευκόλυνε χαρακτηριστικά τα συμφέροντα των δανειστών, χωρίς να διεκδικήσει και να προστατεύσει τα δικαιώματα των πολιτών. Τους διασφάλισε χρόνο να ξεφορτωθούν ελληνικά ομόλογα, χωρίς να πάρει ικανοποιητική παράταση αποπληρωμής των δανείων. Τους επέστρεψε κεφάλαιο, που δανείζεται χωρίς να επιτύχει μείωση επιτοκίου ή αξιοποίηση μέρος του κεφαλαίου για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας. Η κυβέρνηση κατέστησε ενυπόθηκο ένα κρατικό δανεισμό, που ήταν στον αέρα.

Η ιεράρχηση προτεραιοτήτων από την κυβέρνηση Παπανδρέου τόσο στο Μνημόνιο Ι όσο και τώρα, είναι καταστροφική για την κοινωνική συνοχή, την οικονομική ανάκαμψη και την εθνική ανάπτυξη.

Η κυβέρνηση προτιμά οριζόντιες περικοπές, που πλήττουν χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους παρά τις αποκρατικοποιήσεις, που ούτως ή άλλως πάντα και ως αντιπολίτευση πολεμούσε το ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε ΟΤΕ, COSCO-Πειραιάς, Ο.Α., εξαγορά Finans Bank από Εθνική και πολλά άλλα.

Προτιμά τις απολύσεις από την εργασιακή εφεδρεία. Προτιμά την αύξηση φόρων, που διώχνει επενδύσεις, κλείνει μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εκτοξεύει την ανεργία από το 9% στο 16%, από τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που ενοχλούν τα πασοκικά συνδικάτα του ’80.  

Προτιμά να διώχνει στο εξωτερικό 37.400 νέους επιστήμονες το 2010, παρά να ξεπερνά τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες της, που συνεχώς την αποτρέπουν από το να προχωρήσει στο Μη Κρατικό Πανεπιστήμιο, να εμπιστευθεί την αγορά, να διευκολύνει, ώστε το ιδιωτικό συμφέρον να διέρχεται μέσα από το δημόσιο όφελος με κανόνες αυστηρούς και ξεκάθαρους.

Την τέταρτη φορά η Κυβέρνηση Παπανδρέου αυτοπαραιτήθηκε από την ευθύνη και υπέβαλε μάλιστα, κατά διεθνώς πρωτότυπο τρόπο την παραίτηση της στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ομολογώντας έτσι την αποτυχία της πολιτικής Της.

Η Κυβέρνηση σκέφτεται, συσκέπτεται, συζητά διαδικτυακά, επικοινωνεί, συμβουλεύεται, διαβουλεύεται, πάντως δεν αποφασίζει, δεν κυβερνά κι αυτό σε μία στιγμή, που η εθνική οικονομία αντιμετωπίζει μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, η κοινωνία μας δοκιμάζεται πρωτόγνωρα και η Ελλάδα βρίσκεται στην κρισιμότερη ίσως καμπή της σύγχρονης ιστορίας της.

Η Κυβέρνηση έχει επιλέξει να θέτει εκβιαστικά διλήμματα, επενδύοντας στο φόβο της κοινωνίας και εισπράττοντας μελαγχολία, απόγνωση και αγανάκτηση από τους πολίτες. Τα λάθη της είναι οικονομικά μετρήσιμα:

Για παράδειγμα:

• ·Η δήλωση Παπακωνσταντίνου ότι θα φορολογήσει τις καταθέσεις στοίχησε 30 δις σε μία εβδομάδα στο τραπεζικό σύστημα.
• ·Η δήλωση Δαμανάκη ότι θα βγούμε από το Ευρώ 7 δις σε 3 ημέρες
• ·Η δήλωση της Κυβέρνησης ότι τα λεφτά φτάνουν ως τον Ιούλιο άλλα 10 δις Ευρώ.
• ·Η πεντάωρη ακυβερνησία στοίχησε διαχρονικό ρεκόρ των Spreads.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Με ύβρεις ότι όλοι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, με βούλιαγμα της κοινωνίας στην μελαγχολία και με εκφοβισμό της αγοράς δεν κυβερνάται η Ελλάδα. Αν κάποιοι από εμάς εδώ μέσα πιστεύουμε ακόμη ότι η πολιτική δεν είναι δημόσιες σχέσεις, δεν είναι διαπλεκόμενη υπαλληλία, δεν είναι χόμπυ της οικονομικής αριστοκρατίας, δεν είναι κληρονομικό δικαίωμα, δεν είναι Star System αλλά είναι η τέχνη της ψύχραιμης διαχείρισης κρίσεων, των υπεύθυνων και τολμηρών αποφάσεων, της αφοσίωσης σε ένα εθνικό οραματισμό, που δεν θέλει να βλέπει την Ελλάδα γονατισμένη, ταπεινωμένη και προδομένη, οφείλουμε να αντιδράσουμε. Έχουμε χρέος να απαντήσουμε στις ανοιχτές παλάμες της πλατείας, ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Οφείλουμε με πράξεις να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, επαναδιαπραγματευόμενοι τα δικαιώματά τους με την Τρόικα. Μόνο η αποκατάσταση της Εθνικής Αυτοπεποίθησης θα ξαναφέρει την ελπίδα και το χαμόγελο του Έλληνα, που κάποιοι έδιωξαν. Αυτά που σας λέω δεν είναι θεωρητικά. Έχουν ισχυρές βάσεις.

• Οι ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό υπολογίζονται σε 300 δις, σε γερμανικές, ελβετικές, αγγλικές και αμερικανικές τράπεζες. Η έλλειψη εμπιστοσύνης τις κρατάει έξω.
• Η ελληνική ναυτιλία είναι η πρώτη στον κόσμο. Έχει καταγράψει κέρδη 140 δις την τελευταία δεκαετία. 580 παραγγελίες νέων πλοίων έχουν κάνεις οι Έλληνες εφοπλιστές μόνο στην Κίνα κι άλλα τόσα σε Κορέα και Ιαπωνία. Και η Κυβέρνηση κατήργησε το Υπουργείο.
• 18% του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό και η Κυβέρνηση έκλεισε το Υπουργείο.
• Η παιδεία και ο πολιτισμός μας μιλά στην ψυχή των λαών και αντί να είναι η Ελλάδα Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο και να φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες ξένους φοιτητές με δίδακτρα είναι η πρώτη χώρα διαρροής εγκεφάλων, γιατί κάποιοι εδώ μέσα δεν θέλουν τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
• Αντί να κινητοποιούμε τα 8 εκατομμύρια του οικουμενικού ελληνισμού, που προκόβουν και να αξιοποιούμε τους χιλιάδες διακεκριμένους ομογενείς, που κινούν τις οικονομίες του κόσμου, τους απογοητεύουμε, τους πικραίνουμε και τους πολλαπλασιάζουμε διώχνοντας από τον τόπο μας κι άλλα αξιόλογα μυαλά. Ως που θα φτάσει αυτός ο κατήφορος;

Δεν συνειδητοποιεί η Κυβέρνηση τη διάλυση της διοίκησης, την ακαταστασία της οικονομίας και την ατολμία της πολιτικής της.

Εδώ χρειάζονται αποφάσεις. Ξεκάθαρες, τολμηρές, ρεαλιστικές αποφάσεις, που βεβαίως δεν θα αγνοούν τους εταίρους και δανειστές μας, δεν θα αποκλίνουν από τις ευρωπαϊκές αξίες, πρωτευόντως όμως θα υπηρετούν το λαό αυτό, που δοκιμάζεται και θα προστατεύουν την αξιοπρέπεια του ιδίου και τα δικαιώματα της πατρίδας του.

Αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί πια να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, όσους ανασχηματισμούς και αν κάνει.