Απαράβατος «νόμος» της ζωής, όταν πεθαίνει κάποιος, και κάθαρμα να ήταν όσο ζούσε, να βρεθούν μόνο αρετές, για να του αποδοθούν. Θυμάμαι τον πατέρα μου, που τον έχασα περίπου ένα χρόνο πριν, ο οποίος με είχε προετοιμάσει «να μην ξοδευτούν λόγια που δεν θα τα άκουγα ζωντανός». Δεν σκοπεύω, λοιπόν, να κάνω αυτό σήμερα, ούτε για έναν άγνωστο.

Με τον Νίκο Βαβατσικλή, δεν γνωριζόμασταν. Το όνομά του, το είχα ακουστά από μια δικαστική περιπέτεια που κέρδισε, και καθιερώθηκε η ανωνυμία των blogs. Ως blogger, είχα παρακολουθήσει συστηματικά την υπόθεση. Επισκεπτόμουν συχνά το blog του, και θαύμαζα τη μαχητικότητά του. Στα περιφερειακά μέσα, βρίσκεις συχνά ειδήσεις που δεν τις «αγγίζουν» αυτά του κέντρου. Ανέβασε κείμενο μέχρι την 20η Μαρτίου.

Ξαφνικά, χθες, έμαθα την είδηση του θανάτου του. Ήταν μόλις 38 ετών και πατέρας ενός παιδιού. Τόσο νέος, τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα, τόσο βιαστικά. Μεταξύ άλλων, έμαθα ότι εργάστηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» ενώ αρθρογραφούσε σε άλλες εφημερίδες και ηλεκτρονικά περιοδικά της Θράκης. Υπήρξε σύμβουλος έκδοσης στο περιοδικό «Περιφερειακά», διευθυντής και αρχισυντάκτης της ενημερωτικής ιστοσελίδας inpost.gr και παραγωγός στην πρωινή ενημερωτική ζώνη του Ράδιο «Παρατηρητής».

Δεν ήταν «αστέρι» των γνωστών ΜΜΕ, για αυτό και θα ασχοληθούν μαζί του, πέρα από εκείνους που τον γνώριζαν προσωπικά και πονάνε στα αλήθεια, ελάχιστοι. Αυτό το πένθος, το πένθος για έναν άγνωστο, είναι το σιωπηλό αντίο σε έναν συνοδοιπόρο των νέων media, που βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» αλλά δεν τα παράτησε. Μόνο όταν η ίδια η ζωή, «φανέρωσε» τα σχέδιά της. Είναι ένα δάκρυ που δεν έχει καμία δύναμη να απαλύνει πόνους, είναι μόνο ειλικρινής θλίψη. Είναι η σκιά που κοντοστέκεται μπροστά στο φρέσκο χώμα πάνω στο μνήμα ενός αγνώστου. Η στάση ενός περαστικού, για να αποτίσει φόρο τιμής, σε κάποιον που, ενώ δεν μπορεί να το προσδιορίζει, κάτι του θυμίζει. Ο σιωπηλός, ανώνυμος θρήνος, στη σκιά του σπαραγμού της μητέρας, του πατέρα, του αδελφού, της γυναίκας και του παιδιού του.

Καλό κατευόδιο, συνονόματε και άγνωστέ μου φίλε!

(Πηγή:protagon.gr)