Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Το 2017 σε μία εκτενή ανάλυσή μας, είχαμε επισημάνει ότι “η ενεργός ανάμειξη του θρησκευτικού παράγοντα στις (γεω)πολιτικές επιδιώξεις της Τουρκίας αποτυπώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τις δημοσιογραφικές έρευνες που παρουσιάζουν τις διασυνδέσεις ΜΙΤ-JITEM – Ιμάμηδων σε 38 ευρωπαϊκές χώρες. Ανάλογη εμπειρία είχαμε και στην Ελλάδα με τις διώξεις μελών της Αδελφότητας Γκιουλέν από στελέχη του Τουρκικού Προξενείου.”

Λίγο αργότερα με ραμπιά χαιρέτισε τους μουσουλμάνους που συγκεντρώθηκαν στο τζαμί Κιρ Μαχαλλέ στην Κομοτηνή ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γεγονός που δημιούργησε έντονες ανησυχίας για την ενδεχόμενη δραστηριοποίηση σκληροπυρηνικών δομών του πολιτικού ισλάμ στην Χώρα μας και την Ελληνική Θράκη με την ανοχή των ελληνικών κρατικών δομών και αρχών..Είναι ένας χαιρετισμός που ξεκίνησαν να τον χρησιμοποιούν πρώτοι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο, όμως γρήγορα μερικούς μήνες αργότερα άρχισε να χρησιμοποιεί και ο Ερντογάν.

Το 2018 διαπιστώναμε πως “αν και θα περίμενε κανείς ότι οι προβεβλημένες προσωπικότητες του δημόσιου βίου της περιοχής μας θα υπηρετούσαν με αφοσίωση τις αρχές του Ισλάμ ο τρόπος που χρησιμοποιεί μερίδα του τοπικού πολιτικού κόσμου το Ισλάμ, όχι μόνον δεν παρουσιάζει καμία θρησκευτική προσταγή, αλλά δίνει την εντύπωση ότι στοχεύει στην επέκταση της θρησκευτικής πίστης στην πολιτική ζωή δημιουργώντας έναν νέο πολιτικό ρυθμιστή.“

Το 2019 είχαμε εκτενέστατα αναφερθεί στις “νέες βραδυφλεγείς “υβριδικές” απειλές, που αυτή τη φορά υποδαυλίζουν ενδομειονοτικές συγκρούσεις στη Χώρα με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή στην Θράκη, καθώς φαίνεται ότι διασυνδέεται το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα με τον τουρκικό εθνικισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό.” Συμπληρωματικά, “επισημάνθηκε ο ρόλος της ανόδου του “πολιτικού ισλάμ” στην περιοχή των Βαλκανίων με εμφανή τα σημεία απόληξης και στο ελληνικό έδαφος στα πλαίσια της εργαλειοποίησης της θρησκείας από εξωχώριους μηχανισμούς στοχεύοντας στην επέκταση της θρησκευτικής πίστης στην πολιτική ζωή δημιουργώντας έναν νέο πολιτικό ρυθμιστή στο εσωτερικό της Χώρας, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τον τρόπο που διαχειρίζεται την πρόσφατη πολιτική του παρουσία το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ.”

Την ίδια χρονιά, σε ένα μνημειώδες κείμενο-αναφορά του Ξανθιώτη νομομαθούς διανοητή και μαχίμου δικηγόρου κ. Στέργιου Γιαλάογλου είχε διατυπωθεί το ερώτημα: “Ποιος τελικά είναι ο προϋπολογισμός της κάθε παραμουφτείας; Ελλην βουλευτής και καθηγητής ΑΕΙ σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι το Προξενείο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Θράκη καθώς υπολογίζεται ότι συντηρεί (;) περί τα 3.000 άτομα. Και είναι επίσης γνωστό ότι ο προϋπολογισμός του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής είναι τεράστιος και απλησίαστος για τα Ελληνικά μεγέθη.”

Το 2020 είχαμε αναφερθεί με συγκεκριμένα παραδείγματα στην παραθρησκευτική δραστηριότητα του παραερντογανικού καθεστώτος και του μειονοτικού παραϊερατείου στην Θράκη με επίκεντρο αυτή τη φορά την ανυπακοή τους στα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Είχαμε επίσης , επισημάνει “πως η ελλειμματική διαχείριση (κι όχι μόνον επικοινωνιακή) ζητημάτων που άπτονται της αντίληψης για την φύση της υγειονομικής απειλής στους κόλπους της μειονότητας, έδωσε μία ακόμη ¨ευκαιρία” στους κύκλους του τοπικού πολιτικού ισλάμ να εκθέσουν την Ελληνική Πολιτεία!”

Το 2021 συμπεράναμε ότι “οι “εκλεγμένοι/ αιρετοί μουφτήδες” και οι συνεργοί τους εντάσσονται στην λογική των παρακρατικών οργανώσεων που λειτουργούν ως παράλληλες δομές ενάντια στο θεσμό της Μουφτείας που επέλεξε η Ελληνική Πολιτεία και συνιστούν σαφή επιβουλή της εσωτερικής έννομης τάξης και ασφάλειας και πράξη εχθρική και απαράδεκτη.”

Το 2022 είδαμε πώς οι “Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Θράκης” συμμετείχαν σε διημερίδα στην Κωνσταντινούπολη, η οποία κι αποτέλεσε ένα ακόμη βήμα υπό την κάλυψη του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης για την επανάληψη όλων των τουρκικών θέσεων και ισχυρισμών για το Κυπριακό, αλλά και για την “τουρκική”μειονότητα στην Θράκη γιατους “μουσουλμάνους της Δωδεκανήσου” και για τις καταπιέσεις που υφίστανται οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνοντας και τους πρόσφυγες, (λαθρο)μετανάστες, άλλες πληθυσμιακές ομάδες κοκ.

Και κάπως έτσι φθάσαμε στον Ιούλιο του τρέχοντος έτος, με τον υπό αποχώρηση διπλωματικά απόβλητο κ. Μουράτ Ομέρογλου να καλλιεργεί την “τουρκοισλαμοποίηση” της Μειονότητας με σκοπό να προβληθούν και να επιβληθούν συγκεκριμένα πρόσωπα ως υποψήφιοι σε κόμματα και ψηφοφόρους, εν όψει της κατάρτισης των ψηφοδελτίων για τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.

Μετατρέποντας τα Τεμένη σε φωτογραφικά τηλεοπτικά στούντιο προβολής των αρεστών συνδαιτυμόνων του ο ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣ κ. Μουράτ Ομέρογλου υποδαυλίζει την ειρηνική συνύπαρξη των Θρακιωτών και προσβάλλει την θρησκευτική τους πίστη προκαλώντας την τοπική κοινωνία με τις μεθοδεύσεις και τις τακτικές του.

Ο Γενικός Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή χρησιμοποεί την θρησκεία ως όχημα πολιτικής ανάδειξης στο όνομα ξένης επεκτατικότητας μέσα στην Μειονότητα και με αυτόν τον τρόπο τίθεται υπό διωγμόν η κοινωνική χειραφέτηση της. Με την προβολή, προώθηση, επιβολή και , τελικώς, με την εκλογή αυτών των προσώπων μπαίνει σε φάση απόλυτης κηδεμονίας η Μειονότητα στην Θράκη.

Όπως επισημαίνει και η συνάδελφος -δημοσιογράφος κ. Σταυρούλα Μάρκου, “Υποψήφιοι – οπαδοί θεοκρατικών και αυταρχικών αντιλήψεων που πυροδοτούν εθνικισμούς, καταπιέζουν τους λαούς και εξαιρούν τις γυναίκες από το κοινωνικό γίγνεσθαι, δεν έχουν θέση στα δημοκρατικά, προοδευτικά κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πολύ περισσότερο στους σχεδιασμούς, στις αποφάσεις και τις πολιτικές των κομμάτων για την περιοχή μας.”

Προς επίρρωση των ανωτέρω παραθέτουμε βιντεοσκοπημένο απόσπασμα όπου διακρίνεται ο διπλωματικά απόβλητος κ. Μουράτ Ομέρογλου στον Ληνό Ν. Ροδόπης να “διατάσσει” δια νεύματος τους πολιτικούς ακολούθους του κκ Οζγκιούρ Φερχάν και Ιμάμ Τζανέρ να απομακρυνθούν από τον εσωτερικό χώρο του Τεμένους στον Ληνό, καθώς την ίδια στιγμή εισέρχονταν, προφανώς, ανεπιθύμητα για αυτόν πρόσωπα (λχ Ιλχάν Αχμέτ ή Οντέρ Μουμίν).