Την πρώτη του συνέντευξη, ως γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, έδωσε στον Ριζοσπάστη της Κυριακής ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Ο κ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στο όραμα του κόμματός του, στην πολιτική που ακολουθεί, τη δράση του αλλά και το “κόμμα παντός καιρού”, όπως αναφέρθηκε στο Συνέδριο.
Αρχικά, ο κ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στο 19ο Συνέδριο του κόμματος και απάντησε στις κατηγορίες – κριτική περί υποτονικού συνεδρίου.
“Συνολικά, ήταν ένα Συνέδριο με ουσιαστική συζήτηση και προβληματισμό, όπως ήταν και οι Συνδιασκέψεις που προηγήθηκαν. Οι ομιλίες έδεναν τα ζητήματα του Προγράμματος, του Καταστατικού, του απολογισμού και των καθηκόντων δημιουργικά με τα καθήκοντα τού σήμερα, των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός μας, με το πώς θα συμβάλλουν οι κομμουνιστές στην οργάνωση της πάλης, στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, στην προώθηση της συμμαχίας, στην κομματική οικοδόμηση.
Έγιναν περισσότερες ομιλίες από προηγούμενα συνέδρια. Οι 77 ομιλίες στο Συνέδριο, μαζί με τους χιλιάδες που μίλησαν στις 120 περίπου Συνδιασκέψεις Περιοχών και Τομέων που έγιναν σε όλη τη χώρα, καθώς και πολλές εκατοντάδες συνελεύσεις των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης, είναι πάνω από προηγούμενα Συνέδρια, είναι ασύγκριτα ανώτερες από αντίστοιχες διαδικασίες άλλων κομμάτων που και περισσότερα υλικά μέσα έχουν, αλλά και περισσότερες δυνάμεις στις γραμμές τους και στον περίγυρό τους από το ΚΚΕ”.
Είναι όμως αξιοσημείωτο πως στο Συνέδριο που ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο, υπερψηφίστηκε και η θέση για το “κόμμα παντός καιρού”. Τι είναι αυτό όμως;
“Κόμμα ικανό να παλεύει και στις σημερινές συνθήκες, συνθήκες αντεπανάστασης, υποχώρησης, μαυρίλας, με στόχο τη συγκέντρωση δυνάμεων. Πρώτα από όλα δυνάμεων μάχιμων, από την εργατική τάξη, από τη νεολαία έστω και με μικρή εργασιακή εμπειρία σε συνθήκες κρίσης, άνεργους και υποαπασχολούμενους, αλλά και από τους αυτοαπασχολούμενους στα αστικά κέντρα που μαζικά προλεταριοποιούνται, επίσης από τους αγρότες στην ύπαιθρο, γυναίκες – που αποτελούν ισχυρή δύναμη στο λαϊκό αγώνα, μέσα από τις καθημερινές μάχες.
Κόμμα ικανό να εμπνέει αλλά και να είναι γειωμένο με τη δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα”.
Επίσης ο νέος γγ, αναφέρεται στη συνέντευξή του και στην “λαϊκή συμμαχία” και στο χαρακτήρα αυτής.
“Στον αγώνα γι’ αυτόν το στόχο, δεν μπορεί, ούτε θέλει να είναι μόνη της (η εργατική τάξη). Χρειάζεται, έχει ανάγκη συμμάχους, χρειάζεται δίπλα της στην πάλη ενεργά, ή έστω να μη βρεθούν απέναντί της προσχωρώντας στο στρατόπεδο του αντιπάλου, τη φτωχή αγροτιά, τα πολυπληθή τμήματα των αυτοαπασχολουμένων στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία όμως δεν έχουν σκοπό, ούτε καν έχουν στο μυαλό τους, να φτάσουν μέχρι τέλους, προφανώς κατανοούν μόνο ως εχθρό τους τα μονοπώλια, θέλουν την κατάργησή τους…
Η αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή συσπείρωση, είναι αυτή που μπορεί να εκφράσει σε ενιαία κατεύθυνση την πάλη της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Έτσι θα δημιουργηθεί η μεγάλη εκείνη στρατιά των εργατών, των υπαλλήλων, των φτωχών ξωμάχων του κάμπου, των μικρών επαγγελματιών και εμπόρων, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών, η ισχυρή και μαζική λαϊκή συμμαχία, εδραιωμένη παντού, απ’ άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα
Αυτή η συμμαχία είναι πολιτικοποιημένη, έχει κινηματικό χαρακτήρα, συμμετέχουν τα πιο πρωτοποριακά στοιχεία, οι πιο ριζοσπαστικοποιημένες και ζωντανές δυνάμεις του λαϊκού μας κινήματος. Δε μιλάμε για μια απλή συνδικαλιστική συνεργασία, μια συμμαχία γύρω από ορισμένους επιμέρους στόχους συσπείρωσης, γύρω από τους οποίους έτσι κι αλλιώς παλέψαμε, παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε, να διεκδικούμε”.
Στο συγκεκριμένο σημείο έρχεται και η πρώτη αιχμή για το ΣΥΡΙΖΑ.
“Είναι υποκριτικό να παριστάνουν κάποια άλλα κόμματα ότι δεν καταλαβαίνουν, οι ίδιοι που μιλώντας για συμμαχία δε θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει άλλη παρά μόνο κάποια συμμαχία ανάμεσα στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, είτε κεντροαριστεράς, είτε “αριστεράς”, είτε κεντροδεξιάς, είτε οικουμενικής, σωτηρίας, και ό,τι άλλο τις βαφτίζουν, με στόχο να διαμορφώσουν ανάλογα κυβερνητικά σχήματα, ενώ οι κυβερνήσεις που προτείνουν, είναι ίδιας κοπής, του “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”, χωρίς να μπορούν να προσφέρουν τίποτε διαφορετικό, θετικό για το λαό”.
“Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, τους φτωχούς αγρότες, ιδιαίτερα ανάμεσά τους στους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών. Αρκεί να είναι κοινωνικά, ταξικά με τους ανθρώπους του μόχθου”, σημειώνει σχετικά, ενώ κάνει και κάλεσμα σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων για συστράτευση.
“Όλοι αυτοί, βεβαίως, μπορεί να είναι σήμερα ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, είτε του ΠΑΣΟΚ που πρόσφατα μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ ή άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να παλέψουν μαζί μας μέσα από τις γραμμές του εργατικού λαϊκού κινήματος, της Λαϊκής Συμμαχίας.
Να δικτυωθούν παντού, σε όλους τους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους, στις συνοικίες, στις πόλεις και τα χωριά, μέσα από τις λαϊκές επιτροπές, τις επιτροπές αγώνα, παντού, όπου κινούνται εργαζόμενοι και ζητούν το δίκιο τους.
Δεν τους ζητάμε να συμφωνήσουν σε όλα μαζί μας. Δε θέλουμε η συμμαχία να κάνει πρόγραμμά της το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Όμως δεν μπορούμε και να κρύψουμε από τους συμμάχους ποιος είναι ο στρατηγικός μας στόχος, την πρότασή μας για το πώς, με ποιους και γιατί θέλουμε να φτάσουμε εκεί. Δεν είναι έντιμο να κρύβεις το πού θες να πας, για να γίνεις απλά αρεστός, για να πλατύνεις” όπως λένε, μόνο και μόνο για να μη σε λένε “σκαντζόχοιρο” οι αντίπαλοι.
Αλλά αυτοί ξέρουν. Άλλο πράγμα έχουν στο μυαλό τους. Κι αυτό που έχουν στο μυαλό τους είναι να έρθει το ΚΚΕ στα πολιτικά μέτρα τους, αλλάζοντας τη γραμμή του, τις θέσεις του, στρογγυλεύοντας οξείες γωνίες, υποχωρώντας ουσιαστικά μόνον το ΚΚΕ, την ίδια ώρα που αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους. Έτσι όπως έκαναν τόσα και τόσα ΚΚ, άλλα αριστερά κόμματα, που το μόνο τελικά που κατάφεραν ήταν να διαλύσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα, να δώσουν φιλί ζωής στο σύστημα και στα άλλα αστικά κόμματα, για να ξανακαθίσουν στο σβέρκο του λαού, σταθεροί στις θέσεις της αντιλαϊκής διαχείρισης του συστήματος”.
Στη συνέχεια ο κ. Κουτσούμπας υποστήριξε πως συνεχίζεται η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με τη διαμόρφωση ενός νέου δίπολου, αυτού της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επιτίθεται και στη Χρυσή Αυγή, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι αυτό που παρουσιάζεται.
“Το προετοίμαζαν μεθοδικά, βρέθηκαν σε ετοιμότητα να δουν έγκαιρα τη μεγάλη πτώση του ΠΑΣΟΚ, πόνταραν πρώτα στο κόμμα της ΔΗΜΑΡ αλλά δεν “τράβαγε” φαίνεται και στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να δημιουργήσουν, τους βολεύει. Ποντάρουν αρκετά για να περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδιά τους στο ΣΥΡΙΖΑ, και τη γρήγορη μετάλλαξή του από απλό οπορτουνιστικό σε νέο σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό μόρφωμα.
Η Χρυσή Αυγή είναι στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και όχι κάτι έξω από αυτό, όπως θέλει η ίδια να αυτοπαρουσιάζεται ή όπως την παρουσιάζουν άλλα κόμματα. Το αστικό πολιτικό σύστημα αξιοποιεί ποικιλόμορφα τη Χρυσή Αυγή. Και ως ομάδα κρούσης απέναντι στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και ως εργαλείο για να καλλιεργεί τη θεωρία των δύο άκρων και να δυναμώνει τον αντικομουνισμό, εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Η Χρυσή Αυγή και η ναζιστική ιδεολογία αποτελούν την ακραία φωνή του συστήματος, του κεφαλαίου. Άλλωστε και με τη δράση της και με τις θέσεις της υπηρετεί αυτά τα συμφέροντα. Γι’ αυτό ο λαός πρέπει να την απομονώσει. Τα σωματεία, οι μαζικοί φορείς στις γειτονιές, οι σύλλογοι της νεολαίας, οι σύλλογοι γονέων και εκπαιδευτικών πρέπει να λάβουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα πρωτοστατήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται αποφασιστικά η Χρυσή Αυγή και όχι με την επίκληση του συνταγματικού τόξου, γραμμή που επί της ουσίας στρέφεται ενάντια στο εργατικό κίνημα και το ΚΚΕ”.
Επίσης στρέφεται και κατά του ρεύματος του κ. Αλαβάνου αλλά και γενικότερα εναντίον της θέσης για έξοδο χωρών από το ευρώ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
“Η συγκεκριμένη θέση, που και στην Ελλάδα προβάλλεται μέσω κομμάτων, όπως το κόμμα Αλαβάνου ή το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ριζοσπαστική. Δεν είναι τυχαίο ότι αντίστοιχα κόμματα συγκροτούνται και σε άλλες χώρες της ΕΕ, όπως στην Ιταλία το κόμμα Γκρίλο και στη Γερμανία το “Κόμμα εναντίον του ευρώ”. Αυτό επιβεβαιώνει ότι σε τμήματα του κεφαλαίου ωριμάζουν σκέψεις και προσανατολισμοί για αναμόρφωση της Ευρωζώνης, ακόμη και για αποχώρηση από αυτήν.
Ο λαός δε θα πρέπει να παγιδευτεί σε θέσεις που συσκοτίζουν τη λαϊκή πάλη, αφού δε θίγουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ ή άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυρίως δεν αγγίζουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Εκεί βρίσκεται η αιτία των δεινών. Οι όποιες φυγόκεντρες τάσεις, πρέπει να αξιοποιηθούν για να δυναμώσει σε κάθε χώρα η πάλη για αποδέσμευση και διεκδίκηση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας”.
Όλη η συνέντευξη δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη της Κυριακής.